zondag 7 november 2010

...vervolg

Zo... weg moest ik dan toch niet. De groep was even vergeten dat ik ook nog bestond... WIEHAA... Leve de gastvrijheid van Nederlanders Toch?!
Dus, ik kan verder schrijven...

Boottrip:
Woensdag zijn we met Rianne op boottrip gegaan. Voor mij ondertussen reeds de 3de keer. Maar het blijft steeds genieten. Na een saaie autorit en de boot in het water te hebben gekregen konden we vertrekken. Op zowat mijn vaste plekje was ik genesteld en gaan... HEERLIJK!
Bij zandbank Overbridge, woepaaa kleren uit en water in, genieten... Plotseling kwam Ruben aandraven met taart. Dit ter gelegenheid van mijn 'nog 100 dagen in Suriname'. Oooh...
Het was een beetje vreemd: Taart eten, in bikini met mijn kont in de Surinamerivier begin November. Super toch?
Vervolgens de toch verder gezet naar Overbridge zelf voor het nuttige van een ijsje. Mmmmm....
Daarna naar Ayu om een bak Nasi kip tot me te nemen en vervolgens mijn eten te laten zakken op een zonnige boot. Daarna Jodensavanne gedaan (keer 2, onder lichte druk van de reisleider). De tour zat erop. Dachten we... Op de terugweg naar de auto begon het te regen.... heerlijk op zo een boot (NOT). Zeker als je vooraal op de boeg zit. Na enige tijd veranderde het ook van 'ik rijd met de brommer met de klep van mijn helm open' naar ' ik doe de klep toe en doe een regenbroek aan'. Caro en ik hebben echt dubbel gelegen van het lachen daar op die boot. Vervolgens keken we ineens achter ons. Iedereen zat verscholen onder handdoek, had een vest aan en jaja... die twee belgen zaten daar in hun short, met een topje aan. SToer... Ook al zaten we soms met kop tussen de benen (Want dat doet pijn boi) we hielden vol. We zijn dan ook aan wal gegaan met de slagzin: Belgen zijn sterk!!
Upla... terug in de auto en rijden naar Paramaribo centrum. Onderweg kleine (KUCH) wolkbreuk. Gevolg: Vonken van blikseminslagen op de weg, water van zo'n halve meter op de straat, je zag geen steek... En gaan... zeggen die Surinamers. We konden op de terugweg naar de stad dus ook beter met de boot gegaan zijn toch?

Babunhol:
Donderdag gingen we relaxen op Babunhol. Reisbegeleider Marc ging met ons meegaan. S Ochtens een sms dat de trip een uur later vertrekt. Vervolgens sms dat Marc autopech heeft en de auto van de buren van Ruben gaat halen. Goed... tegen 11.00 kwam meneer Ruben zelf aangereden en instappen konden we. HAHA... wat een mopje. Lekker gerelaxed in de hangmat, boekje gelezen, goed gelachen en plezier gemaakt. Op de terugweg naar de stad reden we plotseling achter het kleine broertje van Ruben. Dus ik: 'voorbijsteken die handel, kan ik men raampje naar beneden doen en hem gedag zeggen'. Hihi... die ramen gingen naar beneden en WOOOOOOW wat een verschijning. Hihi...
Ruben gebeld (op aanvraag van Rianne) naar die jongen om te stoppen ergens. A boeng, kennismaken was de boodschap. Iedereen die auto uit... Rianne verdacht verlegen en stil. Zo ken ik ze niet. Terug instappen en jah... ben ik ik maar bij het broertje in de auto gekropen. Gezellige rit... Deze dag zat er ook weer op.
Moe en voldaan kropen we ons bedje in...

Onverwachte wendingen:
Vrijdag zijn mijn ouders ook toegekomen in Suriname. Ze hebben hun eerste voeten neergeplant in het land waar ik me thuis voel. Heerlijk.. Caro en ik waren mama en papa gaan opwachten in het hotel. Het was een super blij weerzien. Na de kamer te hebben verkend en het vlieg avontuur van mama te horen (Mama is flauwgevallen op het vliegtuig, nu alles terug oké) zijn we samen een hapje gaan eten. Mmmmm...
Vervolgens die twee mensen in hun bed gestoken en daar kwam meneer R. aan. Na enige biertjes hebben R en ik Caro Paramaribo by night laten zien.
Na dit wooow moment zijn we naar Shakers gegaan om ons eens goed te laten gaan. Hihi... Hebben we dan ook gedaan. We waren in deze keet de enige bakra's, dus we gaven licht in het donker. Jongens kwamen aan ons vragen of ze ons hand eens mogen vasthouden. De meest maffe dingen hebben we gezien en meegemaakt. Omstreekt 03.30 hebben we de keet verlaten en zijn we moe en voldaan in ons bed gekropen.

Terugkeer:
Zaterdag heb ik Caro terug naar Zanderij gebracht. Na een stuk pizza en een cola, kwam het emotionele afscheid. Snif...

...- Tot over drie maanden-...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten