Even luisteren naar mijn lichaam...

Ai

De voorbije uren heb ik doorgebracht in mijn bed. Niet enkel en alleen omdat het nacht was, maar ook omdat ik beetje ziek ben.
Gister ochtend had ik steken in mijn buik. Toch maar gaan werken. Maar na ongeveer 30 minuten kon ik het niet meer houden van de pijn. Op de bureau van Hellen werd het te veel. Daar ben ik onmiddellijk met mijn benen de hoogte in gaan liggen, anders kwam het niet meer goed.
Ik moest van de leidsters naar de dokter. Fuck dacht ik... ik wil dat helemaal niet.
Vervolgens samen met Judith naar huis gestukkeld en daar vanop mijn bed uitgezocht naar welke dokter ik het best kon gaan: AZP. Taxi gebeld en weg konden we.
Daar aangekomen moest ik me aanmelden, vervolgens door twee schuifdeuren lopen en me nogmaals aanmelden aan de balie (rechtstreeks bij een arts). Daarna terug naar de eerste balie om me te registeren en te betalen. Ten slotte moest ik wachten. Al vlug kwam er een arts naar mij en die heeft me grondig onderzocht. De diagnose kwam: Acute maagontsteking. Behandeling: 2 spuiten en pilleke nu en thuis nauwelijks eten en veel drinken. Goed... Daar lag ik dan. Wachten op die spuiten....

Na enige tijd kwam de dokter terug en kreeg ik één spuit in mijn bovenbeen en de andere moest rechtstreeks in het bloed. (mmm...risico tot besmetting dacht ik). Eerste keer rechts geprobeerd, na enige tijd keuteren met die naald gaf ze het op. Dan maar de andere kant en uiteindelijk is de naald erin gegaan in mijn handrug... Pijnlijk plekje. Maar niets was toen nog pijnlijker dan die buiksteken.
Na het toedienen van deze medicatie moest ik 30 minuten wachten. Deze minuten werden als snel een uur...
Ten slotte mocht ik met een positief rapport het azp verlaten.

Eens thuisgekomen ben ik men bed in gekropen. Tegen 15.00 er terug eens uitgekomen om ziekenbezoek te ontvangen. S avonds enkel gekookte rijst gegeten en om 19.30 definitief naar droomland.
Het gaat nu al stukken beter met me. Ik ben nog niet 100% en let nog goed op mijn voeding.
Maar het gaat al de positieve kant op...

Merci trouwens aan Judith die mee is gegaan naar AZP en bedankt aan het bezoek om eens een kijkje te komen nemen hoe het met me gaat.

Tot de volgende keer vrienden...
Hopelijk met een positiever blogberichtje...
X