zondag 28 november 2010
Op trip met Nele en Kim
Op het eerste zicht zag het er naaruit dat het een ongelofelijk saai weekend ging worden (26-28 november '10). Maar niets was minder waar.
Vrijdag ben ik samen met Rewitta (dochter van collega) naar de Hermittage mall gefietst voor het zoeken naar een nieuw fototoestel en enkele kleine spullen. Vervolgens naar de Choi's voor inkopen. Rewitta vond het een geweldige uitstap. Nuja... hoe was je zelf als tienjarige..?
Het zag er naaruit dat ik de rest van het weekend zowat alleen in de stad zou zijn. Kim en Nele gingen op trip, de vier belgen waren ook weg en Ruben zat in Nickerie. Dusja...
Maar... daar kwam Kim met het geweldige voorstel gewoon mee met hun een dag op trip te gaan naar Babunhol. Wiehaaa....
Zaterdagochtend om 06.00 de wekker om 06.40 de fiets op richting Nele en Kim thuis, om vervolgens onmiddellijk plaats te nemen in een busje. Daar zaten we dan met zen drieën op de achterbank. Vertrekken konden we... plotseling kregen we telefoon dat er nog drie mensen mee moesten in dat busje. WAT? Goed... de schotels met rijst, pom en pastei op onze schoot en vervolgens drie mensen vooraan, drie daarachter en wij met drie op de achterste bank. Rijden maar... Gelukkig was het maar voor een korte rit. We moesten overstappen in een stadsbus. Op de klapstoelen plaatsgenomen en vertrekken maar. Best gezellig...
Eens aangekomen op Babunhol (na een stuk heen en weer schommelen in de bus) hangmat hangen, omgeving verkennen met Nele en Kim. Het relaxen en hangmatteren kon beginnen. Afkoeling zochten we met ons gat in de Surinameriver. Heerlijk genieten...
Omstreeks 12.30 werden we "aan tafel" verwacht om en heerlijke surinaamse maaltijd tot ons te nemen. Rijst, pom, pastei, komkommer, kousenband,... Onmiddellijk was het duidelijk voor mij: pom en pastei is niet mijn ding. Dus gegaan voor kousenband, komkommer en rijst. De mensen vroegen alvast of ik op dieet was. Zo ging de dag stilaan verder... beetje hangmat hangen, slapen, zwemmen,... Omstreeks 18.00 zijn we terug vertrokken naar de stad. Plaatsnemen in de bus...die zowat leek op een diepvries. Brrr... goed airco uit. En verder bollen, richting de stad.
Terug aangekomen bij de laatste stopplaats waar wij vertrokken werd ons medegedeeld dat we moesten blijven zitten en thuis gebracht werden. Wiehaa wat een luxe (DACHTEN WE). Volgende stop 't vat. Wiehaa.. zaterdagavond de stad in... Geen goed plan. Super druk... daar de volgende lading mensen uit de bus gezwierd. Vervolgens de reisleidster afzetten bij haar thuis, daar moesten wij dan nog eens de bus mee uitladen en ze zelf stond erop te kijken. Grrr...
Vervolgens terug de bus in met zen drieën en op naar het einddoel. Onderweg praatje gemaakt met de busbestuurder en zo voor elkaar gekregen dat ik niet meer moest fietsen naar huis. HEERLIJK... Het was tenslotte al donker en 20.30. Kim en Nele de bus uitgezet en mijn fiets in de bus gestoken. Wiehaaa... op naar mijn eindbestemming. Busman super hard bedankt, een boterham met choco naar binnen gestoken en naar droomland....
Vrijdag ben ik samen met Rewitta (dochter van collega) naar de Hermittage mall gefietst voor het zoeken naar een nieuw fototoestel en enkele kleine spullen. Vervolgens naar de Choi's voor inkopen. Rewitta vond het een geweldige uitstap. Nuja... hoe was je zelf als tienjarige..?
Het zag er naaruit dat ik de rest van het weekend zowat alleen in de stad zou zijn. Kim en Nele gingen op trip, de vier belgen waren ook weg en Ruben zat in Nickerie. Dusja...
Maar... daar kwam Kim met het geweldige voorstel gewoon mee met hun een dag op trip te gaan naar Babunhol. Wiehaaa....
Zaterdagochtend om 06.00 de wekker om 06.40 de fiets op richting Nele en Kim thuis, om vervolgens onmiddellijk plaats te nemen in een busje. Daar zaten we dan met zen drieën op de achterbank. Vertrekken konden we... plotseling kregen we telefoon dat er nog drie mensen mee moesten in dat busje. WAT? Goed... de schotels met rijst, pom en pastei op onze schoot en vervolgens drie mensen vooraan, drie daarachter en wij met drie op de achterste bank. Rijden maar... Gelukkig was het maar voor een korte rit. We moesten overstappen in een stadsbus. Op de klapstoelen plaatsgenomen en vertrekken maar. Best gezellig...
Eens aangekomen op Babunhol (na een stuk heen en weer schommelen in de bus) hangmat hangen, omgeving verkennen met Nele en Kim. Het relaxen en hangmatteren kon beginnen. Afkoeling zochten we met ons gat in de Surinameriver. Heerlijk genieten...
Omstreeks 12.30 werden we "aan tafel" verwacht om en heerlijke surinaamse maaltijd tot ons te nemen. Rijst, pom, pastei, komkommer, kousenband,... Onmiddellijk was het duidelijk voor mij: pom en pastei is niet mijn ding. Dus gegaan voor kousenband, komkommer en rijst. De mensen vroegen alvast of ik op dieet was. Zo ging de dag stilaan verder... beetje hangmat hangen, slapen, zwemmen,... Omstreeks 18.00 zijn we terug vertrokken naar de stad. Plaatsnemen in de bus...die zowat leek op een diepvries. Brrr... goed airco uit. En verder bollen, richting de stad.
Terug aangekomen bij de laatste stopplaats waar wij vertrokken werd ons medegedeeld dat we moesten blijven zitten en thuis gebracht werden. Wiehaa wat een luxe (DACHTEN WE). Volgende stop 't vat. Wiehaa.. zaterdagavond de stad in... Geen goed plan. Super druk... daar de volgende lading mensen uit de bus gezwierd. Vervolgens de reisleidster afzetten bij haar thuis, daar moesten wij dan nog eens de bus mee uitladen en ze zelf stond erop te kijken. Grrr...
Vervolgens terug de bus in met zen drieën en op naar het einddoel. Onderweg praatje gemaakt met de busbestuurder en zo voor elkaar gekregen dat ik niet meer moest fietsen naar huis. HEERLIJK... Het was tenslotte al donker en 20.30. Kim en Nele de bus uitgezet en mijn fiets in de bus gestoken. Wiehaaa... op naar mijn eindbestemming. Busman super hard bedankt, een boterham met choco naar binnen gestoken en naar droomland....
 |
| Fiets in de bus... |
 |
| Sfeerbeeld... |
donderdag 25 november 2010
Even luisteren naar mijn lichaam...
Ai
De voorbije uren heb ik doorgebracht in mijn bed. Niet enkel en alleen omdat het nacht was, maar ook omdat ik beetje ziek ben.
Gister ochtend had ik steken in mijn buik. Toch maar gaan werken. Maar na ongeveer 30 minuten kon ik het niet meer houden van de pijn. Op de bureau van Hellen werd het te veel. Daar ben ik onmiddellijk met mijn benen de hoogte in gaan liggen, anders kwam het niet meer goed.
Ik moest van de leidsters naar de dokter. Fuck dacht ik... ik wil dat helemaal niet.
Vervolgens samen met Judith naar huis gestukkeld en daar vanop mijn bed uitgezocht naar welke dokter ik het best kon gaan: AZP. Taxi gebeld en weg konden we.
Daar aangekomen moest ik me aanmelden, vervolgens door twee schuifdeuren lopen en me nogmaals aanmelden aan de balie (rechtstreeks bij een arts). Daarna terug naar de eerste balie om me te registeren en te betalen. Ten slotte moest ik wachten. Al vlug kwam er een arts naar mij en die heeft me grondig onderzocht. De diagnose kwam: Acute maagontsteking. Behandeling: 2 spuiten en pilleke nu en thuis nauwelijks eten en veel drinken. Goed... Daar lag ik dan. Wachten op die spuiten....
Na enige tijd kwam de dokter terug en kreeg ik één spuit in mijn bovenbeen en de andere moest rechtstreeks in het bloed. (mmm...risico tot besmetting dacht ik). Eerste keer rechts geprobeerd, na enige tijd keuteren met die naald gaf ze het op. Dan maar de andere kant en uiteindelijk is de naald erin gegaan in mijn handrug... Pijnlijk plekje. Maar niets was toen nog pijnlijker dan die buiksteken.
Na het toedienen van deze medicatie moest ik 30 minuten wachten. Deze minuten werden als snel een uur...
Ten slotte mocht ik met een positief rapport het azp verlaten.
Eens thuisgekomen ben ik men bed in gekropen. Tegen 15.00 er terug eens uitgekomen om ziekenbezoek te ontvangen. S avonds enkel gekookte rijst gegeten en om 19.30 definitief naar droomland.
Het gaat nu al stukken beter met me. Ik ben nog niet 100% en let nog goed op mijn voeding.
Maar het gaat al de positieve kant op...
Merci trouwens aan Judith die mee is gegaan naar AZP en bedankt aan het bezoek om eens een kijkje te komen nemen hoe het met me gaat.
Tot de volgende keer vrienden...
Hopelijk met een positiever blogberichtje...
X
De voorbije uren heb ik doorgebracht in mijn bed. Niet enkel en alleen omdat het nacht was, maar ook omdat ik beetje ziek ben.
Gister ochtend had ik steken in mijn buik. Toch maar gaan werken. Maar na ongeveer 30 minuten kon ik het niet meer houden van de pijn. Op de bureau van Hellen werd het te veel. Daar ben ik onmiddellijk met mijn benen de hoogte in gaan liggen, anders kwam het niet meer goed.
Ik moest van de leidsters naar de dokter. Fuck dacht ik... ik wil dat helemaal niet.
Vervolgens samen met Judith naar huis gestukkeld en daar vanop mijn bed uitgezocht naar welke dokter ik het best kon gaan: AZP. Taxi gebeld en weg konden we.
Daar aangekomen moest ik me aanmelden, vervolgens door twee schuifdeuren lopen en me nogmaals aanmelden aan de balie (rechtstreeks bij een arts). Daarna terug naar de eerste balie om me te registeren en te betalen. Ten slotte moest ik wachten. Al vlug kwam er een arts naar mij en die heeft me grondig onderzocht. De diagnose kwam: Acute maagontsteking. Behandeling: 2 spuiten en pilleke nu en thuis nauwelijks eten en veel drinken. Goed... Daar lag ik dan. Wachten op die spuiten....
Na enige tijd kwam de dokter terug en kreeg ik één spuit in mijn bovenbeen en de andere moest rechtstreeks in het bloed. (mmm...risico tot besmetting dacht ik). Eerste keer rechts geprobeerd, na enige tijd keuteren met die naald gaf ze het op. Dan maar de andere kant en uiteindelijk is de naald erin gegaan in mijn handrug... Pijnlijk plekje. Maar niets was toen nog pijnlijker dan die buiksteken.
Na het toedienen van deze medicatie moest ik 30 minuten wachten. Deze minuten werden als snel een uur...
Ten slotte mocht ik met een positief rapport het azp verlaten.
Eens thuisgekomen ben ik men bed in gekropen. Tegen 15.00 er terug eens uitgekomen om ziekenbezoek te ontvangen. S avonds enkel gekookte rijst gegeten en om 19.30 definitief naar droomland.
Het gaat nu al stukken beter met me. Ik ben nog niet 100% en let nog goed op mijn voeding.
Maar het gaat al de positieve kant op...
Merci trouwens aan Judith die mee is gegaan naar AZP en bedankt aan het bezoek om eens een kijkje te komen nemen hoe het met me gaat.
Tot de volgende keer vrienden...
Hopelijk met een positiever blogberichtje...
X
dinsdag 23 november 2010
Gaan inkopen doen met een man...
Gister avond ben ik samen met R. inkopen gaan doen voor trip. Na 20 minuten rijden kwamen we aan in Paramaribo-noord. Auto geparkeerd, voor de deur wel eens waar.
Vervolgens kreeg ik een winkelkarreke in mijn handen en gaan konden we. De boodschappenlijst kwam uit de broekzak en inladen maar. Gestructureerd ging het eraan toe. Geweldig toch een man die gestructureerd naar de winkel kan gaan (sorry voor de mannelijke lezers).
Die winkel was echt een paradijs voor mij... Ik zou daar echt uren in hebben kunnen rondlopen. Ik zag ook wel in iedere rek producten die wij niet kennen in België. BIjvoorbeeld: porties cornflakes in een potje, nesquik aardbei, cecemel mokka, ketchup in super flessen,... en ga zo maar door.
Nadat geheel de kar vol was naar de kassa... daar stopte mijn taak (hhihi). Nuja... die van R. ook (met uitzondering van betalen). Een man steekt alles in zakjes en in een karretje en vervolgens rijdt die naar uw auto, stopt alles erin en weg kan je...
Ik kan u zeggen het was een unieke ervaring...
Zeker voor herhaling vatbaar.
x
Vervolgens kreeg ik een winkelkarreke in mijn handen en gaan konden we. De boodschappenlijst kwam uit de broekzak en inladen maar. Gestructureerd ging het eraan toe. Geweldig toch een man die gestructureerd naar de winkel kan gaan (sorry voor de mannelijke lezers).
Die winkel was echt een paradijs voor mij... Ik zou daar echt uren in hebben kunnen rondlopen. Ik zag ook wel in iedere rek producten die wij niet kennen in België. BIjvoorbeeld: porties cornflakes in een potje, nesquik aardbei, cecemel mokka, ketchup in super flessen,... en ga zo maar door.
Nadat geheel de kar vol was naar de kassa... daar stopte mijn taak (hhihi). Nuja... die van R. ook (met uitzondering van betalen). Een man steekt alles in zakjes en in een karretje en vervolgens rijdt die naar uw auto, stopt alles erin en weg kan je...
Ik kan u zeggen het was een unieke ervaring...
Zeker voor herhaling vatbaar.
x
zondag 21 november 2010
Fullmoon-party
Vrienden en familie,
Onderstaand bericht zal niet van de hoogste kwaliteit zijn, want ik ben volledig 'brak' van het voorbije weekend.
Zaterdag middag ben ik, samen met 55 andere bakra's richting Ayu vertrokken voor de fullmoon-party. Wiehaa.. Met zen alle de bus in en rijden maar.
Eens afgeweken van de geasfalteerde weg, gingen we aan het hobbelen en kwam er één van de drie bussen vast te zitten in de modder. Goed... na enige trek en sleur werk klus geklaard.
Aangekomen op Ayu hangmatten ophangen, beetje hangen en zitten. Heerlijke cake tot ons nemen en vervolgens bbq. Mmmm... wat kan zoiets toch smaken seg. Maargoed.. omstreeks 20.00 zaten Judith, Nelleke, Riet, Marjolijn en ik hevig mee te zingen met nederlandstalige klassiekers. Ook Eddy was van de partij.
De eerste glazen Borgoe cola werden achterover geslaan en het feest kon beginnen. Omstreeks 20.30 stond iedereen het beste van zichzelf te geven op de dansvloer. En gaan...
Tegen 22.00 kwamen Elvin en Marc toe. Toen kon de pret geheel niet meer stuk. Nuja... Marc (man van 1.93m afgerond 2 meter) had even besloten om een nachtelijke zwempartij te houden samen met mij. Dus zo gezegd zo gedaan. Marc trok me het water in en nat was ik (en mijn kleren). Goed even kledij wisselen en upla weer de dansvloer op met een borgoetje in de hand.
Na enige tijd besloten enkele andere barka's vuur te maken. Heerlijk een kampvuurtje.... de tijd tikte verder. Dansvloer op, dansvloer af. "Serieusgesprek hier" en eens lachen daar. Super gezellige sfeer.
Omsteeks 03.30 bedacht ik bij mezelf, ik zal eens in mijn hangmat kruipen. WIehaaa... Wie trof ik daar aan. Marc natuurlijk. Die had ondertussen mijn gehele hangmat losgeknoopt (gevolg een gescheurde hangmat). Vervolgens was hij daar met geen stokken uit te krijgen, ging hij na enige tijd mijn hangmat hoger hangen. Jah... kon ik er niet meer in en hij riep geheel de tijd 'Goede Morgen'. Het kweken van een ochtendhumeur begon NU!
Omstreeks 08.00 deed in mijn ogen open omdat ik, desondanks, oordopjes werd opgeschrikt door een geluid van een hark, zand en bekertjes. De vuilnismannen Ruben en Eddy waren al druk in de weer.
Daarna een stevig ontbijt en vervolgens relax. Enige tijd een praatje gaan maken met de jongens, Marc geconfronteerd met zijn daden en nog even gedommeld in een hangmat. Genieten!
Ten slotte Sauto soep eten en alles weer inpakken. Ook het terrein moest schoen gemaakt worden. De belgen namen het initiatief en tot onze verbazing bleef iedereen van de andere gasten gewoon lekker op zijn luie krent zitten. Jah... zullen we dit het nationaliteitsverschil noemen tussen Belgen en Nederlenders? ;)
Zo brak als ik weet niet wat, allemaal terug de bussen in en op naar Paramaribo...
Kortom: Het was een geweldige trip.... Volgende keer wil ik er ook weer bij zijn.
Maar morgen is het weer werk-dag... dus bij deze gedachten in de pret gelijk weer over.
X Saar
ps: Kort toch even een bedanking voor de catering en de logistiek mbt de fullmoonparty. Goe gedaan!!!
Onderstaand bericht zal niet van de hoogste kwaliteit zijn, want ik ben volledig 'brak' van het voorbije weekend.
Zaterdag middag ben ik, samen met 55 andere bakra's richting Ayu vertrokken voor de fullmoon-party. Wiehaa.. Met zen alle de bus in en rijden maar.
Eens afgeweken van de geasfalteerde weg, gingen we aan het hobbelen en kwam er één van de drie bussen vast te zitten in de modder. Goed... na enige trek en sleur werk klus geklaard.
Aangekomen op Ayu hangmatten ophangen, beetje hangen en zitten. Heerlijke cake tot ons nemen en vervolgens bbq. Mmmm... wat kan zoiets toch smaken seg. Maargoed.. omstreeks 20.00 zaten Judith, Nelleke, Riet, Marjolijn en ik hevig mee te zingen met nederlandstalige klassiekers. Ook Eddy was van de partij.
De eerste glazen Borgoe cola werden achterover geslaan en het feest kon beginnen. Omstreeks 20.30 stond iedereen het beste van zichzelf te geven op de dansvloer. En gaan...
Tegen 22.00 kwamen Elvin en Marc toe. Toen kon de pret geheel niet meer stuk. Nuja... Marc (man van 1.93m afgerond 2 meter) had even besloten om een nachtelijke zwempartij te houden samen met mij. Dus zo gezegd zo gedaan. Marc trok me het water in en nat was ik (en mijn kleren). Goed even kledij wisselen en upla weer de dansvloer op met een borgoetje in de hand.
Na enige tijd besloten enkele andere barka's vuur te maken. Heerlijk een kampvuurtje.... de tijd tikte verder. Dansvloer op, dansvloer af. "Serieusgesprek hier" en eens lachen daar. Super gezellige sfeer.
Omsteeks 03.30 bedacht ik bij mezelf, ik zal eens in mijn hangmat kruipen. WIehaaa... Wie trof ik daar aan. Marc natuurlijk. Die had ondertussen mijn gehele hangmat losgeknoopt (gevolg een gescheurde hangmat). Vervolgens was hij daar met geen stokken uit te krijgen, ging hij na enige tijd mijn hangmat hoger hangen. Jah... kon ik er niet meer in en hij riep geheel de tijd 'Goede Morgen'. Het kweken van een ochtendhumeur begon NU!
Omstreeks 08.00 deed in mijn ogen open omdat ik, desondanks, oordopjes werd opgeschrikt door een geluid van een hark, zand en bekertjes. De vuilnismannen Ruben en Eddy waren al druk in de weer.
Daarna een stevig ontbijt en vervolgens relax. Enige tijd een praatje gaan maken met de jongens, Marc geconfronteerd met zijn daden en nog even gedommeld in een hangmat. Genieten!
Ten slotte Sauto soep eten en alles weer inpakken. Ook het terrein moest schoen gemaakt worden. De belgen namen het initiatief en tot onze verbazing bleef iedereen van de andere gasten gewoon lekker op zijn luie krent zitten. Jah... zullen we dit het nationaliteitsverschil noemen tussen Belgen en Nederlenders? ;)
Zo brak als ik weet niet wat, allemaal terug de bussen in en op naar Paramaribo...
Kortom: Het was een geweldige trip.... Volgende keer wil ik er ook weer bij zijn.
Maar morgen is het weer werk-dag... dus bij deze gedachten in de pret gelijk weer over.
X Saar
ps: Kort toch even een bedanking voor de catering en de logistiek mbt de fullmoonparty. Goe gedaan!!!
vrijdag 19 november 2010
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan... toch?!
De voorbije week (15-19 november) was een emotioneel zware week.
Dinsdag zijn mama en papa terug naar Belgenland vertrokken. Met de nodige tranen is dit proces verlopen. Niet zozeer omdat ze weggingen, maar de confrontatie met het thuisfrond en het goed voelen hier in suriname zorgde even voor verwarring.
Deze emotie was nog niet goed verwerkt of woensdag moest ik afscheid nemen van Rianne en Mirjam. Deze vertrokken donderdag ochtend naar Curaçao. Ook hier zijn de nodige tranen over mijn wangen gevloeid.
Een dipje noemen we dit zeker..
Maar gelukkig helpen tal van mensen me in de klim uit het dipje. Ruben heeft me al snel een klimgordeltje toegesmeten en de kinderen in de stichting laten me zien waarom ik hier ben (ze zorgen voor de opstapjes). Ook mensen uit België trekken mee aan het touw om me boven te krijgen...
Er rest me enkel nog te zeggen:
- Rianne en Mirjam bedankt voor de geweldige tijd hier en ik ga jullie missen
- Ruben en de kids super hard bedankt om me te steunen en me uit het dipje te helpen
Merci Allemaal
X
PS: geen paniek. het gaat echt nogwel oké met mij hoor. Maar dit berichtje post ik omdat het een bijdrage heeft geleverd aan mijn gehele reis hier. En om te tonen dat het ook hier niet steeds rooskleurig is.
Dinsdag zijn mama en papa terug naar Belgenland vertrokken. Met de nodige tranen is dit proces verlopen. Niet zozeer omdat ze weggingen, maar de confrontatie met het thuisfrond en het goed voelen hier in suriname zorgde even voor verwarring.
Deze emotie was nog niet goed verwerkt of woensdag moest ik afscheid nemen van Rianne en Mirjam. Deze vertrokken donderdag ochtend naar Curaçao. Ook hier zijn de nodige tranen over mijn wangen gevloeid.
Een dipje noemen we dit zeker..
Maar gelukkig helpen tal van mensen me in de klim uit het dipje. Ruben heeft me al snel een klimgordeltje toegesmeten en de kinderen in de stichting laten me zien waarom ik hier ben (ze zorgen voor de opstapjes). Ook mensen uit België trekken mee aan het touw om me boven te krijgen...
Er rest me enkel nog te zeggen:
- Rianne en Mirjam bedankt voor de geweldige tijd hier en ik ga jullie missen
- Ruben en de kids super hard bedankt om me te steunen en me uit het dipje te helpen
Merci Allemaal
X
PS: geen paniek. het gaat echt nogwel oké met mij hoor. Maar dit berichtje post ik omdat het een bijdrage heeft geleverd aan mijn gehele reis hier. En om te tonen dat het ook hier niet steeds rooskleurig is.
Weekendtrip 12-13-14 november
Het bovenstaande (de titel) weekend ben ik op trip gegaan naar het binnenland. Gepakt en gezakt moest ik omstreeks 14.15 aan het Texacostation bij de rotonde staan. Zo gezegd zo gedaan. Daar stond ik dan... Na enige tijd had ik me gedrapeerd op mijn rugzak en het wachten kon beginnen. Na zo ongeveer 15 minuten kwam een medewerken van Texaco vragen of ik aan het wachten was. Uhu... was men antwoord. Ondertussen liep de temperatuur op tot zo'n 37°C ofzo... Tenslotte heb ik 45 minuten gewacht, alleen, op een rugzak, in de hitte, als Bakra in Suriname. NOOIT MEER... mensen kwamen naar mij om te vragen of ik wees was, of ik de weg kwijt was, of ik een lift nodig had,... Goed, omstreeks 15.00 kwam er een toeterende bus aangereden vol meiden. De deuren gingen open en Fanski hielp me in de bus. Even rondkijken en geheel de bus zei in koor: "Dag Sarah." HIHI... snel een plaats gezocht en vertrekken maar.
De tocht van zo'n 2 uur kon beginnen, we waren nog niet tegoei weg ik ik had droomland al bereikt. Heerlijk... Wanneer aangekomen op Stone eiland, iedereen de bus uit een slaapplek zoeken. De overige meiden hadden allemaal een bed gevonden, dus ze gingen op bedden slapen. Ruben en ik gingen hangmateren. Dus we gingen alvast mijn hangmat buiten ophangen. Na enige tijd hadden de andere meiden dit ontdekt en gingen deze hun bed inwisselen tegen een hangmat. Grrr....
Vervolgens zijn we samen met Fanski op Pirania jacht gegaan. Na enige tijd hadden we beet! Schoon beestje dat dat is... niet te doen. Vervolgens mochten we aan tafel schuiven, om thea's heerlijke bami tot ons te nemen. MMM....
Met volle maag en met filosofische verhalen van Fanski zocht ik men hangmat op (die ondertussen in een huisje op het water was opgehangen) en zocht ik de weg naar droomland.
Omstreeks 06.00 werd ik wakker, ik deed men ogen open en dag een geweldige zonsopgang... Heerlijk genieten... (Dit is het leven, toch?). Daarna bikini aan, water in en douche.
Na een stevig ontbijt mochten we plaatsnemen in een bootje om vervolgens het stuwmeer op de varen. We gingen opzoek naar goudwinningsplaatsen en een plons nemen in het water. De plons in het water kwam eerst aan de beurt... Heerlijk... Vervolgens mocht ik van Fanski een zwemtochtje maken naar één van de verdorde bomen in het stuwmeer. Moest wel een reddingsvest aan!
Terug op het eiland zagen we (Ruben en ik) dat Rianne, Mirjam, Anje, Daphné, Keyrill en co aangekomen waren op stone eiland. Na een vluchtig contact kon ik weer aan tafel schuiven voor een bak rijst, kousenband, mais en bangbang (vis). Vervolgens de bus inladen en vertrekken naar Brownsberg. Na " een weg" van ongeveer 1 uur ofzo kwamen we aan. (weetje: tijdens de busrit moesten we ineens allemaal verschuiven naar links, om de bus in evenwicht te houden). Ik ben uit de bus gespurt en zo snel mogelijk gaan liggen op een bankje. Ik was zo misselijk als een otter. Niet te geloven. De hobbels in de weg hadden me geen deugd gedaan.
Brownsberg:
Na het ontmisselijken kregen we de eer stapschoenen aan te trekken en Fanski te volgen. We gingen een staptocht maken van ongeveer 2 uur naar de Ireneval. Goed... vertrekken...
Al snel hadden we allemaal door dat het een niet te onderschatten tocht ging worden. Bergop, bergaf... ondertussen werden we af en toe opgeschrikt van het geluid van brulapen. Wat een lawaai jongens... Waar geluid is, is ook aap. En jaja.... ik heb meerdere brulapen gezien. Goed met het zweet overal, kwamen we aan bij de Ireneval. Wat verfrissing deed deugd. Vervolgens konden we na 30 minuten beginnen aan de klim terug. Eveneens niet te onderschatten. We hebben onderweg een andere soort aap gezien. Heerlijk zo aapjes in het wild. Na ongeveer 1 uur terugstappen hebben we allemaal de eindmeet gehaald. Even genieten en uitblazen van het uitzicht over het stuwmeer en douche... here I Come.
Na het douche, kregen we weer een heerlijke maaltijd en werden we verwacht aan het kampvuur. Hier zaten Ruben, Valentino (busman) en Fanski. Heerlijke avond, met Borgoe, cola en bier. Tenslotte weer slaapgevat in mijn hangmat in een temperatuur van 18°C. (gevolg: in hangmat met slaapzakje, langebroek, sokken, sjaal en speelpleintrui).
De volgende ochtend zijn we nog even gaan genieten van de macaronitop. Heerlijk uitzicht....
Berg en Dal:
Na het achter de kiezen slaan van een lekker bord Nasi konden we weer plaatsnemen in de bus om naar berg en dal te vertrekken. WIehaaa hier ging is Sergio terugzien. Maar niets was minder waar. Het werd me niet gegund (was het opgezet spel??). Wij kwamen aan en Sergio reed weg, wij vertrokken en Sergio kwam terug. Grrr... Op berg en dal waren ook Rianne en Mirjam die de extreme kabelbaan erop zitten hadden en plaats gingen nemen op de banaan (haai) op het water. Heerlijke beelden. Ik ben bij Valentino, Thea, Fanski en Ruben gebleven. Het nogmaals aan die draden hangen, was niets voor mij...
De tocht naar de stad werd ingezet...
Met een positieve blik en wat spierpijn in de bovenbenen kijk ik terug naar een geweldige trip.
MERCI Meiden, Fanski, Valentino, Thea en Ruub natuurlijk.
X
De tocht van zo'n 2 uur kon beginnen, we waren nog niet tegoei weg ik ik had droomland al bereikt. Heerlijk... Wanneer aangekomen op Stone eiland, iedereen de bus uit een slaapplek zoeken. De overige meiden hadden allemaal een bed gevonden, dus ze gingen op bedden slapen. Ruben en ik gingen hangmateren. Dus we gingen alvast mijn hangmat buiten ophangen. Na enige tijd hadden de andere meiden dit ontdekt en gingen deze hun bed inwisselen tegen een hangmat. Grrr....
Vervolgens zijn we samen met Fanski op Pirania jacht gegaan. Na enige tijd hadden we beet! Schoon beestje dat dat is... niet te doen. Vervolgens mochten we aan tafel schuiven, om thea's heerlijke bami tot ons te nemen. MMM....
Met volle maag en met filosofische verhalen van Fanski zocht ik men hangmat op (die ondertussen in een huisje op het water was opgehangen) en zocht ik de weg naar droomland.
Omstreeks 06.00 werd ik wakker, ik deed men ogen open en dag een geweldige zonsopgang... Heerlijk genieten... (Dit is het leven, toch?). Daarna bikini aan, water in en douche.
Na een stevig ontbijt mochten we plaatsnemen in een bootje om vervolgens het stuwmeer op de varen. We gingen opzoek naar goudwinningsplaatsen en een plons nemen in het water. De plons in het water kwam eerst aan de beurt... Heerlijk... Vervolgens mocht ik van Fanski een zwemtochtje maken naar één van de verdorde bomen in het stuwmeer. Moest wel een reddingsvest aan!
Terug op het eiland zagen we (Ruben en ik) dat Rianne, Mirjam, Anje, Daphné, Keyrill en co aangekomen waren op stone eiland. Na een vluchtig contact kon ik weer aan tafel schuiven voor een bak rijst, kousenband, mais en bangbang (vis). Vervolgens de bus inladen en vertrekken naar Brownsberg. Na " een weg" van ongeveer 1 uur ofzo kwamen we aan. (weetje: tijdens de busrit moesten we ineens allemaal verschuiven naar links, om de bus in evenwicht te houden). Ik ben uit de bus gespurt en zo snel mogelijk gaan liggen op een bankje. Ik was zo misselijk als een otter. Niet te geloven. De hobbels in de weg hadden me geen deugd gedaan.
Brownsberg:
Na het ontmisselijken kregen we de eer stapschoenen aan te trekken en Fanski te volgen. We gingen een staptocht maken van ongeveer 2 uur naar de Ireneval. Goed... vertrekken...
Al snel hadden we allemaal door dat het een niet te onderschatten tocht ging worden. Bergop, bergaf... ondertussen werden we af en toe opgeschrikt van het geluid van brulapen. Wat een lawaai jongens... Waar geluid is, is ook aap. En jaja.... ik heb meerdere brulapen gezien. Goed met het zweet overal, kwamen we aan bij de Ireneval. Wat verfrissing deed deugd. Vervolgens konden we na 30 minuten beginnen aan de klim terug. Eveneens niet te onderschatten. We hebben onderweg een andere soort aap gezien. Heerlijk zo aapjes in het wild. Na ongeveer 1 uur terugstappen hebben we allemaal de eindmeet gehaald. Even genieten en uitblazen van het uitzicht over het stuwmeer en douche... here I Come.
Na het douche, kregen we weer een heerlijke maaltijd en werden we verwacht aan het kampvuur. Hier zaten Ruben, Valentino (busman) en Fanski. Heerlijke avond, met Borgoe, cola en bier. Tenslotte weer slaapgevat in mijn hangmat in een temperatuur van 18°C. (gevolg: in hangmat met slaapzakje, langebroek, sokken, sjaal en speelpleintrui).
De volgende ochtend zijn we nog even gaan genieten van de macaronitop. Heerlijk uitzicht....
Berg en Dal:
Na het achter de kiezen slaan van een lekker bord Nasi konden we weer plaatsnemen in de bus om naar berg en dal te vertrekken. WIehaaa hier ging is Sergio terugzien. Maar niets was minder waar. Het werd me niet gegund (was het opgezet spel??). Wij kwamen aan en Sergio reed weg, wij vertrokken en Sergio kwam terug. Grrr... Op berg en dal waren ook Rianne en Mirjam die de extreme kabelbaan erop zitten hadden en plaats gingen nemen op de banaan (haai) op het water. Heerlijke beelden. Ik ben bij Valentino, Thea, Fanski en Ruben gebleven. Het nogmaals aan die draden hangen, was niets voor mij...
De tocht naar de stad werd ingezet...
Met een positieve blik en wat spierpijn in de bovenbenen kijk ik terug naar een geweldige trip.
MERCI Meiden, Fanski, Valentino, Thea en Ruub natuurlijk.
X
 |
| Wat ik zag als ik mijn oogjes open deed... |
 |
| Pirania |
Tripjes met moetie en vatie..
Meneer en Mevrouw Michiels zijn, zoals u in het vorige bericht kon lezen, veilig aangekomen in Suriname.
Dus de tripjes konden beginnen (wel nadat ons mama terug 100% was).
Maandag:
Verkenning van de stad en bezoek aan de Huberstichting.
En ja hoor, ze hadden hun persoonlijke gids (Sarah). Best gezellig. Papa was natuurlijk niet weg te slaan op de markt. Moest van zowat alles weten wat het was, waarvoor het diende en dergelijke. Wel interessant zo een nieuwschierigaard mee te hebben.
Vervolgens hapje gaan eten bij Zus en zo, taxi in en op naar mijn nederige stulpje.
Daar aangekomen de gehele valies die ze meehadden voor mij uitgepakt. Mama begon al te borstelen, papa plofte neer met een pintje. Vervolgens de stichting gaan bezoeken. Het was een super weerzien met de kinderen voor me en moeilijk te zien voor mijn ouders. Mama had het er toch even moeilijk mee... maarja...
Dinsdag:
Dolfijnentour en commewijneplantage.
Heerlijk we werden opgehaald door Fanski (De Pool) en die ging de gehele dag onze reisbegeleider zijn. Aangekomen op Leonsberg moesten we met zen drieën en de bootsman de boot in en hup voor je het weet word je geheel meegezogen door de natuur en het uitzicht. Na nog geen 10 minuten werd de boot omgeven door dolfijnen. SUPER mooi. Echt geweldig. We hebben echt ongelofijk veel dolfijnen gezien.
Ik had plaatsgenomen op de boeg van de boot. Tot er ineens een dolfijne bijna in de boot sprong. Toen lag ik bijna in het water. De bootsman (die me nog kende van de vorige keer) riep echt super luid. Maar gelukkig ben in aan boord gebleven. De dolfijnen kwamen zo dichtbij dat ik ze haast kon aanraken. HEERLIJK...
Na dit avontuur zijn we een bezoek gaan brengen aan Fort New Amsterdam. Leuk om even ondergedompeld te worden in de geschiedenis van het land. Na de geschiedenisles gingen we verder naar de Plantages van vroeger. Waar we uitgenodigd werden een plaatselijk bord nasi of bami tot ons te nemen.
Tenslotte keerden we terug naar het vaste land.
Donderdag:
Zijn mama en papa op Kaaimannentrip geweest. Aan de reacties achteraf te horen was dit een zeer geslaagde trip.
Ondertussen dat ouders tussen de kaaimannen en muskieten in een boot zaten, ben ik gaan eten met de groep en drie nieuwe belgen (Judith, Riet en Nelleke). Na de maaltijd zijn we nog afgezakt naar Shakers om vervolgens moe en voldaan in men bed te kruipen.
Het gehele weekend heb ik mama en papa weinig gezien omdat ik zelf op trip was naar Stone eiland, Brownsberg en Berg&dal (Bericht volgt later). Dinsdag 16 november zijn mama en papa terug naar België vertrokken. Met pijn in het hart en met de nodige tranen heb ik ze laten gaan. Tot over enkele maanden ...
Ps: Ik dank Torarica Royal voor de logistieke ondersteuning, specifiek het leveren van warm water. mmm... dat deed deugd vrienden een warme douche....
Dus de tripjes konden beginnen (wel nadat ons mama terug 100% was).
Maandag:
Verkenning van de stad en bezoek aan de Huberstichting.
En ja hoor, ze hadden hun persoonlijke gids (Sarah). Best gezellig. Papa was natuurlijk niet weg te slaan op de markt. Moest van zowat alles weten wat het was, waarvoor het diende en dergelijke. Wel interessant zo een nieuwschierigaard mee te hebben.
Vervolgens hapje gaan eten bij Zus en zo, taxi in en op naar mijn nederige stulpje.
Daar aangekomen de gehele valies die ze meehadden voor mij uitgepakt. Mama begon al te borstelen, papa plofte neer met een pintje. Vervolgens de stichting gaan bezoeken. Het was een super weerzien met de kinderen voor me en moeilijk te zien voor mijn ouders. Mama had het er toch even moeilijk mee... maarja...
Dinsdag:
Dolfijnentour en commewijneplantage.
Heerlijk we werden opgehaald door Fanski (De Pool) en die ging de gehele dag onze reisbegeleider zijn. Aangekomen op Leonsberg moesten we met zen drieën en de bootsman de boot in en hup voor je het weet word je geheel meegezogen door de natuur en het uitzicht. Na nog geen 10 minuten werd de boot omgeven door dolfijnen. SUPER mooi. Echt geweldig. We hebben echt ongelofijk veel dolfijnen gezien.
Ik had plaatsgenomen op de boeg van de boot. Tot er ineens een dolfijne bijna in de boot sprong. Toen lag ik bijna in het water. De bootsman (die me nog kende van de vorige keer) riep echt super luid. Maar gelukkig ben in aan boord gebleven. De dolfijnen kwamen zo dichtbij dat ik ze haast kon aanraken. HEERLIJK...
Na dit avontuur zijn we een bezoek gaan brengen aan Fort New Amsterdam. Leuk om even ondergedompeld te worden in de geschiedenis van het land. Na de geschiedenisles gingen we verder naar de Plantages van vroeger. Waar we uitgenodigd werden een plaatselijk bord nasi of bami tot ons te nemen.
Tenslotte keerden we terug naar het vaste land.
Donderdag:
Zijn mama en papa op Kaaimannentrip geweest. Aan de reacties achteraf te horen was dit een zeer geslaagde trip.
Ondertussen dat ouders tussen de kaaimannen en muskieten in een boot zaten, ben ik gaan eten met de groep en drie nieuwe belgen (Judith, Riet en Nelleke). Na de maaltijd zijn we nog afgezakt naar Shakers om vervolgens moe en voldaan in men bed te kruipen.
Het gehele weekend heb ik mama en papa weinig gezien omdat ik zelf op trip was naar Stone eiland, Brownsberg en Berg&dal (Bericht volgt later). Dinsdag 16 november zijn mama en papa terug naar België vertrokken. Met pijn in het hart en met de nodige tranen heb ik ze laten gaan. Tot over enkele maanden ...
Ps: Ik dank Torarica Royal voor de logistieke ondersteuning, specifiek het leveren van warm water. mmm... dat deed deugd vrienden een warme douche....
 |
| Bewijs dat mama en papa wel in Suriname geweest zijn... |
zondag 7 november 2010
...vervolg
Zo... weg moest ik dan toch niet. De groep was even vergeten dat ik ook nog bestond... WIEHAA... Leve de gastvrijheid van Nederlanders Toch?!
Dus, ik kan verder schrijven...
Boottrip:
Woensdag zijn we met Rianne op boottrip gegaan. Voor mij ondertussen reeds de 3de keer. Maar het blijft steeds genieten. Na een saaie autorit en de boot in het water te hebben gekregen konden we vertrekken. Op zowat mijn vaste plekje was ik genesteld en gaan... HEERLIJK!
Bij zandbank Overbridge, woepaaa kleren uit en water in, genieten... Plotseling kwam Ruben aandraven met taart. Dit ter gelegenheid van mijn 'nog 100 dagen in Suriname'. Oooh...
Het was een beetje vreemd: Taart eten, in bikini met mijn kont in de Surinamerivier begin November. Super toch?
Vervolgens de toch verder gezet naar Overbridge zelf voor het nuttige van een ijsje. Mmmmm....
Daarna naar Ayu om een bak Nasi kip tot me te nemen en vervolgens mijn eten te laten zakken op een zonnige boot. Daarna Jodensavanne gedaan (keer 2, onder lichte druk van de reisleider). De tour zat erop. Dachten we... Op de terugweg naar de auto begon het te regen.... heerlijk op zo een boot (NOT). Zeker als je vooraal op de boeg zit. Na enige tijd veranderde het ook van 'ik rijd met de brommer met de klep van mijn helm open' naar ' ik doe de klep toe en doe een regenbroek aan'. Caro en ik hebben echt dubbel gelegen van het lachen daar op die boot. Vervolgens keken we ineens achter ons. Iedereen zat verscholen onder handdoek, had een vest aan en jaja... die twee belgen zaten daar in hun short, met een topje aan. SToer... Ook al zaten we soms met kop tussen de benen (Want dat doet pijn boi) we hielden vol. We zijn dan ook aan wal gegaan met de slagzin: Belgen zijn sterk!!
Upla... terug in de auto en rijden naar Paramaribo centrum. Onderweg kleine (KUCH) wolkbreuk. Gevolg: Vonken van blikseminslagen op de weg, water van zo'n halve meter op de straat, je zag geen steek... En gaan... zeggen die Surinamers. We konden op de terugweg naar de stad dus ook beter met de boot gegaan zijn toch?
Babunhol:
Donderdag gingen we relaxen op Babunhol. Reisbegeleider Marc ging met ons meegaan. S Ochtens een sms dat de trip een uur later vertrekt. Vervolgens sms dat Marc autopech heeft en de auto van de buren van Ruben gaat halen. Goed... tegen 11.00 kwam meneer Ruben zelf aangereden en instappen konden we. HAHA... wat een mopje. Lekker gerelaxed in de hangmat, boekje gelezen, goed gelachen en plezier gemaakt. Op de terugweg naar de stad reden we plotseling achter het kleine broertje van Ruben. Dus ik: 'voorbijsteken die handel, kan ik men raampje naar beneden doen en hem gedag zeggen'. Hihi... die ramen gingen naar beneden en WOOOOOOW wat een verschijning. Hihi...
Ruben gebeld (op aanvraag van Rianne) naar die jongen om te stoppen ergens. A boeng, kennismaken was de boodschap. Iedereen die auto uit... Rianne verdacht verlegen en stil. Zo ken ik ze niet. Terug instappen en jah... ben ik ik maar bij het broertje in de auto gekropen. Gezellige rit... Deze dag zat er ook weer op.
Moe en voldaan kropen we ons bedje in...
Onverwachte wendingen:
Vrijdag zijn mijn ouders ook toegekomen in Suriname. Ze hebben hun eerste voeten neergeplant in het land waar ik me thuis voel. Heerlijk.. Caro en ik waren mama en papa gaan opwachten in het hotel. Het was een super blij weerzien. Na de kamer te hebben verkend en het vlieg avontuur van mama te horen (Mama is flauwgevallen op het vliegtuig, nu alles terug oké) zijn we samen een hapje gaan eten. Mmmmm...
Vervolgens die twee mensen in hun bed gestoken en daar kwam meneer R. aan. Na enige biertjes hebben R en ik Caro Paramaribo by night laten zien.
Na dit wooow moment zijn we naar Shakers gegaan om ons eens goed te laten gaan. Hihi... Hebben we dan ook gedaan. We waren in deze keet de enige bakra's, dus we gaven licht in het donker. Jongens kwamen aan ons vragen of ze ons hand eens mogen vasthouden. De meest maffe dingen hebben we gezien en meegemaakt. Omstreekt 03.30 hebben we de keet verlaten en zijn we moe en voldaan in ons bed gekropen.
Terugkeer:
Zaterdag heb ik Caro terug naar Zanderij gebracht. Na een stuk pizza en een cola, kwam het emotionele afscheid. Snif...
Dus, ik kan verder schrijven...
Boottrip:
Woensdag zijn we met Rianne op boottrip gegaan. Voor mij ondertussen reeds de 3de keer. Maar het blijft steeds genieten. Na een saaie autorit en de boot in het water te hebben gekregen konden we vertrekken. Op zowat mijn vaste plekje was ik genesteld en gaan... HEERLIJK!
Bij zandbank Overbridge, woepaaa kleren uit en water in, genieten... Plotseling kwam Ruben aandraven met taart. Dit ter gelegenheid van mijn 'nog 100 dagen in Suriname'. Oooh...
Het was een beetje vreemd: Taart eten, in bikini met mijn kont in de Surinamerivier begin November. Super toch?
Vervolgens de toch verder gezet naar Overbridge zelf voor het nuttige van een ijsje. Mmmmm....
Daarna naar Ayu om een bak Nasi kip tot me te nemen en vervolgens mijn eten te laten zakken op een zonnige boot. Daarna Jodensavanne gedaan (keer 2, onder lichte druk van de reisleider). De tour zat erop. Dachten we... Op de terugweg naar de auto begon het te regen.... heerlijk op zo een boot (NOT). Zeker als je vooraal op de boeg zit. Na enige tijd veranderde het ook van 'ik rijd met de brommer met de klep van mijn helm open' naar ' ik doe de klep toe en doe een regenbroek aan'. Caro en ik hebben echt dubbel gelegen van het lachen daar op die boot. Vervolgens keken we ineens achter ons. Iedereen zat verscholen onder handdoek, had een vest aan en jaja... die twee belgen zaten daar in hun short, met een topje aan. SToer... Ook al zaten we soms met kop tussen de benen (Want dat doet pijn boi) we hielden vol. We zijn dan ook aan wal gegaan met de slagzin: Belgen zijn sterk!!
Upla... terug in de auto en rijden naar Paramaribo centrum. Onderweg kleine (KUCH) wolkbreuk. Gevolg: Vonken van blikseminslagen op de weg, water van zo'n halve meter op de straat, je zag geen steek... En gaan... zeggen die Surinamers. We konden op de terugweg naar de stad dus ook beter met de boot gegaan zijn toch?
Babunhol:
Donderdag gingen we relaxen op Babunhol. Reisbegeleider Marc ging met ons meegaan. S Ochtens een sms dat de trip een uur later vertrekt. Vervolgens sms dat Marc autopech heeft en de auto van de buren van Ruben gaat halen. Goed... tegen 11.00 kwam meneer Ruben zelf aangereden en instappen konden we. HAHA... wat een mopje. Lekker gerelaxed in de hangmat, boekje gelezen, goed gelachen en plezier gemaakt. Op de terugweg naar de stad reden we plotseling achter het kleine broertje van Ruben. Dus ik: 'voorbijsteken die handel, kan ik men raampje naar beneden doen en hem gedag zeggen'. Hihi... die ramen gingen naar beneden en WOOOOOOW wat een verschijning. Hihi...
Ruben gebeld (op aanvraag van Rianne) naar die jongen om te stoppen ergens. A boeng, kennismaken was de boodschap. Iedereen die auto uit... Rianne verdacht verlegen en stil. Zo ken ik ze niet. Terug instappen en jah... ben ik ik maar bij het broertje in de auto gekropen. Gezellige rit... Deze dag zat er ook weer op.
Moe en voldaan kropen we ons bedje in...
Onverwachte wendingen:
Vrijdag zijn mijn ouders ook toegekomen in Suriname. Ze hebben hun eerste voeten neergeplant in het land waar ik me thuis voel. Heerlijk.. Caro en ik waren mama en papa gaan opwachten in het hotel. Het was een super blij weerzien. Na de kamer te hebben verkend en het vlieg avontuur van mama te horen (Mama is flauwgevallen op het vliegtuig, nu alles terug oké) zijn we samen een hapje gaan eten. Mmmmm...
Vervolgens die twee mensen in hun bed gestoken en daar kwam meneer R. aan. Na enige biertjes hebben R en ik Caro Paramaribo by night laten zien.
Na dit wooow moment zijn we naar Shakers gegaan om ons eens goed te laten gaan. Hihi... Hebben we dan ook gedaan. We waren in deze keet de enige bakra's, dus we gaven licht in het donker. Jongens kwamen aan ons vragen of ze ons hand eens mogen vasthouden. De meest maffe dingen hebben we gezien en meegemaakt. Omstreekt 03.30 hebben we de keet verlaten en zijn we moe en voldaan in ons bed gekropen.
Terugkeer:
Zaterdag heb ik Caro terug naar Zanderij gebracht. Na een stuk pizza en een cola, kwam het emotionele afscheid. Snif...
...- Tot over drie maanden-...
Een weekje Caro op bezoek..
AANDACHT: Dit bericht is qua lengte langer dan de andere, want het bevat een gehele week.
Zo, even weggeweest. Maar hier ben ik terug.
De voorbije week is Caro op bezoek gekomen om een week lang het leven in Suriname en het land te verkennen.
Caro afhalen op Zanderij.Na veel gefoeter en gedoe toch iemand gevonden om naar Zanderij te rijden. Wou Caro persoonlijk afhalen op de luchthaven. Onderweg nog 100 keer stoppen voor eten, drinken,... (typisch Surinaams). Aangekomen aan de luchthaven mooi in de mensemassa gaan staan, zoals het hoort toch?!. Plotseling zag ik door die schuifdeuren iemand wandelen dat Caro moest zijn. Met een rotvaart, jump over een kind, tussen mensen door ben ik gelopen tot bij haar en haar rond de nek gevlogen. Wat een verwelkoming: geef toe?
Uitstapjes van de voorbije week:
De voorbije week zijn Caro en ik dolfijnen gaan kijken, op boottrip geweest en naar Babunhol gaan relaxen.
De dolfijn flipper:
Dinsdag zijn we op verkenning gegaan in de stad en vervolgens naar Leonsberg gegaan voor de dolfijnentour. Wanneer we daar aankwamen begon er een man tegen me te praten. Na 2 keer vragen wat zegt u? Had ik begrepen dat hij vroeg of we wouden oversteken? Neen, was men antwoord.
Na enige tijd kwam Ruben aan die de trip voor ons geregeld had. We konden plaatsnemen in de boot. Na wat praatjes met Ruben, kwam de bootsman kennismaken. HIHI.. die ene man die vroeg of we wouden oversteken. Caro en ik geheel in een deuk... Grappig. Ruben uit de boot gezet en vertrekken konden we.
Na enige tijd nam we gas terug en zagen we de eerste beestjes boven het wateroppervlak verschijnen. WOOW... en toen kwam het moment een dolfijn (flipper) sprong echt helemaal uit het water. Echt super mooi... vervolgens nog dolfijnen gezien... Na 2 uur, gesprek met bootman en appelsiensapje later keerden we terug om voet aan wal te zetten. Daar moesten we wachten op de taxi. Tijdens het wachten vroeg er een man of we aan het wachten waren op tram 5. Wij: Ja hoor. Vervolgens stopte er een wagen voor ons vol met jongens. Caro en ik keken naar elkaar. Plotseling keek ik terug naar die auto en verscheen er een zoon van een collega. Echt schattige jongen... super toevallig ook. Praatje gemaakt en vervolgens werden we uitgenodigd om te gaan vissen. Helaas we moesten wachten op de taxi...
Het appelsiensap was vervolgens naar men hoofd gestegen en heb niets anders meer gedaan die avond dat gelachen en plezier gemaakt. Vanaf toen: mag ik geen appelsiensap meer drinken.
Vervolg van de week... krijgt u nog. Moet vertrekken... ZOENIEEEE
Zo, even weggeweest. Maar hier ben ik terug.
De voorbije week is Caro op bezoek gekomen om een week lang het leven in Suriname en het land te verkennen.
Caro afhalen op Zanderij.Na veel gefoeter en gedoe toch iemand gevonden om naar Zanderij te rijden. Wou Caro persoonlijk afhalen op de luchthaven. Onderweg nog 100 keer stoppen voor eten, drinken,... (typisch Surinaams). Aangekomen aan de luchthaven mooi in de mensemassa gaan staan, zoals het hoort toch?!. Plotseling zag ik door die schuifdeuren iemand wandelen dat Caro moest zijn. Met een rotvaart, jump over een kind, tussen mensen door ben ik gelopen tot bij haar en haar rond de nek gevlogen. Wat een verwelkoming: geef toe?
Uitstapjes van de voorbije week:
De voorbije week zijn Caro en ik dolfijnen gaan kijken, op boottrip geweest en naar Babunhol gaan relaxen.
De dolfijn flipper:
Dinsdag zijn we op verkenning gegaan in de stad en vervolgens naar Leonsberg gegaan voor de dolfijnentour. Wanneer we daar aankwamen begon er een man tegen me te praten. Na 2 keer vragen wat zegt u? Had ik begrepen dat hij vroeg of we wouden oversteken? Neen, was men antwoord.
Na enige tijd kwam Ruben aan die de trip voor ons geregeld had. We konden plaatsnemen in de boot. Na wat praatjes met Ruben, kwam de bootsman kennismaken. HIHI.. die ene man die vroeg of we wouden oversteken. Caro en ik geheel in een deuk... Grappig. Ruben uit de boot gezet en vertrekken konden we.
Na enige tijd nam we gas terug en zagen we de eerste beestjes boven het wateroppervlak verschijnen. WOOW... en toen kwam het moment een dolfijn (flipper) sprong echt helemaal uit het water. Echt super mooi... vervolgens nog dolfijnen gezien... Na 2 uur, gesprek met bootman en appelsiensapje later keerden we terug om voet aan wal te zetten. Daar moesten we wachten op de taxi. Tijdens het wachten vroeg er een man of we aan het wachten waren op tram 5. Wij: Ja hoor. Vervolgens stopte er een wagen voor ons vol met jongens. Caro en ik keken naar elkaar. Plotseling keek ik terug naar die auto en verscheen er een zoon van een collega. Echt schattige jongen... super toevallig ook. Praatje gemaakt en vervolgens werden we uitgenodigd om te gaan vissen. Helaas we moesten wachten op de taxi...
Het appelsiensap was vervolgens naar men hoofd gestegen en heb niets anders meer gedaan die avond dat gelachen en plezier gemaakt. Vanaf toen: mag ik geen appelsiensap meer drinken.
Vervolg van de week... krijgt u nog. Moet vertrekken... ZOENIEEEE
Abonneren op:
Posts (Atom)