Deze ochtend zeer vroeg liep de wekker af… douche, eten op terras en vervolgens alle werknemers van de vroege shift zien toekomen. Omstreeks 07.00 begaf ook ik me richting centrum. Veel te vroeg bleek duidelijk te zijn. Maar toch gesprek gehad met Saliema de verantwoordelijke van de Voogdij en de Huberta school. Na her officiële moment kwam de rondleiding en het voorstellen aan de verschillende werknemers. Nuja, kan de namen echt niet allemaal onthouden. Maar dat komt wel zeker, heb tenslotte 5 maanden tijd. Ik werd ook onmiddellijk uitgenodigd voor de personeelsuitstap van donderdag en vrijdag. Toch even over nadenken…
Omstreeks 08.00 wandelde een andere Europeaan het domein op: Rianne, spelbegeleidster van Nederland. Was ik even blij dat ik iemand blank zag. Even met haar gepraat, nummers uitgewisseld, adressen gekregen en dergelijke. Super vriendelijk meisje. Ze blijft in het centrum tot eind oktober.
Daarna begonnen aan onze dagtaak, beleid en publicatie. Tot eind september moeten we sociale dossiers maken van kinderen, lokalen ververen ( aangezien het klaslokaal van de autisten schreeuwende muurschilderingen heeft) , website maken, kerstkaarten en bedankkaarten ontwikkelen en dergelijke.
Ik zat echt te wachten tot de kinderen zouden toekomen. Vandaag zouden het er ongeveer zes zijn. Omstreeks half negen was het zover, de bus stopte voor de deur en de kinderen stroempelde uit de bus. Alle kinderen waren op hun blote voeten. Één jongen kwam uit de bus en kwam onmiddellijk op me afgestapt. Hij pakte me vast en ging daarna op het bed zitten. Ook de andere kinderen kwamen gedag ‘zeggen’. Na ongeveer 10 minuten was ik er echt niet goed van. Wanneer ik pauze nam ( zelf te kiezen) probeerde ik zoveel mogelijk bij de kinderen te zijn. Proberen contact te maken. De problematiek is zowat bij alle zes de kinderen Autisme. Ik probeerde de kinderen genegenheid te geven en met hen contact te maken. Bij sommige kinderen lukte het al aardig. Heb nu al door dat ik op lange termijn nauwelijks iets ga kunnen veranderen. Sommige kinderen zouden zoveel kunnen leren. Maarja… ik ga men best doen de kinderen een aangename periode te bezorgen. Begin oktober zijn hier ongeveer 30 kinderen, dan zijn ook de kinderen van de school er.
Ik moet iedere dag werken tussen 08.00 en 14.00, dit vier dagen tijdens de week. Maar ik ga vijf dagen werken aangezien er leuke mensen op bezoek komen hier en ik dan verlof wil hebben.
Deze namiddag met taxi naar centrum gegaan om een fiets te huren. Rianne had me ook adres van slager gegeven (veilig vlees vinden is echt niet zo eenvoudig). Woow, dat centrum hier. Super gevaarlijk met de fiets. Iedereen bekeek me vreemd, floot naar me of deed wel iets. Jah wat wil je een blonde, blanke om nen Hollandse batavus damesfiets met achteruittrapremmen. Heerlijk ding!!! Sim-kaar proberen te strikken en vervolgens de tocht naar de slager. Blijkbaar, na ongeveer een uur fietsen, slager voorbij gereden. Dan maar bij andere gestopt daar kip gekocht en varkenslapje. Nu de toch terug vinden naar mijn huisje. Daar ging het mis, de asfalt weg veranderde plots in stenen en vervolgens in aarde. Niet oké… “nadenken saar, oriënteren is de boodschap”. Na enige tijd een oudere dame, dus tijd voor eens vragen. “ Excuseer mevrouw, ik denk dat ik de weg kwijt ben. Ik moet aan het Politiebureau zijn van Flora. Weet u welke weg ik moet nemen?”. De vrouw keek heel bedenkelijk en zei me dan: “ dat is heel ver hoor meisje, maar goed u neemt hier de goudenpalmenstraat, vervolgens rechts de prondolaan, en daarna….. en zo ging het 10 minuten door. Oké de eerste vijf onthouden en terug die fiets op. Na ongeveer 30 minuten werd de aarde weer stenen en de stenen weer asfalt onder mijn voeten. OEF… en plots was ik aan het politiekantoor. Dan snel nog langs de chinees, dit met een knal rood hoofd. Blij dat ik daar was. Nog geen 5 minuten verder is mijn kamer. Als ik op het domein kwam gereden zei één van de werkmannen… wat heb jij gedaan? Ik verdwaalt geweest. Man heeft me dan gedienstig geholpen met mijn 6 flessen water. Onmiddellijk binnen en vleesjes in de frigo. Tot mijn verbazing waren ze nog niet in ontbinding. Daarna bekomen en vervolgens te horen gekregen dat zowel Annemie en Caro naar Suriname komen. Hoe heerlijk… MERCI LIEVERDS.
Als avondeten kip, rijst en currysaus gegeten. MMMM… dat kipke smaakte. Eerste keer vlees in drie dagen. Vegetarisch zijn is duidelijk niets voor mij. Morgen weer een werkdagje, namiddag naar de dienst Vreemdelingen zaken, naar de Chinees voor op mijn gemak boodschappen te doen. S avonds ga ik op bezoek bij Rianne en Mirjam. De eerste contacten zijn gelegd… heerlijk gevoel.
Tot morgen vrienden..
Weetjes:
- Net een mini salamander vermoord die op men bed zat. Heerlijk beestje… maar ben er niet zo’n fan van. (foto spoedig op facebook)
- Kip in Suriname smaakt hetzelfde als in België
- Brain, de Taxibestuurder, sprak me aan over het feit dat Franstalige en Nederlandstalige mensen in België niet met elkaar kunnen samenleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten