Zaterdag 25 September 2010 zijn we met een groepje van zes richting Berg en Dal adventure Center gestrokken. Omstreeks 07.00 werden we verwacht in de stad om vervolgens naar op een bus te kruipen richting Berg en Dal.
De gids Bob was echt geweldig. Deze man vertelde echt super veel onderweg. Echt boeiend. Zo zijn we even gestopt aan een voetbalstadion in Suriname. We konden even een kijkje gaan nemen binnen. Nuja, Stadion?! Een grasvlakte met 2 doelen. Opgelet het veld was wel verlicht en er was een tribune. (Foto's staan op fb). Vervolgens konden we onze tocht verder zetten en kwamen we omstreeks 09.00 aan te Berg en Dal. Heerlijk... wij kregen begeleider Randy mee en Bob ging met de andere mensen in de bus mee naar Brownsberg. Al snel kregen we een hutje toegewezen en moesten we wachten tot 10.30 alvorens we konden hiken. Tijdens het wachten was mij en andere groepsleden al een begeleider opgevallen met rasta's. Eén van onze groepsleden is sterk aan het overwegen om rasta's in haar haren te laten zetten. Dus deze man was al snel het gespreksonderwerp.
EIndelijke konden we beginnen aan het Hiken (mooi woord voor wandelen). De berg op tot op het kerkhof, een gids die echt ratelde, het vertrekpunt van de hoogte kabelbaan over de Surinamerivier gezien en terug dalen. Goed niet al te veel aan.. Vervolgens moesten we op een 30 minuten ons eten naar binnen werken (rijst, kip, groensels). Nog geen 15 minuten later werden we vriendelijk verzocht onze klimgordel aan te doen. Dus met volle maag klimgordel aan en naar de oefendraad. Wanneer het mijn beurt was zei de meneer met de Rasta's ( vanaf nu Rasta-man S.) dat ik het echt super goed deed. Hihi... daar was het eerste persoonlijke contact.
Upla de bossen in en daar gingen we...zoals aapjes van boom naar boom aan een kabel. Om eerlijk te zijn ik voelde me niet geheel op mijn gemak. Bij het eerste platform vroeg Rasta-man S. me wat men naam was. Zeer bescheiden zei ik: Sarah. Goed upla en gaan...
De volgende kabel ging al iets minder: onderweg bleef ik namelijk ergens hangen, dus omdraaien en op armkracht was de boodschap. Ook bij volgende kabels liep het mis. Men handschoen loste van de kabel dus ik ging volle vaart op een boom af, over de Surinamerivier was ook niet echt men ding, heb wel genoten maar toch. Daarna moest ik even bekomen. Gelukkig stond Rasta-man S. er om me te kalmeren. Muntje in men mond, beetje peptalk en door... het volgende platform en tevens voorlaatste moesten we even allemaal wachten. Ik stond daar met een klein hartje... en Rasta-man S. had dat precies in de gaten. Hij legde zijn arm om men schouder en vroeg: "kijk in mijn ogen, kijk in mijn ogen." Ik super braaf: oké... en toen zei hij de lieve woorden: " Je gaat dit heus wel kunnen hoor Sarah!!!" Dus upla sarah de laaste hindernis overleefd. Daar zijn ze me dan halverwege moeten komen halen omdat ik stil was gevallen. Kortom ik heb alles meegemaakt: buiten naar beneden vallen!
Na deze tocht even bekomen, op de foto met Rasta-man R. en praatje ermee maken, eens aan zijn haren komen en de kayak in. Dit op de Surinamerivier en daarna een Kreek in. Echt Rustgevend..... heerlijke stilte.... echt GENIETEN!
Ten slotte nog beetje na praten over Rasta-man S. (want het bleek dat niet alleen ik hem wel fijn vond, maar ook Mirjam dit vond). Gevolg strijd tussen Belg en Nederlander!!!
Tijdens de busrit goed gelachen met Rasta-man S. en de rijkelijke fantasie van de gehele groep.
Terug aangekomen in de stad (moe en voldaan) gestopt bij mcdo (hamburger en patat gegeten). Taxi genomen en heerlijke nederlandse meezingers opgezet. HEERLIJK....
Daarna snel naar droomland (over Rasta-man S. natuurlijk :p)
Kortom het was een super geslaagde dag...
Zoen Saar
ps: Meer foto's komen op Fb, maar ik moet deze nog ontvangen van de andere groepsleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten