Op stap met de Fysio

Fa!

Vandaag ben ik een gehele dag op stap geweest met de Fysio. Dit naar een andere instelling voor kinderen en volwassenen met CP en Spina Bifida. Zeer unieke ervaring. Vriendelijke personeels leden en werd ook door de bewoners met open armen ontvangen.
Na enige tijd en wat bespreken van formaliteiten zijn we samen met enkele bewoners in het zwembad gegaan. Heerlijk zwemles geven in een openluchtzwembad. (KLZC-vrienden, dit is een die niet waar?!).
Het was een zeer aangename dag en heb veel geleerd.
Kortom: twee vliegen in één klap!

Grtz Saar

Avonturen uitstap naar Berg en Dal

(Alvast sorry voor het lange bericht)

Zaterdag 25 September 2010 zijn we met een groepje van zes richting Berg en Dal adventure Center gestrokken. Omstreeks 07.00 werden we verwacht in de stad om vervolgens naar op een bus te kruipen richting Berg en Dal.
De gids Bob was echt geweldig. Deze man vertelde echt super veel onderweg. Echt boeiend. Zo zijn we even gestopt aan een voetbalstadion in Suriname. We konden even een kijkje gaan nemen binnen. Nuja, Stadion?! Een grasvlakte met 2 doelen. Opgelet het veld was wel verlicht en er was een tribune. (Foto's staan op fb). Vervolgens konden we onze tocht verder zetten en kwamen we omstreeks 09.00 aan te Berg en Dal. Heerlijk... wij kregen begeleider Randy mee en Bob ging met de andere mensen in de bus mee naar Brownsberg. Al snel kregen we een hutje toegewezen en moesten we wachten tot 10.30 alvorens we konden hiken. Tijdens het wachten was mij en andere groepsleden al een begeleider opgevallen met rasta's. Eén van onze groepsleden is sterk aan het overwegen om rasta's in haar haren te laten zetten. Dus deze man was al snel het gespreksonderwerp.
EIndelijke konden we beginnen aan het Hiken (mooi woord voor wandelen). De berg op tot op het kerkhof, een gids die echt ratelde, het vertrekpunt van de hoogte kabelbaan over de Surinamerivier gezien en terug dalen. Goed niet al te veel aan.. Vervolgens moesten we op een 30 minuten ons eten naar binnen werken (rijst, kip, groensels). Nog geen 15 minuten later werden we vriendelijk verzocht onze klimgordel aan te doen. Dus met volle maag klimgordel aan en naar de oefendraad. Wanneer het mijn beurt was zei de meneer met de Rasta's ( vanaf nu Rasta-man S.) dat ik het echt super goed deed. Hihi... daar was het eerste persoonlijke contact.
Upla de bossen in en daar gingen we...zoals aapjes van boom naar boom aan een kabel. Om eerlijk te zijn ik voelde me niet geheel op mijn gemak. Bij het eerste platform vroeg Rasta-man S. me wat men naam was. Zeer bescheiden zei ik: Sarah. Goed upla en gaan...
De volgende kabel ging al iets minder: onderweg bleef ik namelijk ergens hangen, dus omdraaien en op armkracht was de boodschap. Ook bij volgende kabels liep het mis. Men handschoen loste van de kabel dus ik ging volle vaart op een boom af, over de Surinamerivier was ook niet echt men ding, heb wel genoten maar toch. Daarna moest ik even bekomen. Gelukkig stond Rasta-man S. er om me te kalmeren. Muntje in men mond, beetje peptalk en door... het volgende platform en tevens voorlaatste moesten we even allemaal wachten. Ik stond daar met een klein hartje... en Rasta-man S. had dat precies in de gaten. Hij legde zijn arm om men schouder en vroeg: "kijk in mijn ogen, kijk in mijn ogen." Ik super braaf: oké... en toen zei hij de lieve woorden: " Je gaat dit heus wel kunnen hoor Sarah!!!" Dus upla sarah de laaste hindernis overleefd. Daar zijn ze me dan halverwege moeten komen halen omdat ik stil was gevallen. Kortom ik heb alles meegemaakt: buiten naar beneden vallen!
Na deze tocht even bekomen, op de foto met Rasta-man R. en praatje ermee maken, eens aan zijn haren komen en de kayak in. Dit op de Surinamerivier en daarna een Kreek in. Echt Rustgevend..... heerlijke stilte.... echt GENIETEN!
Ten slotte nog beetje na praten over Rasta-man S. (want het bleek dat niet alleen ik hem wel fijn vond, maar ook Mirjam dit vond). Gevolg strijd tussen Belg en Nederlander!!!

Tijdens de busrit goed gelachen met Rasta-man S. en de rijkelijke fantasie van de gehele groep.
Terug aangekomen in de stad (moe en voldaan) gestopt bij mcdo (hamburger en patat gegeten). Taxi genomen en heerlijke nederlandse meezingers opgezet. HEERLIJK....
Daarna snel naar droomland (over Rasta-man S. natuurlijk :p)

Kortom het was een super geslaagde dag...

Zoen Saar

ps: Meer foto's komen op Fb, maar ik moet deze nog ontvangen van de andere groepsleden.

Paramaribo City

Gehele tocht met de fiets naar het centrum van Paramaribo. Dit om mijn MKV inorde te krijgen. Ik moest op het ministerie van justitie en politie zijn. Na enige tijd zoeken en 10 mensen aanspreken ben ik aangekomen waar ik moest zijn. Niet te geloven.... Moeten jullie weten had een adres op papier staan. Stond daar, maar deze dienst bleek net verhuisd te zijn. Naar waar... geen mens wist het. Goed... gevonden, betaald, bewijs gekregen. Het centrum in dan maar. Onderweg een Surinaams waardentransport gezien ( papa moest aan u denken). Vervolgens op verkenning gegaan in het centrum. Naar plaatsen waar ik de vorige keren nog niet was geweest. Slippers gekocht en gekeken voor een hangmat. Het was even zoeken naar de winkels... Maar dan toch gevonden. Woooww.. een zee van super mooie stoffen. Echt heerlijk...(nog geen stof of hangmat gekocht).

Vervolgens gegeten, mailtjes gelezen en beantwoord. Daarna een kind naar zijn pleegmoeder gaan brengen. De bus was gewoon niet gekomen om deze jongen op te halen. Het was echt in de boesj boesj. Echt wel coole tocht. Onderweg kwam ik de Stichtin Bosbeheer en Bostoezicht tegen (Speciale vermelding voor Daan). Surinaamse mensen zijn soms toch echt vreemd. Hoe vervoeren ze hier twee fietsen in 1 keer?
Wel je neemt iemand achterop en deze persoon neemt gewoon de tweede fiets in zijn nek. Upla, klus geklaard! Vreemd?!

Ik heb nog enkele foto's toegevoegd op Facebook. Veel plezier!!

Zoen Saar

Laatste dag werken van deze week

Vandaag heb ik samen met de zusters alle liederen overlopen die gezongen worden tijdens de ochtendzang. Heerlijk... er komen liedjes in als 'De wielen van de bus draaien rond en rond; Witte zwanen, zwarte zwanen; twee emmertjes water halen, twee emmerkes pompen; we maken een kringetje van jongens en van meisje; ik heb een tante in Marokko en die komt;....
Jaja, ze schrokken dat ik zoveel van die liedjes kende. HIHI.... leve mijn kindertijd en het speelplein.

Daarna ben ik met één van de kinderen op de schommel gaan zitten. Gehele prestatie om dit 10 minuten vol te houden. Maar gelukt.. WIEHAA....
Vervolgens met één van de kids en twee kinderen van collega's in de zandbak gaan spelen. Super...
en daarna een paar dossiers doorgenomen zodat ik iets meer achtergrond heb van de kinderen. En de werkdag sluit ik steeds af met maaltijdbegeleiding. Smakelijk... NOT!

Na zelf een boterham door men strot te hebben gestoken en geskypt te hebben met het thuisfrond. Ben ik met Rewitta naar de Chinees gegaan voor kleine dingen zoals een krant. Ontspannen dus... vervolgens naar de simpsons gekeken (deze zijn hier groen). Gekookt, afgewassen, nog beetje fantasiespel gespeeld met Rewitta en vervolgens in de zetel geploft om dit bericht te typen.

 Muskiet groeten van mij

Weetje:
Er staan weer een paar foto's op FB

Een echte Surinaamse dag

Vandaag gewoon mijn dagtaak vervuld in de stichting. Leuk gesprek gehad met collega's en dergelijke. Twee collega's van me (twee zussen) hebben een vriend voor me gevonden. Morgen brengen ze een foto mee.. WIEHAA... nog geen 2 weken in het land en moet hier al één of andere vriend opscharren. Wat een feest...

Daarnaast twee keer surinaams gegeten. Deze middag heb ik Roti gegeten. Het is een pannenkoekachtig iets gevuld met aardappel, kousenband en een brok vleesachtige. De pannenkoekachtige was lekker, de aardappel en kousenband ook. Het vlees heb ik niet durven aanraken. Ik vond het niet echt WOOOW... maar ook niet echt vies.
Als avond eten heb ik dan echte Surinaamse nasi gegeten van Tante Truus. Met heerlijke Sambal, satékes, satésaus en bakbanaan. Heerlijk die banaan... lust geen banaan. Maar dat mmmm....
Kortom het was echt heerlijk smullen vandaag.

Morgen nog een dagje werken en dan vrijdag weer logistieke dag. Lekker naar het centrum en nog wat papieren inorde brengen. Zaterdag eerste trip naar Berg en Dal op adventuretoer.

Grtz Saar

Weetjes:
- heb gehoord dat het in Oktober nog warmer gaat worden. WIEHAA...
- de muskietenkaars doet echt goed zijn werk. HEERLIJK... kunnen mijn benen en armen terug genezen.
- ik heb ineens meer dan 3 televisiezenders en een afstandsbediening. LEKKER LUI

Concrete activiteiten binnen het Centrum

Fa!

Gedurende de voorbije twee dagen ben ik erg actief geweest binnen het Centrum hier. Maandag heb ik, samen met Rianne, verder het klaslokaal voor de auti's ingericht. Het ziet er echt aardig uit (Foto's op facebook). Vervolgens werd ik geroepen door de baas. Kwam ik in het bureau en zag ik daar ouders met een kind zitten. Plotsklaps moest ik rolstoeladvies geven en een geschikte rolstoel zoeken voor dat kind. Goed... Ik het atelier in en zoeken maar. Tussen de 50 halve rolstoelen eentje eruit zoeken die gepast is. Als eerste een buggy proberen. Het kind vertoonde ongelofelijk veel spastisiteit dus... niet eenvoudig. Vervolgens verder zoeken naar een geschikte rolstoel. Goed na enige tijd had ik iets gevonden. Enkel een hoofdsteun ontbrak. Ik verplaatste het kind naar de rolstoel en het begon spontaan te lachen. Heerlijk toch?!
Daarna het kind bezig gehouden terwijl de ouders het intake gesprek ondergingen. In de namiddag naar Vreemdelingenzaken gegaan, status: nog steeds niet inorde.

Vandaag hebben we de bureau nog geverfd binnen de autistenruimte, zo'n uur en dertig minuten gewachten op bizon kit (lijm) en vervolgens konden we weer verder. Daarna heb ik een gesprek gehad met de fysiotherapeute van het centrum. Ze heeft me veel verteld over de stichting, de werking en dergelijke. Ik ben dan ook onmiddellijk op de kar gesprongen. We gaan de komende 5 maanden zwemmen met de kinderen (Deze vermelding draag ik op aan de mensen van KLZC). Ook wordt ik meegenomen naar een andere instelling waar ze een groot zwembad hebben. Hier gaan ze zien wat ze gaan doen. Misschien mag ik ook privé-zwemles gaan geven daar. De gesprekken hierover gaan plaatsvinden volgende week dinsdag normaal.
WIEHAA....
Daarnaast mag ik dossiers inkijken, behandelplannen opstellen, observeren, begeleiden zowel in voogdij als klassen. HEERLIJK....Dit alles gaat vanstart op maandag 4 oktober!!!

Vervolgens heb ik nog wat Surinaamse ervaringen opgedaan:
- Een kamboe die naar beneden komt 's nachts is verschietachtig
- De musieten lusten me echt graag... heb denk ik ondertussen zo'n 70 musieketenbeten. Ben dan ook muskieten kaars gaan kopen (Zie foto's op FB)
- Ik heb ook mijn eerste Surinaamse sinaasappel gegeten. Deze ziet namelijk groen vanbuiten en oranje vanbinnen.

Morgen meer nieuws...

Mijn eerste week in de tropen..

Beste vrienden en familie...
Hoewel ik vandaag zondag 19 september 2010 reeds een berichtje heb geschreven op mijn blog, vond ik het toch even nodig om mijn eerste week in de tropen te bespreken. Kortom mijn ervaringen, gedachten en gevoelens kort met jullie te delen.

Zo'n week geleden ben ik met mijn beide voeten terecht gekomen in het verre Suriname, een onbekend land met onbekende mensen. Na twee dagen van wennen en men draai vinden binnen met huisje. Kon ik me eindelijk inzetten voor de kinderen hier. Na het doormaken van een eerste cultuurshock (mbt kinderen met een handicap in Suriname) heb ik mijn draai ook een beetje gevonden binnen de stichting. Zowel beleid als logistiek is men domein. Vanaf 1 oktober 2010 zal dan hoop ik veranderen. Dan zijn hier 35 kinderen ipv 6.

De omgeving leerde ik steeds beter en beter kennen. Ik vond stilaan de weg naar de winkel, slager, Chinees en dergelijke. Ik vond men eten en kon me bezighouden. Ik leerde ook een stel leuke Nederlanders kennen. Hoewel ik nog in die groep men plaats moet vinden. Maar dat is normaal zeker. Al leuke activiteiten gedaan en veel gefietst. Zo zie je namelijk het meest van de omgeving.

Zoals jullie lezen klinkt het allemaal leuk en fijn. Dat is het ook... maar af en toe mis ik toch nog het spontaan afspreken met iemand. Het bellen met vrienden, de spontane babbel,... Kortom het algemene contact dat ik met jullie heb vrienden. Maar dat zal wel overgaan, ofwel zo blijven tot ik terugkom. Want tenslotte is het hier heel anders leven en afspreken met mensen. Om 22.00 liggen veel vrijwilligers hier in hun bed, klaar om zich de volgende dag voor de volle 100% te geven op hun projecten.

Week 1 is snel gegaan... als alle weken zo snel gaan. Sta ik alvorens ik het zelf goed en wel besef terug in België. Alles gaat zo snel precies... de komende maanden zien er zo uit:
Zes wegen - 3 weken bezoek uit België- zes weken- 1 week bezoek uit belgië- 3à4 weken en dan ben ik terug thuis...

Tot de volgende vrienden...
DIkke zoen Saar (die jullie stuk voor stuk, desondanks ik het hier echt wel naar men zin heb, echt mis)

Zaterdag is logistieke dag in Paramaribo..

Fa Bakra's,

De vorige nacht ben ik omstreeks half drie opgeschrikt door een misselijk gevoel. Mmmm... ik dacht, hier hebben we het. Na even de liggen draaien en keren in eigen zweet, toch maar besloten men bed te verlaten. Beetje water gedronken, rijstkoek gegeten en terug stilaan men bed in. Deze morgen as het gelukkig over!!

Er stond vandaag veel op de planning... naar het Centrum fietsen of met de taxi gaan. Naar de Nederlandse slager en Choi's, boekewinkel, post en proberen SRD en/of euro's te pinnen.

Toch maar gekozen voor de fiets.. wiehaa... zo'n 35 minuten fietsen en ik was midden in het centrum aan de Suripost. Gesloten natuurlijk, het is dan ook zaterdag. NIET LOGISCH!!!
Dan maar naar de blokker en naar de boekenwinkel. In de boekenwinkel was de meest geziene huidskleur blank. Iedereen die blank was stak daar precies samen. Iedereen knikte eens naar elkaar en deed zijn eigen ding. Na het gene gevonden te hebben dat ik zocht: een boekje met 50 prachtige bestemmingen in van Suriname trok ik door naar de slager en de Choi's. Deze ongeveer op de terugweg lagen. De zon begon steeds meer te branden. Af en toe stoppen om te drinken was een aanrader.
Eens aangekomen bij de slager kon ik men ogen niet geloven... ik zag worsten (kip, rund en bbq), hamburgers, gehakt, spek, gebraad, kaas, kip,... Heerlijk... heb daar dan ook vlees ingeslaan voor de komende week. Vervolgens naar Choi's (Nederlandse Chinees, waar ze alle merkproducten hebben). Daar brood gekocht en een blikopener. Vervolgens fiets op en naar een Combio om geld te wisselen en euro's te pinnen. Euro's pinnen ging dan niet.. PANIEK!! Snel de fiets op.. trappen maar want vlees zat in mijn rugzakje. De zon bleef maar branden en branden. Eens thuis aangekomen snel alles koelzetten, zelf bekomen en uitpluizen hoe ik aan geld kan komen. Mijn Moeti ingecshakeld en vervolgens na het middageten naar de bankautomaat niet zo ver hier vandaan. Na 15 minuten voor dat ding te hebben gestaan en maar drukken op die knoppen kwam er ineens SRD uit dat machien. WIEHAAAAA... daarover in de combio nog maar eens Euro's gaan proberen pinnen. Lukt dus niet, mensen weten zelf niet hoe het komt dat dat niet lukt. Maandag of Dinsdag naar de bank in het Centrum dan maar om daar proberen euro's in handen te krijgen. Ga dan ineens ook terug langs bij de post.

Zonnige, zweet groeten uit Suri

Conclusie van de dag:
- Ik ben verbrand zoals een kreeft
- Geldzaken in Suriname is echt NIET EENVOUDIG (vreemd, want alle andere dingen wel).
- Alle winkels zijn open op zaterdag, behalve Suripost.
- Morgen staat kuisen en wassen op het programma....

Lekker relaxen...

Fa!
Deze namiddag ben ik samen met rianne en Mirjam naar de Thermen Hermitage getrokken voor een luxe behandeling. Eéns daar aangekomen werden we vriendelijk verzocht onze schoenen uit te doen en om te ruilen voor roze Crocs. Heerlijk sexy... Daarna werden we een kleedruimte ingestuurd en moesten we onze badkledij aandoen en handdoeken afgeven. Zo gezegd zo gedaan... ik men bikini in en door. Koude douche en het zwembad in. WOOOOOOW... een zwembad ( KLZC-vrienden: ik kan nog steeds zwemmen). Vervolgens terug doche en de stoomruimte in. Wij met zen drieën de kabine in en zweten maar. Gekkerds dat we zijn... buiten zo'n 32°C en dan nog in een stoomkot gaan zweten. Na enige tijd mochten we de ruimte verlaten en mochten we terug de douche onder. Heerlijk... Verolgens moesten we met zen drieën een volgende deur binnen. Ik kreeg massage-vrouw Hanna toegewezen. Super lieve dame..
Plotsklaps vroeg ze om mijn bovenstuk van mijn Bikini te verwijderen. Ik kijk eens rond en vroeg excuseer kan u het nog eens herhalen? En jah... dat ding moest uit. Daar stonden we dan met zen drieën. We kennen elkaar zowat vijf dagen en we stonden er in onze halve naakie... Onwennig, ik kan het je zeggen.

Ik moest me neerleggen en vervolgens kreeg ik een scrubbehandeling. Heerlijk wel... al het vuil voel je van je lichaam gaan. Daarna kreeg ik emmers water over me heen... wel lekker eens warm water voelen.
Vervolgens begon de massage, op sommige plaatsen echt pijnlijk. (Daan speciaal voor u: Ze is begonnen aan mijn schouders, maar na enige tijd moeten stoppen of ik zou morgen blauwe plekken hebben. Dat loskrijgen was werk van lange adem zei ze). Nog steeds zaten we daar alle drie in onze halve naakte. Best gezellig...
Na de massage van kop tot teen, voor tot achter,... Was het tijd voor de Algenpakking. Ik werd zowel voor als achter ingesmeerd met een super warme, bruine smurrie. Net melkchocolade. Vervolgens werd ik in een dekzijl gewikkeld en kreeg ik hete doek over me heen. Daarna werd men smoelie ingesmeerd met algen en zo moest ik daar, net zoals een pakje, blijven liggen. Heet... niet te doen!! De andere twee lagen daar ook zo..
Na ongeveer 15 minuten kwamen de dames terug en werd ik opgemaakt. Ik kreeg eerste emmers heet water over men kopje gegoten en vervolgens 2 emmers koud water. Tenslotte kreeg ik een doek, super cool rond me geknoopt en nam Hanna men hand en bracht me naar de rand van het zwembad terug zodat ik daar kon verder relaxen met een glaasje thee, koekje en vers fruit. Woooooooow... Was ik even zen.
Heerlijk... even ten volle ontspannen. mmmm genieten..
Rianne en Mirjam wouden dan nog hun teennagels laten lakken, daarvoor heb ik een joker ingezet.
Vervolgens doorgereden met taxi naar een bar. Daar Pasion fruit gedronken, bitterballen gegeten en chickenwings. Vervolgens met Taxi naar D'optimist gereden om te gaan eten met andere nederlanders. We waren aan het eind met zeven personen. Echt gezellig. Nu ben ik moe en voldaan.
Morgen logistieke dag... kamertje kuisen, wassen, naar de winkel, geldpinnen (hopelijk lukt dit), naar de post, naar de slager en dan zal de dag zo goed als voorbij zijn.
Een uitgebreid verslag krijgen jullie morgen... en foto's van dit avontuur zijn bij Rianne en Mirjam (NEEN, geen foto's in mijn halve naakte!!!)

Brasa
Saar in Suri

Uitje

Fa Bakra,

Deze ochtend omstreeks 06.00 werd ik opgeschrikt door een hels lawaai. Het was net een bende kinderen van 35 stuks. Maar niets was minder waar. Het waren de personeelsleden van het Centrum die op Personeelsuitje vertrokken. Hihi... zo blij dat ze niet moesten werken.
Zonet ben ik met de meiden (Rianne, Mirjam en Anje) naar het centrum gegaan om daar lekker rond te lopen en mijn ogen de kost te geven. Winkel na winkel in en uit... om daarna te stoppen bij de Burger King. Jaja, als jullie me goed kennen is dat tegen mijn principes (Dat gaat niet goed in men hoofd). Maar toch heeft het heerlijk gesmaakt. Heb wel nog geen kaart van de omgeving en ben wel reeds gaan kijken naar gsm want de mijne is echt dood. Nuja... we zien wel.
In het straatbeeld kwam ik ineens een blokker tegen (dus Annemie, daar gaan we heen als je hier bent!!).

Morgen trekken we naar de Termen Hermitage. Jaja, stomen, massage, zwemmen,.... noem maar op. Zaterdag heb ik een logistieke dag voorlopig: Wassen, kuisen, beetje lezen, boodschappen doen, miss achter een kaart in het centrum, naar de slager en dergelijke.

Vandaag nog boekje lezen, toeristise gids uitpluizen en beetje relaxen... Wat een leven hier...

Brosi

Kleine wasjes, grote wasjes...

Eén van de eerste mijlpalen in mijn verblijf zijn bereikt... de eerste keer kleren wassen.
Gelukkig heeft een mevrouw van het centrum me geholpen. Nuja... moeilijk kon het niet zijn, want eenvoud is hier het code-woord.
Het ging zo:
Je hebt een machien met 3 knoppen: eentje met de wastijd, eentje met de droogtijd en eentje met het programma. We vullen een bak met water, doen er kleren in en zeep en zetten de timer op 3 tot 15 minuten. Jaja, wassen duurt hier maar 15 minuten maximum. Wanneer het belletje doet ting... is het klaar. Uithalen, spoelen in emmer met water en dan de droger in. Zelfde systeem. Eenvoudig niet?!

Ik heb geen gaten in mijn kleren, ze ruiken echt nog wel oké. Alleen zijn er hier en daar aan de binnenzijde witte vlekken op. Geen idee wat het is. Hopelijk gaan deze er na enige tijd weer uit.

Binnen het centrum hebben Rianne en ik de auti-klas verder onder handen genomen met verf en kwast. Heerlijk je zo uitleven. We moesten alleen vandaag de ruimte om de 30 minuten verlaten, anders zouden we ziek worden. Dus, zo gezegd zo gedaan.

Na het werk ben ik naar de dienst Vreemdelingenzaken gegaan.
Ik ben wettig in het land tot 12 december 2010. De rest van mijn verblijf ga ik morgen wettig inorde maken. Weer een gehele papierwinkel... Tja... eveneens een kenmerk van Suriname.

Zonnige groeten

kort en krachtig...

Het was een fijne dag.
Voormiddag een klaslokaal geschilderd en namiddag naar de dienst vreemdelingen zaken die gesloten was. Verkenning van de omgeving: Nederlandse supermarkt gevonden en dergelijke. Snel nog langs de Chinees om vervolgens bezweet zoals een rund aan te komen, kort te skypen met mijn moetie en dan de taxi te bellen voor naar Rianne en Mirjam te gaan. Twee super meiden...

slaapzacht lieverds...

Weetje:
- Ik kocht 'De ware tijd' en zag op de voorpagina een artikel met de naam: "Katholieke kerk België erkent misbruik". Ja ja, we komen ook in de Surinaamse kranten.
- In de taxi van Brain speelde net het liedje " Het is een nacht", ik voelde me plots even thuis.
- Mijn surinaamse gsm doet het niet meer. Dus ga hier een toestel moeten kopen ofwel hopen dat ie het haast weer doet morgen...

Bereikbaarheid

Ik ben vanaf heden niet alleen bereikbaar via msn, fb, skype, gsm-nummer.
Maar ook op het volgende adres:

Mr. Huber Stichting
MICHIELS SARAH
Niddhastraat # 20
Doekhieprojekt
Paramaribo ( Suriname)

ofwel op het gsm-nummer:
005978732903

TIP: MERKEER GOED MIJN NAAM WANNEER JULLIE POST WILLEN VERSTUREN!!!

Eerste dag in de voogdij en tocht naar het Centrum....

Deze ochtend zeer vroeg liep de wekker af… douche, eten op terras en vervolgens alle werknemers van de vroege shift zien toekomen. Omstreeks 07.00 begaf ook ik me richting centrum. Veel te vroeg bleek duidelijk te zijn. Maar toch gesprek gehad met Saliema de verantwoordelijke van de Voogdij en de Huberta school. Na her officiële moment kwam de rondleiding en het voorstellen aan de verschillende werknemers. Nuja, kan de namen echt niet allemaal onthouden. Maar dat komt wel zeker, heb tenslotte 5 maanden tijd. Ik werd ook onmiddellijk uitgenodigd voor de personeelsuitstap van donderdag en vrijdag. Toch even over nadenken…


Omstreeks 08.00 wandelde een andere Europeaan het domein op: Rianne, spelbegeleidster van Nederland. Was ik even blij dat ik iemand blank zag. Even met haar gepraat, nummers uitgewisseld, adressen gekregen en dergelijke. Super vriendelijk meisje. Ze blijft in het centrum tot eind oktober.

Daarna begonnen aan onze dagtaak, beleid en publicatie. Tot eind september moeten we sociale dossiers maken van kinderen, lokalen ververen ( aangezien het klaslokaal van de autisten schreeuwende muurschilderingen heeft) , website maken, kerstkaarten en bedankkaarten ontwikkelen en dergelijke.

Ik zat echt te wachten tot de kinderen zouden toekomen. Vandaag zouden het er ongeveer zes zijn. Omstreeks half negen was het zover, de bus stopte voor de deur en de kinderen stroempelde uit de bus. Alle kinderen waren op hun blote voeten. Één jongen kwam uit de bus en kwam onmiddellijk op me afgestapt. Hij pakte me vast en ging daarna op het bed zitten. Ook de andere kinderen kwamen gedag ‘zeggen’. Na ongeveer 10 minuten was ik er echt niet goed van. Wanneer ik pauze nam ( zelf te kiezen) probeerde ik zoveel mogelijk bij de kinderen te zijn. Proberen contact te maken. De problematiek is zowat bij alle zes de kinderen Autisme. Ik probeerde de kinderen genegenheid te geven en met hen contact te maken. Bij sommige kinderen lukte het al aardig. Heb nu al door dat ik op lange termijn nauwelijks iets ga kunnen veranderen. Sommige kinderen zouden zoveel kunnen leren. Maarja… ik ga men best doen de kinderen een aangename periode te bezorgen. Begin oktober zijn hier ongeveer 30 kinderen, dan zijn ook de kinderen van de school er.

Ik moet iedere dag werken tussen 08.00 en 14.00, dit vier dagen tijdens de week. Maar ik ga vijf dagen werken aangezien er leuke mensen op bezoek komen hier en ik dan verlof wil hebben.

Deze namiddag met taxi naar centrum gegaan om een fiets te huren. Rianne had me ook adres van slager gegeven (veilig vlees vinden is echt niet zo eenvoudig). Woow, dat centrum hier. Super gevaarlijk met de fiets. Iedereen bekeek me vreemd, floot naar me of deed wel iets. Jah wat wil je een blonde, blanke om nen Hollandse batavus damesfiets met achteruittrapremmen. Heerlijk ding!!! Sim-kaar proberen te strikken en vervolgens de tocht naar de slager. Blijkbaar, na ongeveer een uur fietsen, slager voorbij gereden. Dan maar bij andere gestopt daar kip gekocht en varkenslapje. Nu de toch terug vinden naar mijn huisje. Daar ging het mis, de asfalt weg veranderde plots in stenen en vervolgens in aarde. Niet oké… “nadenken saar, oriënteren is de boodschap”. Na enige tijd een oudere dame, dus tijd voor eens vragen. “ Excuseer mevrouw, ik denk dat ik de weg kwijt ben. Ik moet aan het Politiebureau zijn van Flora. Weet u welke weg ik moet nemen?”. De vrouw keek heel bedenkelijk en zei me dan: “ dat is heel ver hoor meisje, maar goed u neemt hier de goudenpalmenstraat, vervolgens rechts de prondolaan, en daarna….. en zo ging het 10 minuten door. Oké de eerste vijf onthouden en terug die fiets op. Na ongeveer 30 minuten werd de aarde weer stenen en de stenen weer asfalt onder mijn voeten. OEF… en plots was ik aan het politiekantoor. Dan snel nog langs de chinees, dit met een knal rood hoofd. Blij dat ik daar was. Nog geen 5 minuten verder is mijn kamer. Als ik op het domein kwam gereden zei één van de werkmannen… wat heb jij gedaan? Ik verdwaalt geweest. Man heeft me dan gedienstig geholpen met mijn 6 flessen water. Onmiddellijk binnen en vleesjes in de frigo. Tot mijn verbazing waren ze nog niet in ontbinding. Daarna bekomen en vervolgens te horen gekregen dat zowel Annemie en Caro naar Suriname komen. Hoe heerlijk… MERCI LIEVERDS.

Als avondeten kip, rijst en currysaus gegeten. MMMM… dat kipke smaakte. Eerste keer vlees in drie dagen. Vegetarisch zijn is duidelijk niets voor mij. Morgen weer een werkdagje, namiddag naar de dienst Vreemdelingen zaken, naar de Chinees voor op mijn gemak boodschappen te doen. S avonds ga ik op bezoek bij Rianne en Mirjam. De eerste contacten zijn gelegd… heerlijk gevoel.

Tot morgen vrienden..

Weetjes:

- Net een mini salamander vermoord die op men bed zat. Heerlijk beestje… maar ben er niet zo’n fan van. (foto spoedig op facebook)

- Kip in Suriname smaakt hetzelfde als in België

- Brain, de Taxibestuurder, sprak me aan over het feit dat Franstalige en Nederlandstalige mensen in België niet met elkaar kunnen samenleven.

Foto's

Hoi,

Het is bijna onmogelijk foto's op deze blog te zetten. Daarom zal ik ze steeds op Facebook zetten en op de blog een verwijzing maken als er nieuwe foto's zijn.

Sorry voor het ongemak.

Groetjes vanuit Suriname

Eerste nacht en verkenning van de omgeving...

De eerste nacht is super vlot verlopen. Ging in men bed liggen ( wat trouwens echt super goed ligt) en was boem in droomland. Misschien had het er ook mee te maken dat ik reeds 12 uur wakker was.


Deze ochtend relatief vroeg wakker door vogels die super veel lawaai aan het maken waren. Het was even wennen. Terug de slaap kunnen vatten en omstreeks 08.00 dan toch maar opgestaan.

Douche, dat had ik nodig. Plakken dat ik deed van de warmte, niet te doen. Maarja het was wel met koud water te doen. Eerste gevoel was brrr… happen naar lucht. Maar na enkele seconden was het zeer aangenaam. Het deed zelfs deugd. Ontbeten (nu nog sandwiches die ik had meegenomen van thuis), wat gelezen, eerste keer skype contact met het thuisfrond, beetje op msn. Opzoekingen gedaan op googlemaps (gelukkig dat kent ook Suriname). Ondertussen was er een man aan het werken aan mijn terras. Voel me net in een hondenhok nu. Die man is hekken komen plaatsen voor de veiligheid. Wiehaaa… veilig voel ik me wel, hekken en continu 3 bewakers op het domein.

Na de middag nog wat gelezen, contact gemaakt via internet met Deborah (meisje uit Nederland dat in Suriname stage loopt). Vervolgens nodige spullen bij elkaar gepakt en beginnen stappen. Twee uur lang mijn ogen de kost gegeven in de omgeving van het centrum. Boeiend, verschillende woonvormen, verschillende mensen, het verkeer, winkels, fluitende jongeren, toeterende auto’s,…

Onderweg Chinees tegengekomen, daar 20 minuten in rondgekeken (en hij was niet zo groot als de Carrefour in Korbeel-lo). Wat hebben ze hier en wat kan ik combineren. Ben buiten gegaan met zoute nootjes, bus multivruchtensap en flesje water. De zon brandde op mijn bol (dus ja mama ben reeds verbrand, desondanks zonnecrème). Weer gekomen en bekomen van de zon heb ik zo’n 2 uur gesproken met één van de bewakers (gwangwanin (zo klinkt het). Hij is een man, 60+ en een rasechte surinaam. Super boeiend, zowel voor hem als voor mij. Daarna ook kennis gemaakt met Emiel en zijn huis(je). Hij is ook een van de bewakers hier. Hij woont in een hutje, kookt op houtvuur en spreekt Frans en neger-engels en draagt crocs (wat pas niet in de rij?!).

Het is hier nu 06.39, de avond valt. Tijd om te koken, wat te prutsen aan blog, tv te kijken (volgende aflevering van ugly betty) en daarna men bedje in te kruipen. Morgen is het namelijk om 07.00 klaar staan want dan komt het vast personeel en de kinderen.

Tot morgen vrienden...

foto's van de eerste dag...

Mijn huisdier van gisteren avond...

mijn bed na nacht één...

vlucht en aankomst...

Deze morgen omstreeks 03.15 stond mijn papa in mijn kamer om te vertellen dat het tijd werd op te staan. Na even zuchten heb ik mezelf uit men bed gekregen, ben ik de douche onder gesprongen en de auto ingestapt. De tocht kon beginnen…


Na iets meer dan 200 km rijden kwamen mama, papa, Sep en ik aan op de luchthaven van Schiphol te Nederland. Vreemd… met pak en zag in een luchthaven staan. Door de incheck en dan afscheid nemen. Toch even een traantje weggepinkt… Wooow wat een bruisend leven achter dieje incheck. Mijn gate D53 was echt SUPER ver. Ondertussen gestopt bij toilet en veel rondgekeken. Na enige tijd mocht ik door de laatste controle, kreeg ik een persoonlijke massage en mocht ik mijn stoeltje 25 E gaan zoeken. Volgens mijn keuze in het reisbureau ging ik aan de gangkant plaatsnemen. Niets was minder waar. Mijn zitje was in het midden van het vliegtuig, tussen twee andere mensen. Aan de rechter zijde een oudere dame met visuele problematiek (gevolg: moest met alles helpen, vrouw wou niet eten en drinken). Aan de linker zijde een super vriendelijke dame van Suriname. Alleen had ze een orchidee mee en dat was met zachtheid te behandelen.

Eens het vliegtuig de lucht in was, voelde ik me redelijk snel op mijn gemak. Even een programma met films, games, Tv-series en dergelijke doornemen en eentje kiezen. De keuze ging naar…. Sex and the city. Na scène 5 was ik al in droomland. Rond 10.30 kregen we eten: Vegetarische pasta, voorgerechtje (niet woow) en dessert. Vervolgens maar voor de eerste keer van mijn plaats. Moet toch eens naar het toilet gaan?! Over de dame rechts van me en stroempel, stroempel naar dat toilet. Tweede keer woow (of nee derde keer. Tweede keer was het opstijgen) het licht op die wc gaat automatisch aan. Na terug op mijn plaats te zijn gekomen filmke twee kiezen. Dan maar gekozen voor In brugge. Weer hetzelfde liedje, naar enkele scènes boem in slaap. Daarna kreeg ik ijsje van het Ijsboereke (aardbeismaak). Nu had het lang genoeg geduurd, nog maar eens naar de wc en terug. Ondertussen kregen we een papiertje dat we moesten invullen voor de controle in Suriname. Vervolgens 1 uur en 30 min voor we moesten landen nog eens eten gekregen: stuk pizza, slaatje, appelcake en fruitsla. De maag was vol, dus het landen kon beginnen. Oren deden ongelofelijk veel pijn. Maar ik ben veilig geland omstreeks 13.00 in Paramaribo. Vervolgens handbagage terugzoeken en langs de trapjes tot op den tarmak. Woow (vier) wat een hitte, onmiddellijk 35 graden op mijn bolleke, kledingstijl niet aangepast daaraan. Dus kort even sterven.

Paspoortcontrole, valies nemen en vervolgens mijn naam zoeken. Even was ik omgedoopt tot Sarah Mechiels. Maar ik was de juiste… Na 3 keer van auto te hebben moeten wisselen mocht ik en een andere man plaatsnemen in een Toyota met airco (Tuurlijk hier rijden bijna geen andere auto’s).

Eerste indruk van het land… woow zo groen en verschillende woonvormen. Barakken, krotten, barakken op palen, stenen huizen, villa’s en dit allemaal in één straat. Na ongeveer 40 min. Auto en een texaco tankstation en een Surinaams voetbalveld te hebben gezien, kwam ik aan waar ik moest zijn. Wiehaaa…. Jump taxi uit, boef hitte en zoeken naar Paul. Snel gevonden, kamer getoond, beginnen kuisen, valies uitpakken, naar winkel (vanaf nu ‘Chinees’) vanachter op brommer met Paul, kennis gemaakt met de oudere dame en met nog een bewaker. Daarna is Saliema (directrice van het geheel) even langsgekomen voor internet. Maar zover zijn we dus nog niet. Morgen ga ik hier in de buurt een beetje rondlopen, het domein verkennen, nog 100 vragen stellen aan Paul, bushalte zoeken en dan zal de dag voorbij zijn. Wil ook tijdig bedje in want maandag ochtend staan de kindjes hier en dat wil ik niet missen. Heb echt zin die te ontmoeten, te kunnen zien waar ze werken en vooral waaraan. Hoe ze dat allemaal aanpakken en dergelijke.

Zo, dit was het zo een beetje. Ga nu verder tv kijken. Eén of andere surinaamse zender. Beetje vreemd…

Groetjes Saar

Nog enkele weetjes:

- Morgen komen er foto’s van kamertje, domein en mijn staptocht in de omgeving.

- Het is hier echt heftig warm, vooral binnen. Vandaag heeft het ook al op ze Surinaams geregend en geonweerd.

- Ze hebben hier niet op iedere hoek van de straat een ‘Chinees’, maar ook een winkel met bouwmaterialen.

- Ze rijden hier gemiddeld 100-120 km per uur op de wegen. En het was ook even aanpassen dat ze hier links rijden.

- Ik zie jullie graag…