Het verjaardagsfeestje van Fernando

Hoi Vrienden,

Woensdag 27 oktober mochten Rianne en ik naar het verjaardagsfeest van Fernando. Een student arts die bigi Jari 30 is geworden. Samen met Tanya trokken we omstreeks 20.00 naar het plaats van gebeuren. Mmm.. eerst dachten we dat het een fout feest was... allemaal dames waren aanwezig. Maar ahaaaaaaa daar was Fernando... Na de gelukwensen en een plaats te hebben gezocht vertelde Tanya ons dat ze even naar een vergadering kwam en vervolgens terug kwam. Goed... Daar zaten we dan, in een massa van mensen. Na enige tijd mochten we aanschuiven voor eten. Ofwel koudbuffet ofwel warmbuffet. In de rij van koud beland, dus koud dan maar. Eerste was een roze massa, pasta met kip en champignonnen, koolsalade, lookbroodjes en een stuk kip. Mmmmm... we gingen er volledig voor... Dat roos ding smaakte naar aardappelsalade. Vraag me niet hoe het komt dat dat roos eruit ziet. Echt lekker... Na deze maaltijd hadden Riannen en ik het plan bedacht: wanneer Tanya terugkomt en moet eten gaan we langs de Warme kant staan.

Goed... Tanya kwam er terug aan en wou even dansen met de jarige. Wij de dansvloer op... paar Salsa-passen gezet en na 5 minuten stopte de live-band met spelen. Wij terug naar onze plaats....

....

Oeps... waar is de tas van Tanya en de trui van Rianne? Vreemd? GESTOLEN!

Paniek... wij aan het rondlopen gelijk kiekens zonder kop. Alles zat in die tas, inclusief autosleutels. Na even rondkijken en zoeken bedachten Rianne en ik dat de mistereuse man achter ons plots verdwenen is op het feest. De eerste verdachte... Ondertussen was Tanya haar auto gaan zoeken: Oef die stond er nog. Vervolgens terrein uitkappen.... resultaat NIETS.

Rianne was bij auto gaan staan en belde me om te vertellen dat ze die niet vond. Tanya en ik vliegensvlug de straat op... oef daar stond hij ineens. De papa van Tanya was onderweg om de reservesleutel van de auto te brengen. Die kwam aan en plots stond er een man bij ons met het nieuws dat hij wist waar de tas was. Unk? Dacht ik... van waar komt die man nu ineens.
Iedereen met die kerel mee tot Tanya aan me vroeg: "Sarah, blijf jij bij die auto". De andere verdwenen stilaan uit men zicht... Daar stond ik dan in the middle of nowhere, alleen, in het donker, als Bakra... WIEHAA niet oké. Voelde me na enige tijd ook echt niet meer op mijn gemak. Het enige wat ik kon bedenken was: Sms naar iemand, Ruben.... (Nuja, die man was op trip naar Nickerie... zo een vier uur rijden van waar ik stond). Die man belde me onmiddellijk en vroeg zeer kritisch waar ik dacht dat ik mee bezig was. Wel euh???!!! Na 100 keer vragen waar ik was, kon ik nog steeds niet meer zeggen dan : Hofstraat.

Na ongeveer 45 minuten kreeg ik telefoon van Rianne. Deze kwam terug naar mij en de vader van Rianne ging ons naar huis brengen. Oef.... waren wij blij dat we enige tijd later op het terras van men huisje zaten. Wat een surialistisch verhaal toch weer...

Moe en voldoen kroop ik men bed in... Morgen weer een werkdag toch?!

Weetjes:

- Rianne en ik kende Fernando NIET

- Einde van het verhaal: Tanya heeft nog enige tijd op het politiekantoor gezeten. De agente was Bami aan het eten en vroeg of ze even kon wachten. Haar verzekeringspapieren, rijbewijs en dergelijke heeft ze terug. Deze zijn gevonden op straat. De rest is nog steeds weg: autosleutels, huissleutels, trui van Rianne, tas, Cel (GSM).