De aankomst:
Ruben en ik waren tijdig aan Zanderij. We zagen de storm opkomen, het vliegtuig moest dus even een bocht maken en kwam daardoor recht boven de auto overvliegen... echt cool...
Vervolgens wachten aan de aankomsthal en wiehaaa.... wat een weerzien!!
Zondag:
:Mia en ik hebben een bezoek gebracht aan Paramaribo zoo en zijn de stad gaan verkennen.
Maandag tot en met donderdag:
Annemie was nog niet te goei met haar voeten op Surinaams gronggebied of ze moest al vertrekken naar het binnenland. Maandag ochtend stonden we om 09.00 klaar om een 8 uur durende tocht met de auto te beginnen. Ruben en Ewald waren piloot en co-piloot van de Dmax. Rudi, vergezeld met 7 nederlanders bestuurde de Landcruiser. Klaar... Start! Wij dan allesinds. De wagen van Rudi kwam zo'n half uur later te voorschijn. Even stoppen voor ontbijt en verder konden we... de weg was geen afsfalt, wel verhard met bauxiet stof. Lekker rood... Tijdens de autorit gingen onze haren door elkaar en werden er Nederlandse meezingers meegebruld. Ook Ewald en Ruben konden er wat van. Plotseling stopte de auto en namen we de afslag naar Blanche_Marie. De jeepsafarie kon beginnen. Putten, plassen, bruggetjes en bomen over de weg, maakte dat dit stukje weg niet vanzelf is gegaan. Maargoed... we zijn heelhuids aangekomen. Hangmatten hangen en boem relaxen. De plaats waar we sliepen (Ruben, Miamia en ik) was echt geweldig. Het was op een terrasje van een huisje, met zicht op de rivier en de rimboe. HEERLIJK ontspannen.
DIe avond hebben we nog een maaltijd tot ons genomen, gewacht tot 00.00 omdat er iemand jarig was en vervolgens zijn we onze hangmat ingedoken. Mia en ik dan toch, Ruben had tuurlijk zijn Bankstel bij (Ne woesie noemen we dat!!).
De volgende ochtend een heerlijk ontbijt (MERCI EWALD) en vervolgens bikini aan en naar de vallen. Onderweg aapjes gezien, vlinder gevangen en heerlijk genoten van de natuur. De vallen waren prachtig!! Alvorens we in het water konden, moesten we eerst een sidderaal doden. GEDVER dat is een groot beest. Rudi heeft deze dan ook vakkundig een kopje kleiner gemaakt. Wij dan kleren uit en water in. Brrr.. koud. Maar we passen ons aan... S middags weer lekker gegeten, even geslapen en vervolgens naar de massageval. Daar heb ik, mia, Ruben en Ewald genoten van de waterstralen die in onze rug kletste. (weetje: ik zat vastgeboden aan een liaan).
Op de terugweg (over glibberige stenen in het water) ben ik onderuit gegaan (bijna doodervaring 1). Gevolg een geheel aan lachende mensen, buiten ikzelf. Mijn rechter armpke deed heftig pijn, gevoel in mijn handje gestoord. Maargoed, we zijn Belg en dus sterk!
Terug aangekomen bij de hangmatten even baden en weer even rusten erin. (Gevoel in handje was nog steeds niet optimaal). Lekker gegeten en vervolgens naar droomland. Na heerlijk te hebben geslapen stond Rudi weer langs 'ons bed' om te vertellen dat we reeds de volgende ochtend waren en we ontbijt tot ons moesten nemen. Mmmm... Vervolgens inpakken (Weer maar eens is bewezen dat Nederlanders vaak TOEKIJKEN en Belgen de handen uit de mouwen steken) en wegwezen. Weer plaatsgenomen in de Dmax en rijden konden we... Onderweg nog meer omgevallen bomen. Maar geen probleem.....zaagmachine en klaar is de klus. Na een tocht van ongeveer 2 uur kwamen we aan in een verlaten (nooit gebruikt) treinstation. Na kort wat uitleg en enkele vleermuizen rond onze kop, kon de tocht verder gezet worden richting het dorp Apoera. Daar aangekomen hangmatten opgehangen en richting het dorp. Tijdens deze tocht hebben we enkele traditionele gebruiken gezien, zoals eten koken. Op het menu stond: AAP! Lekker... toch?!
S avonds hebben wij nog lekker gegeten (geen aap) en zijn we vervolgens op kaaimannentocht gegaan. Mia, Ewald en ik zaten achteraan in de bak van de Dmax, samen met wat andere Nederlanders. Na enige tijd hadden deze er genoeg van en namen ze plaats in de auto's. Alle begeleiders waren volledig in legeroutfit. STOER...(vrouwen vallen voor mannen in uniform toch?!).
Na enige tijd hadden ze een kaaiman gespot en trokken ewald en Rudi erop af. We hoorde 4 schoten en terug kwamen ze met 1 kaaiman. Deze moest mee met ons in de bak van de Dmax. Dat beestje was duidelijk nog niet geheel dood.. maargoed. Dat was Ewald zijn verantwoordelijkheid. Ruben had er ook duidelijk genoeg van, want deze gaf gas voor tien. Met gevolg (bijna doodervaring 2) ik bijna van de Dmax ben gevallen. Maarja... bijna is niet geheel toch?!
Aangekomen in het kamp even de kaaiman zijn jasje uitgedaan en geslapen. Volgende ochtend hadden we bij het ontbijt een heerlijk stukje KAAIMAN! mmmm... Lekker!!
Daarna inpakken (hetzelfde fenomeen) en terug voor een tocht van zo'n 9 uur richting Paramaribo.
Het was een geweldige trip!
Merci: Ruben, Rudi, Ewald en natuurlijk MIAMIA!!!
Vrijdag, het laatste avondmaal:
Uitrusten, maar niets was minder waar. Omstreeks 07.30 moesten we aanwezig zijn in de Huberstichting voor een vergadering. Mia is ondertussen de school gaan verkennen. Daarna zijn we de stad onveilig gaan maken en hebben we uren vertoeft op het terras van Zus&zo. S avonds zijn we lekker gaan eten, samen met Ruben, bij Shakers.
Zaterdag:
Het moment van afscheid. Ruben en ik hebben Miamia terug naar Zanderij gebracht. Snif...
Tot de volgende keer Mia....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten