Op vrijdag 21 januari 2011 zijn Juju, Rietje, Brampie en ik richting Ralleighvallen vertrokken.
Nuja... Ruben is ons thuis komen ophalen en heeft ons gebracht naar wita gron waar we vervolgens voor zo'n 3 uur in een korjaal moesten. Heerlijk zo een plank onder je reet... Na een zonnige tocht en een getjol moet al het materiaal kwamen we aan op Fungu-eiland. Het eiland van de ralleighboys. Super mooi landschap, heerlijke natuur,... Wat moet je nog meer hebben?
Wanneer aangekomen, steeds hetzelfde liedje: hangmatten ophangen en fris colake drinken. Vervolgens aanschuiven voor het eten: Spaghetti (vraag van de dag: hoe kan het toch dat Ruben dat zo lekker kan maken en dat zelf niet eet?). Daarna nog een borgoeke proberen te versieren en ons hangmatteke in. Klaar voor de koudste nacht ooit...
De volgende ochtend moesten we al vroeg uit de hangmat, want omstreeks 08.00 moesten we in de boot zitten. Wanneer we 1 minuut te laat waren, ging de boot vertrekken. STRESS... Na een boterhammeke met ei, zaten we ruim op tijd klaar om in de boot te springen (toen konden we nog springen). Na 10 minuten varen werden we de boot uit gezet en kon de tocht beginnen. Na korte tijd begon het zweet al van ons koppie te lopen. Onderweg werd er hier en daar even gestopt om uitleg te geven bij een of andere plant, om iets in onze mond te steken, te drinken,... . Patrick heeft ons dieje bos doorgejaagd... We waren net recruten van het leger. Eens op een plateau aangekomen konden we het laatste halfuur van onze tocht zien... NE super hoge berg. Daar gingen we dan... letterlijk vertikaal omhoog, om 12.00 in de blakke zon. De warmte voelde we gewoon door onze schoenen (Ja mama, ik had bergschoenen aan). Eens boven was het uitzicht geweldig... Boterhammeke met choco achter de kiezen en vervolgens afdalen. Gedver mijn voeten schoven vooruit in mijn schoenen (wat de gevolgen waren, wist ik toen nog niet). Eens terug aangekomen bij een waterval... Toch maar even de schoenen uit, zouten opnemen, rugske liggen en vervolgens weer de boot in. Wassen in de rivier en klaar voor het avondmaal. Na enige tijd was mijn kaarske uit... Hangmat in en ronken maar.
De volgende ochtend gingen we naar de vallen. Leuk plan was dat, maar mijn voeten wouden niet meer mee. Gelukkig was er redder in nood Ewald, die één of andere witte zalf op mijn enkel plamuurde en vervolgens een verbandje hierrond deed. WIEHAAAAA.... branden gelijk zot.... ik vloeg vooruit. Onderweg werd ons geleerd hoe we een palmendak moesten maken en kreeg ik een kroon gemaakt uit een liaan. Aangekomen terug op het domein nog even chillen, vervolgens wandeling op het eiland. Naar de airstrip, dieren spotten. Ondedoen mocht ik van Rudie niet. MEEGAAN MOEST IK!!! Na het avondeten mochten we naar een optreden van de Reilighboys gaan kijken. Deze danspartij eindige samen met enkele boys op een bankske. De Leo probeerde zijn kans te wagen, maar helaas.... Daar had hij het even mis. Volgende ochten racen om tijdig in de boten te geraken en onze terugtocht kon ingezet worden. Woeps.... even vergeten dat mijn telefoon en mijn huissleutels nog in de auto van Ruben waren. Even Rudie gevraagd of hij een telefoontje kon plegen. Geregeld... na een busrit terug thuis. Daar was Ruben al met mijn achtergebleven goederen.
Weer een tripje erop zitten... En wat voor eentje... Amaai mijn voeten.... ;)
zaterdag 15 oktober 2011
dinsdag 25 januari 2011
Tripper de trip
Na een intensieve werkweek was het tijd om tijdens het weekend van 15-16 januari een trip te maken naar de tweede grootse stad van Suriname (NICKERIE). Wat een pret...
Zoals steeds moesten de andere Belgen en ik ons aanmelden bij één of ander tankstation. Daar kwam een bus ons ophalen om vervolgens de tocht in te zetten richting Nickerie.
Zo gezegd zo gedaan... plaats genomen in de bus en rijden maar. Zo'n 4 uur later kwamen we aan op de markt in Nickerie. Daar kende ik het... (was daar namelijk al eens geweest). Daarna moesten we de boot in om onze tocht verder te zetten naar Bigi pan. Onderweg kaaiman gespot en enkele vogels gezien. Eens aangekomen op het meer, kon ik geen woord meer zeggen. SUPER mooi... bijna onwerkelijk. Een paar huisjes op het meer en dat was alles van menselijke invloed dat je zag, hoorde, rook,... . In één van die huisje gingen we slapen. Hangmatten ophangen en daarna konden we kayakken. Tuurlijk moest ik dit proberen. Pfoe... moeilijker dan ik dacht. Stroom en wind... geen goede combinatie. Vervolgens eten en daarna terug de boot in om volgens te spotten. We hebben super veel rode ibissen gezien en andere vogelsoorten. Wanneer de nacht viel hebben we ook een visnet uitgezet. Terug aangekomen in het huisje kregen we een lekker bord spaghetti voor onze neus gezet. Ik kan jullie vertellen het was HEERLIJK... (detail: de saus was gemaakt door iemand die dat zelf niet eet, u leest RUBEN). Wanneer deze maaltijd nog maar net naar binnen gewerkt was, was het tijd voor muziek. Bram had dan ook zijn gitaar meegenomen. Super fijne avond...
De volgende ochtend zijn we opnieuw gaan bootje varen opzoek naar vogels, vervolgens inpakken en wegwezen. Weg van deze adembenemende plek. Terug naar de realiteit... PARAMARIBO
Zoals steeds moesten de andere Belgen en ik ons aanmelden bij één of ander tankstation. Daar kwam een bus ons ophalen om vervolgens de tocht in te zetten richting Nickerie.
Zo gezegd zo gedaan... plaats genomen in de bus en rijden maar. Zo'n 4 uur later kwamen we aan op de markt in Nickerie. Daar kende ik het... (was daar namelijk al eens geweest). Daarna moesten we de boot in om onze tocht verder te zetten naar Bigi pan. Onderweg kaaiman gespot en enkele vogels gezien. Eens aangekomen op het meer, kon ik geen woord meer zeggen. SUPER mooi... bijna onwerkelijk. Een paar huisjes op het meer en dat was alles van menselijke invloed dat je zag, hoorde, rook,... . In één van die huisje gingen we slapen. Hangmatten ophangen en daarna konden we kayakken. Tuurlijk moest ik dit proberen. Pfoe... moeilijker dan ik dacht. Stroom en wind... geen goede combinatie. Vervolgens eten en daarna terug de boot in om volgens te spotten. We hebben super veel rode ibissen gezien en andere vogelsoorten. Wanneer de nacht viel hebben we ook een visnet uitgezet. Terug aangekomen in het huisje kregen we een lekker bord spaghetti voor onze neus gezet. Ik kan jullie vertellen het was HEERLIJK... (detail: de saus was gemaakt door iemand die dat zelf niet eet, u leest RUBEN). Wanneer deze maaltijd nog maar net naar binnen gewerkt was, was het tijd voor muziek. Bram had dan ook zijn gitaar meegenomen. Super fijne avond...
De volgende ochtend zijn we opnieuw gaan bootje varen opzoek naar vogels, vervolgens inpakken en wegwezen. Weg van deze adembenemende plek. Terug naar de realiteit... PARAMARIBO
dinsdag 11 januari 2011
Weekend 8-9 januari...
Nadat Miamia op Zanderij was afgezet, hebben Ruben en ik de tocht verdergezet richting Palulu.
Daar aangekomen werden we opgewacht door een bende uitgelaten belgen. HEERLIJK..
Ook door Don (persoon die ik herkende van in Zus en zo de dag ervoor). Vreemd...
Nadat we alles hadden uitgepakt, hangmatten hadden opgehangen zijn we begonnen aan het maken van pizza. MMMMM.... HEERLIJK was het. In de late uren is ook Fabian nog toegekomen. Gezellig met een glaasje borgoe of red label zijn we de nacht in gegaan.
S ochtens heerlijk wakker worden, vooral wetende dat het een dagje relaxen is. Na het ontbijt (om 12.00) zijn we gaan zwemmen in de kreek. Super fris water. Ook even onze haren gewassen en klaar was ik om samen met Ruben opzoek te gaan naar een stroomversnelling. Hiervoor hebben we wel enige legerhoudingen moeten aannemen, maar gelukkig hadden we deze onder de knie. Gevolg is wel: een stukske vel van mijn rechter been...
Omstreeks 18.00 was de pret afgelopen... het relaxen was gedaan... terug naar de stad... back to realiteit!!!
(Maandag is het tenslotte weer werkendag!)
Daar aangekomen werden we opgewacht door een bende uitgelaten belgen. HEERLIJK..
Ook door Don (persoon die ik herkende van in Zus en zo de dag ervoor). Vreemd...
Nadat we alles hadden uitgepakt, hangmatten hadden opgehangen zijn we begonnen aan het maken van pizza. MMMMM.... HEERLIJK was het. In de late uren is ook Fabian nog toegekomen. Gezellig met een glaasje borgoe of red label zijn we de nacht in gegaan.
S ochtens heerlijk wakker worden, vooral wetende dat het een dagje relaxen is. Na het ontbijt (om 12.00) zijn we gaan zwemmen in de kreek. Super fris water. Ook even onze haren gewassen en klaar was ik om samen met Ruben opzoek te gaan naar een stroomversnelling. Hiervoor hebben we wel enige legerhoudingen moeten aannemen, maar gelukkig hadden we deze onder de knie. Gevolg is wel: een stukske vel van mijn rechter been...
Omstreeks 18.00 was de pret afgelopen... het relaxen was gedaan... terug naar de stad... back to realiteit!!!
(Maandag is het tenslotte weer werkendag!)
Annemie komt een weekje de tropen verkennen...
De aankomst:
Ruben en ik waren tijdig aan Zanderij. We zagen de storm opkomen, het vliegtuig moest dus even een bocht maken en kwam daardoor recht boven de auto overvliegen... echt cool...
Vervolgens wachten aan de aankomsthal en wiehaaa.... wat een weerzien!!
Zondag:
:Mia en ik hebben een bezoek gebracht aan Paramaribo zoo en zijn de stad gaan verkennen.
Maandag tot en met donderdag:
Annemie was nog niet te goei met haar voeten op Surinaams gronggebied of ze moest al vertrekken naar het binnenland. Maandag ochtend stonden we om 09.00 klaar om een 8 uur durende tocht met de auto te beginnen. Ruben en Ewald waren piloot en co-piloot van de Dmax. Rudi, vergezeld met 7 nederlanders bestuurde de Landcruiser. Klaar... Start! Wij dan allesinds. De wagen van Rudi kwam zo'n half uur later te voorschijn. Even stoppen voor ontbijt en verder konden we... de weg was geen afsfalt, wel verhard met bauxiet stof. Lekker rood... Tijdens de autorit gingen onze haren door elkaar en werden er Nederlandse meezingers meegebruld. Ook Ewald en Ruben konden er wat van. Plotseling stopte de auto en namen we de afslag naar Blanche_Marie. De jeepsafarie kon beginnen. Putten, plassen, bruggetjes en bomen over de weg, maakte dat dit stukje weg niet vanzelf is gegaan. Maargoed... we zijn heelhuids aangekomen. Hangmatten hangen en boem relaxen. De plaats waar we sliepen (Ruben, Miamia en ik) was echt geweldig. Het was op een terrasje van een huisje, met zicht op de rivier en de rimboe. HEERLIJK ontspannen.
DIe avond hebben we nog een maaltijd tot ons genomen, gewacht tot 00.00 omdat er iemand jarig was en vervolgens zijn we onze hangmat ingedoken. Mia en ik dan toch, Ruben had tuurlijk zijn Bankstel bij (Ne woesie noemen we dat!!).
De volgende ochtend een heerlijk ontbijt (MERCI EWALD) en vervolgens bikini aan en naar de vallen. Onderweg aapjes gezien, vlinder gevangen en heerlijk genoten van de natuur. De vallen waren prachtig!! Alvorens we in het water konden, moesten we eerst een sidderaal doden. GEDVER dat is een groot beest. Rudi heeft deze dan ook vakkundig een kopje kleiner gemaakt. Wij dan kleren uit en water in. Brrr.. koud. Maar we passen ons aan... S middags weer lekker gegeten, even geslapen en vervolgens naar de massageval. Daar heb ik, mia, Ruben en Ewald genoten van de waterstralen die in onze rug kletste. (weetje: ik zat vastgeboden aan een liaan).
Op de terugweg (over glibberige stenen in het water) ben ik onderuit gegaan (bijna doodervaring 1). Gevolg een geheel aan lachende mensen, buiten ikzelf. Mijn rechter armpke deed heftig pijn, gevoel in mijn handje gestoord. Maargoed, we zijn Belg en dus sterk!
Terug aangekomen bij de hangmatten even baden en weer even rusten erin. (Gevoel in handje was nog steeds niet optimaal). Lekker gegeten en vervolgens naar droomland. Na heerlijk te hebben geslapen stond Rudi weer langs 'ons bed' om te vertellen dat we reeds de volgende ochtend waren en we ontbijt tot ons moesten nemen. Mmmm... Vervolgens inpakken (Weer maar eens is bewezen dat Nederlanders vaak TOEKIJKEN en Belgen de handen uit de mouwen steken) en wegwezen. Weer plaatsgenomen in de Dmax en rijden konden we... Onderweg nog meer omgevallen bomen. Maar geen probleem.....zaagmachine en klaar is de klus. Na een tocht van ongeveer 2 uur kwamen we aan in een verlaten (nooit gebruikt) treinstation. Na kort wat uitleg en enkele vleermuizen rond onze kop, kon de tocht verder gezet worden richting het dorp Apoera. Daar aangekomen hangmatten opgehangen en richting het dorp. Tijdens deze tocht hebben we enkele traditionele gebruiken gezien, zoals eten koken. Op het menu stond: AAP! Lekker... toch?!
S avonds hebben wij nog lekker gegeten (geen aap) en zijn we vervolgens op kaaimannentocht gegaan. Mia, Ewald en ik zaten achteraan in de bak van de Dmax, samen met wat andere Nederlanders. Na enige tijd hadden deze er genoeg van en namen ze plaats in de auto's. Alle begeleiders waren volledig in legeroutfit. STOER...(vrouwen vallen voor mannen in uniform toch?!).
Na enige tijd hadden ze een kaaiman gespot en trokken ewald en Rudi erop af. We hoorde 4 schoten en terug kwamen ze met 1 kaaiman. Deze moest mee met ons in de bak van de Dmax. Dat beestje was duidelijk nog niet geheel dood.. maargoed. Dat was Ewald zijn verantwoordelijkheid. Ruben had er ook duidelijk genoeg van, want deze gaf gas voor tien. Met gevolg (bijna doodervaring 2) ik bijna van de Dmax ben gevallen. Maarja... bijna is niet geheel toch?!
Aangekomen in het kamp even de kaaiman zijn jasje uitgedaan en geslapen. Volgende ochtend hadden we bij het ontbijt een heerlijk stukje KAAIMAN! mmmm... Lekker!!
Daarna inpakken (hetzelfde fenomeen) en terug voor een tocht van zo'n 9 uur richting Paramaribo.
Het was een geweldige trip!
Merci: Ruben, Rudi, Ewald en natuurlijk MIAMIA!!!
Vrijdag, het laatste avondmaal:
Uitrusten, maar niets was minder waar. Omstreeks 07.30 moesten we aanwezig zijn in de Huberstichting voor een vergadering. Mia is ondertussen de school gaan verkennen. Daarna zijn we de stad onveilig gaan maken en hebben we uren vertoeft op het terras van Zus&zo. S avonds zijn we lekker gaan eten, samen met Ruben, bij Shakers.
Zaterdag:
Het moment van afscheid. Ruben en ik hebben Miamia terug naar Zanderij gebracht. Snif...
Tot de volgende keer Mia....
Ruben en ik waren tijdig aan Zanderij. We zagen de storm opkomen, het vliegtuig moest dus even een bocht maken en kwam daardoor recht boven de auto overvliegen... echt cool...
Vervolgens wachten aan de aankomsthal en wiehaaa.... wat een weerzien!!
Zondag:
:Mia en ik hebben een bezoek gebracht aan Paramaribo zoo en zijn de stad gaan verkennen.
Maandag tot en met donderdag:
Annemie was nog niet te goei met haar voeten op Surinaams gronggebied of ze moest al vertrekken naar het binnenland. Maandag ochtend stonden we om 09.00 klaar om een 8 uur durende tocht met de auto te beginnen. Ruben en Ewald waren piloot en co-piloot van de Dmax. Rudi, vergezeld met 7 nederlanders bestuurde de Landcruiser. Klaar... Start! Wij dan allesinds. De wagen van Rudi kwam zo'n half uur later te voorschijn. Even stoppen voor ontbijt en verder konden we... de weg was geen afsfalt, wel verhard met bauxiet stof. Lekker rood... Tijdens de autorit gingen onze haren door elkaar en werden er Nederlandse meezingers meegebruld. Ook Ewald en Ruben konden er wat van. Plotseling stopte de auto en namen we de afslag naar Blanche_Marie. De jeepsafarie kon beginnen. Putten, plassen, bruggetjes en bomen over de weg, maakte dat dit stukje weg niet vanzelf is gegaan. Maargoed... we zijn heelhuids aangekomen. Hangmatten hangen en boem relaxen. De plaats waar we sliepen (Ruben, Miamia en ik) was echt geweldig. Het was op een terrasje van een huisje, met zicht op de rivier en de rimboe. HEERLIJK ontspannen.
DIe avond hebben we nog een maaltijd tot ons genomen, gewacht tot 00.00 omdat er iemand jarig was en vervolgens zijn we onze hangmat ingedoken. Mia en ik dan toch, Ruben had tuurlijk zijn Bankstel bij (Ne woesie noemen we dat!!).
De volgende ochtend een heerlijk ontbijt (MERCI EWALD) en vervolgens bikini aan en naar de vallen. Onderweg aapjes gezien, vlinder gevangen en heerlijk genoten van de natuur. De vallen waren prachtig!! Alvorens we in het water konden, moesten we eerst een sidderaal doden. GEDVER dat is een groot beest. Rudi heeft deze dan ook vakkundig een kopje kleiner gemaakt. Wij dan kleren uit en water in. Brrr.. koud. Maar we passen ons aan... S middags weer lekker gegeten, even geslapen en vervolgens naar de massageval. Daar heb ik, mia, Ruben en Ewald genoten van de waterstralen die in onze rug kletste. (weetje: ik zat vastgeboden aan een liaan).
Op de terugweg (over glibberige stenen in het water) ben ik onderuit gegaan (bijna doodervaring 1). Gevolg een geheel aan lachende mensen, buiten ikzelf. Mijn rechter armpke deed heftig pijn, gevoel in mijn handje gestoord. Maargoed, we zijn Belg en dus sterk!
Terug aangekomen bij de hangmatten even baden en weer even rusten erin. (Gevoel in handje was nog steeds niet optimaal). Lekker gegeten en vervolgens naar droomland. Na heerlijk te hebben geslapen stond Rudi weer langs 'ons bed' om te vertellen dat we reeds de volgende ochtend waren en we ontbijt tot ons moesten nemen. Mmmm... Vervolgens inpakken (Weer maar eens is bewezen dat Nederlanders vaak TOEKIJKEN en Belgen de handen uit de mouwen steken) en wegwezen. Weer plaatsgenomen in de Dmax en rijden konden we... Onderweg nog meer omgevallen bomen. Maar geen probleem.....zaagmachine en klaar is de klus. Na een tocht van ongeveer 2 uur kwamen we aan in een verlaten (nooit gebruikt) treinstation. Na kort wat uitleg en enkele vleermuizen rond onze kop, kon de tocht verder gezet worden richting het dorp Apoera. Daar aangekomen hangmatten opgehangen en richting het dorp. Tijdens deze tocht hebben we enkele traditionele gebruiken gezien, zoals eten koken. Op het menu stond: AAP! Lekker... toch?!
S avonds hebben wij nog lekker gegeten (geen aap) en zijn we vervolgens op kaaimannentocht gegaan. Mia, Ewald en ik zaten achteraan in de bak van de Dmax, samen met wat andere Nederlanders. Na enige tijd hadden deze er genoeg van en namen ze plaats in de auto's. Alle begeleiders waren volledig in legeroutfit. STOER...(vrouwen vallen voor mannen in uniform toch?!).
Na enige tijd hadden ze een kaaiman gespot en trokken ewald en Rudi erop af. We hoorde 4 schoten en terug kwamen ze met 1 kaaiman. Deze moest mee met ons in de bak van de Dmax. Dat beestje was duidelijk nog niet geheel dood.. maargoed. Dat was Ewald zijn verantwoordelijkheid. Ruben had er ook duidelijk genoeg van, want deze gaf gas voor tien. Met gevolg (bijna doodervaring 2) ik bijna van de Dmax ben gevallen. Maarja... bijna is niet geheel toch?!
Aangekomen in het kamp even de kaaiman zijn jasje uitgedaan en geslapen. Volgende ochtend hadden we bij het ontbijt een heerlijk stukje KAAIMAN! mmmm... Lekker!!
Daarna inpakken (hetzelfde fenomeen) en terug voor een tocht van zo'n 9 uur richting Paramaribo.
Het was een geweldige trip!
Merci: Ruben, Rudi, Ewald en natuurlijk MIAMIA!!!
Vrijdag, het laatste avondmaal:
Uitrusten, maar niets was minder waar. Omstreeks 07.30 moesten we aanwezig zijn in de Huberstichting voor een vergadering. Mia is ondertussen de school gaan verkennen. Daarna zijn we de stad onveilig gaan maken en hebben we uren vertoeft op het terras van Zus&zo. S avonds zijn we lekker gaan eten, samen met Ruben, bij Shakers.
Zaterdag:
Het moment van afscheid. Ruben en ik hebben Miamia terug naar Zanderij gebracht. Snif...
Tot de volgende keer Mia....
Nieuwjaar in de tropen...
(Sorry...)
De overgang van 2010 naar 2011 heb ik mogen meemaken in de tropen. We (de belgencrew en ik) zijn eraan begonnen donderdag 30 december 2010 en eindigde zaterdag 1 januari 2011. Het was een feest jonge... niet te doen...
Donderdag 30 december zijn we met z'n alle eerst gaan eten bij Broki. Daar moesten we uren en uren wachten op ons eten. Ik werd er op den duur echt een beetje slecht gezind van. Maargoed... vervolgens door naar Oase. Waar het feestje kon beginnen.... en een feestje was het. Het leek net een festival... Hier en daar verschillende podia, super veel volk,... Enkele borgoe's later en enkele danspassen rijker zijn we afgedropen. Het zweet stond op ons voorhoofd en de borgoe zat in ons hoofd... Dit wil zeggen bedtijd (04.00).
Vrijdag 31 december 2010:
Omstreeks 10.00 zat ik al volledig gewassen en gestreken op mijn fietske richting de dames hun huis. Dit omdat het feesten alweer begon. Deze keer in de binnenstad van Paramaribo. De gehele domineestraat was omgetoverd tot een massabijeenkomst. Het was Pagara tijd. Meters en meters bommekes werden aangestoken... een enorme rookpluim ontwikkelde zich steeds en oordoppen waren aangewezen. Gelukkig had ik deze bij...
Alvorens we 12.00 waren hadden we al enige hoeveelheid Parbo biri naar binnengewerkt. Hihi... ze verkochten dit dan ook in Halve liters. WIEHAAA... dolle pret toch?!
Iets na de middag, na het knallen kwam ik Eddy tegen (broertje van Ruben). Deze stopte me een Red Label Sprite in men handen en toen ging het mis. Dit boelte steeg in een mum van tijd naar mijn koppie... Dus FEEST IN MIJN HOOFD (Ronde 1)!
Eten moest ik... Frieten en Hamburger waren mijn redding! Wanneer ik terug beetje op mijn positieve was zijn we doorgegaan naar het straatfeest ter hoogte van Galaxy. Daar hebben we staan feesten tot ongeveer 17.00. Vervolgens naar huis gegaan om ons vliegensvlug om te kleden. Douche en hupla die kleren in....
Omstreeks 19.00 zijn we (samen met David) naar Shakers getrokken om daar nog enkele danspassen te placeren (klaar voor ronde 2). Na ongeveer 2 uur konden mijn voeten het niet meer houden...schoenen uit was de boodschap. Upla... verder op blote voeten (Ruben was hiermee wel niet tevreden want ik ging me pijn doen. Voorzichtig zijn was de boodschap). Ook Marc en Elvin waren van de partij. Eens een typisch Surinaams danske gedaan met den Elvin (verdikke dieje kan goed dansen). Vervolgens om 23.15 afscheid genomen van Ruben, want die ging huiswaarts (dat is de gewoonte hier, Aftellen doe je bij je familie). Na enige tijd zijn ook wij richting de stad getrokken, ik wel eens waar nog steeds met de schoenen in de hand. (weetje: ruben was nog geen 2 minuten weg en ik ben in een brandende peuk gaan staan, gevolg blaar op dikke teen rechts).
In de stad was het feest bij Zus&zo. Daar aangekomen flesje schuimwijn gekocht en aftellen...
Het vuurwerk werd overal afschoten. De gehele stad was één nevel! Je zag echt niets meer...
Ik ben 2011 ingegaan met voeten zo zwart als een boslandcreool en in contact met de aarde!
Na nog wat hangen en doen, waren de kaarsen uit en was het tijd om ons bed te gaan opzoeken. Zo gezegd zo gedaan...
1 januari 2011:
Opstaan, kuisen, wassen, mezelf wassen en richting Zanderij....
WIEHAAA Annemie komt eraan!
De overgang van 2010 naar 2011 heb ik mogen meemaken in de tropen. We (de belgencrew en ik) zijn eraan begonnen donderdag 30 december 2010 en eindigde zaterdag 1 januari 2011. Het was een feest jonge... niet te doen...
Donderdag 30 december zijn we met z'n alle eerst gaan eten bij Broki. Daar moesten we uren en uren wachten op ons eten. Ik werd er op den duur echt een beetje slecht gezind van. Maargoed... vervolgens door naar Oase. Waar het feestje kon beginnen.... en een feestje was het. Het leek net een festival... Hier en daar verschillende podia, super veel volk,... Enkele borgoe's later en enkele danspassen rijker zijn we afgedropen. Het zweet stond op ons voorhoofd en de borgoe zat in ons hoofd... Dit wil zeggen bedtijd (04.00).
Vrijdag 31 december 2010:
Omstreeks 10.00 zat ik al volledig gewassen en gestreken op mijn fietske richting de dames hun huis. Dit omdat het feesten alweer begon. Deze keer in de binnenstad van Paramaribo. De gehele domineestraat was omgetoverd tot een massabijeenkomst. Het was Pagara tijd. Meters en meters bommekes werden aangestoken... een enorme rookpluim ontwikkelde zich steeds en oordoppen waren aangewezen. Gelukkig had ik deze bij...
Alvorens we 12.00 waren hadden we al enige hoeveelheid Parbo biri naar binnengewerkt. Hihi... ze verkochten dit dan ook in Halve liters. WIEHAAA... dolle pret toch?!
Iets na de middag, na het knallen kwam ik Eddy tegen (broertje van Ruben). Deze stopte me een Red Label Sprite in men handen en toen ging het mis. Dit boelte steeg in een mum van tijd naar mijn koppie... Dus FEEST IN MIJN HOOFD (Ronde 1)!
Eten moest ik... Frieten en Hamburger waren mijn redding! Wanneer ik terug beetje op mijn positieve was zijn we doorgegaan naar het straatfeest ter hoogte van Galaxy. Daar hebben we staan feesten tot ongeveer 17.00. Vervolgens naar huis gegaan om ons vliegensvlug om te kleden. Douche en hupla die kleren in....
Omstreeks 19.00 zijn we (samen met David) naar Shakers getrokken om daar nog enkele danspassen te placeren (klaar voor ronde 2). Na ongeveer 2 uur konden mijn voeten het niet meer houden...schoenen uit was de boodschap. Upla... verder op blote voeten (Ruben was hiermee wel niet tevreden want ik ging me pijn doen. Voorzichtig zijn was de boodschap). Ook Marc en Elvin waren van de partij. Eens een typisch Surinaams danske gedaan met den Elvin (verdikke dieje kan goed dansen). Vervolgens om 23.15 afscheid genomen van Ruben, want die ging huiswaarts (dat is de gewoonte hier, Aftellen doe je bij je familie). Na enige tijd zijn ook wij richting de stad getrokken, ik wel eens waar nog steeds met de schoenen in de hand. (weetje: ruben was nog geen 2 minuten weg en ik ben in een brandende peuk gaan staan, gevolg blaar op dikke teen rechts).
In de stad was het feest bij Zus&zo. Daar aangekomen flesje schuimwijn gekocht en aftellen...
Het vuurwerk werd overal afschoten. De gehele stad was één nevel! Je zag echt niets meer...
Ik ben 2011 ingegaan met voeten zo zwart als een boslandcreool en in contact met de aarde!
Na nog wat hangen en doen, waren de kaarsen uit en was het tijd om ons bed te gaan opzoeken. Zo gezegd zo gedaan...
1 januari 2011:
Opstaan, kuisen, wassen, mezelf wassen en richting Zanderij....
WIEHAAA Annemie komt eraan!
woensdag 29 december 2010
Naar het Distrikt Para
Dinsdagavond omstreeks 19.30 stond Ruben voor mijn deur om me op te halen. Ik mocht niet weten waarheen we gingen... Spannend toch?!
Eerst gestopt bij Elvin om nog enkele zaken te regelen en zijn NIEUWE AUTO te bewonderen. Woow... wat een super mooi ding is dat!!! Super...
Goed... broer en elvin in de auto gezet en vertrekken konden we naar de volgende stopplaats: Shakers. Daarna nog bij broer van Elvin en vervolgens ging onze tocht richting Zanderij. mmm... gaan ze me op het vliegtuig zetten ofzo???
Toen ik het bordje Repubiek zag, wist ik het. We gaan naar Marcie en zijn Familie. Upla... gelijk had ik. Omstreeks 22.00 kwamen we aan bij de familie van Marc. Het was een warme ontvangst. Ik gaf dan ook licht in het donker en werd uitgebreid voorgesteld aan de ganse familie. Hihi... en die heren maar lachen achter me... Even snel gegeten en vervolgens waren we Ruben al kwijt. Tot we plots gesnurk hoorde uit een hangmat. AAAAAHHH.... hij was in droomland. Sterren gekeken (nog nooit heb ik zoveel sterren gezien!!) en beetje in het water gezeten. Ooohja... de vuurwerkshow was ik even vergeten. De jongens hadden vuurwerk meegenomen. Dus klein showke... ook de kleinste aanwezige: 5 jarig meisje, was van de partij. Heerlijk... zo'n kind te horen spreken in het engels. Ze had dan ook letterlijk de GVR gevonden (Nonkel Marc is dan ook 2 meter). Super genoten die avond... Na enige tijd Ruben toch maar uit zijn schoonheidsslaapje gehaald (woow... dat was duidelijk op eigen risico!). Maargoed... hij was snel weer op zijn positieve... terug de auto in en naar de stad.
Het was een heerlijk uitje...
Merci Ruben, de jongens en familie van Marcie...
Eerst gestopt bij Elvin om nog enkele zaken te regelen en zijn NIEUWE AUTO te bewonderen. Woow... wat een super mooi ding is dat!!! Super...
Goed... broer en elvin in de auto gezet en vertrekken konden we naar de volgende stopplaats: Shakers. Daarna nog bij broer van Elvin en vervolgens ging onze tocht richting Zanderij. mmm... gaan ze me op het vliegtuig zetten ofzo???
Toen ik het bordje Repubiek zag, wist ik het. We gaan naar Marcie en zijn Familie. Upla... gelijk had ik. Omstreeks 22.00 kwamen we aan bij de familie van Marc. Het was een warme ontvangst. Ik gaf dan ook licht in het donker en werd uitgebreid voorgesteld aan de ganse familie. Hihi... en die heren maar lachen achter me... Even snel gegeten en vervolgens waren we Ruben al kwijt. Tot we plots gesnurk hoorde uit een hangmat. AAAAAHHH.... hij was in droomland. Sterren gekeken (nog nooit heb ik zoveel sterren gezien!!) en beetje in het water gezeten. Ooohja... de vuurwerkshow was ik even vergeten. De jongens hadden vuurwerk meegenomen. Dus klein showke... ook de kleinste aanwezige: 5 jarig meisje, was van de partij. Heerlijk... zo'n kind te horen spreken in het engels. Ze had dan ook letterlijk de GVR gevonden (Nonkel Marc is dan ook 2 meter). Super genoten die avond... Na enige tijd Ruben toch maar uit zijn schoonheidsslaapje gehaald (woow... dat was duidelijk op eigen risico!). Maargoed... hij was snel weer op zijn positieve... terug de auto in en naar de stad.
Het was een heerlijk uitje...
Merci Ruben, de jongens en familie van Marcie...
Kerstmis in de tropen...
De voorbije week is het ook in Suriname kerstfeest geweest...
Een kort verslagje:
Het personeelsetentje:
Donderdag 23 december 2010 werden alle personeelsleden van de Huberstichting uitgenodigd om deel te nemen aan het kerstfeestje en de cadeautjes uitwisseling. Zowel Nelleke, Judith als ik vonden het een geweldig idee. De week ervoor ongelofelijk stress voor het gepaste cadeau te vinden, maar nadat ik men creatieve brein had laten werken, toch wat gevonden. 'Een tas, niet kort, met handvat'.
De dag zelf zijn we omstreeks 17.40 vertrokken richting de plaats van afspraak, Warung Reza. Daar aangekomen werden we verzocht plaats te nemen aan tafel. Toen de verantwoordelijke aankwam, moesten de tafels herschikt worden, goed zo'n 30minuten later waren we gezeten. Er werd stilte gevraagd voor het gebed en vervolgens kregen de het voorgerecht (heerlijke Sautosoep) voor onze neus gezet. Mmmm...... genieten. Tussen het voorgerecht en de hoofdschotel was er ruimte en tijd voor het zingen van kerstliederen. Zuster Hellen gaf alvast de maat en toon aan... ;)
Vervolgens nasi rames achterover slaan en de tijd voor de cadeautjes was aangebroken. Stress en spanning was te voelen in de zaal. Eén voor één moesten we naar voren gaan om cadeautje te geven of om in ontvangst te nemen. Hihi... toen het mijn beurt was keek Trees zeer verbaasd. Dat kon niet haar cadeau zijn, dacht ze. Maar niets was minder waar! Ikzelf heb 3 meter stof gekregen, dat ik ga gebruiken voor pangi en sjaal van te maken. Ten slotte nog het dessert en foto's schieten.
Het was een geslaagd kerstfeestje...
Party bij de Belgen:
De volgende dag 24 december werd ik omstreeks 16.00 verwacht in de Agilalaan 33. Daar zaten vier meiden op me te wachten, klaar om eraan te beginnen. De voorbereidingen voor het kerstetentje konden beginnen. Ieder was verantwoordelijk voor zijn eigen gerechtjes. Heerlijk zag het er allemaal uit.
Omstreeks 18.30 stond Juju erop de flessen te kraken. Eerlijk zo'n glaasje Martini brut met enkele hapjes.
Vervolgens konden we aan de eerste tapaz beginnen. mmmmm... het ene na het andere. Ondertussen telefoon van Ruben (vanuit het binnenland), verjaardag vieren van Soetkin en cadeautjes uitwisselen. Ik heb echt geweldige cadeautjes gekregen (MERCI RIET). De nacht heb ik ook bij de dames doorgebracht. Ik had de eer het bed te mogen delen met Juju. Nuja;.. dat ging niet zonder horten en stoten. Want in het donker vond Juju het zo fijn om de klamboe met haak en dergelijke uit het plafond te trekken. Toen dit gebeurde zagen we na enige tijd 3 hoofden aan de deur: Nelleke, Marjolijn en Riet die een vreemd geluid hoorde... lachen tot de buik er pijn van deed.
Kerstdag:
Op kerstdag zijn we met zijn allen richting de kathedraal getrokken om de ochtendmis bij te wonen. Vreemd gevoel... ik miste pastoor Ronny en Ludo wel een beetje. We moesten het met Bischop Debecker doen (een belg!!). Tijdens de viering was er een super mooi koor en werd Men. Brahim bekrood tot Commandeur door de paus. Toen we buiten kwamen, kregen we een drankje aangeboden door Fernandes en brandde de zon op mijn bol. Vreemd zo in december, op kerst!!
Terug thuis, hebben we de overschot opgegeten en vervolgens zaten we allemaal in een inkakmoment. Dus slaaptijd. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben naar huis gefietst. Daar even met mama geskypt en toen ging het fout...
Tranen kwamen en kwamen... Ik miste mijn familie, mama, papa en vooral mijn broerie Sep!! Maar goed ben in mijn bed gekropen en geslapen zoals een roos. Dit dipje hebben we ook gehad...
Tweede kerstdag:
Juju en ik hadden goede plannen... Gaan zwemmen... nuja het zwembad gesloten. Dan maar sapje gaan drinken in het T vat. HEERLIJK... Rustig teruggereden naar huis en de dag was ook weer voorbij...
Een kort verslagje:
Het personeelsetentje:
Donderdag 23 december 2010 werden alle personeelsleden van de Huberstichting uitgenodigd om deel te nemen aan het kerstfeestje en de cadeautjes uitwisseling. Zowel Nelleke, Judith als ik vonden het een geweldig idee. De week ervoor ongelofelijk stress voor het gepaste cadeau te vinden, maar nadat ik men creatieve brein had laten werken, toch wat gevonden. 'Een tas, niet kort, met handvat'.
De dag zelf zijn we omstreeks 17.40 vertrokken richting de plaats van afspraak, Warung Reza. Daar aangekomen werden we verzocht plaats te nemen aan tafel. Toen de verantwoordelijke aankwam, moesten de tafels herschikt worden, goed zo'n 30minuten later waren we gezeten. Er werd stilte gevraagd voor het gebed en vervolgens kregen de het voorgerecht (heerlijke Sautosoep) voor onze neus gezet. Mmmm...... genieten. Tussen het voorgerecht en de hoofdschotel was er ruimte en tijd voor het zingen van kerstliederen. Zuster Hellen gaf alvast de maat en toon aan... ;)
Vervolgens nasi rames achterover slaan en de tijd voor de cadeautjes was aangebroken. Stress en spanning was te voelen in de zaal. Eén voor één moesten we naar voren gaan om cadeautje te geven of om in ontvangst te nemen. Hihi... toen het mijn beurt was keek Trees zeer verbaasd. Dat kon niet haar cadeau zijn, dacht ze. Maar niets was minder waar! Ikzelf heb 3 meter stof gekregen, dat ik ga gebruiken voor pangi en sjaal van te maken. Ten slotte nog het dessert en foto's schieten.
Het was een geslaagd kerstfeestje...
Party bij de Belgen:
De volgende dag 24 december werd ik omstreeks 16.00 verwacht in de Agilalaan 33. Daar zaten vier meiden op me te wachten, klaar om eraan te beginnen. De voorbereidingen voor het kerstetentje konden beginnen. Ieder was verantwoordelijk voor zijn eigen gerechtjes. Heerlijk zag het er allemaal uit.
Omstreeks 18.30 stond Juju erop de flessen te kraken. Eerlijk zo'n glaasje Martini brut met enkele hapjes.
Vervolgens konden we aan de eerste tapaz beginnen. mmmmm... het ene na het andere. Ondertussen telefoon van Ruben (vanuit het binnenland), verjaardag vieren van Soetkin en cadeautjes uitwisselen. Ik heb echt geweldige cadeautjes gekregen (MERCI RIET). De nacht heb ik ook bij de dames doorgebracht. Ik had de eer het bed te mogen delen met Juju. Nuja;.. dat ging niet zonder horten en stoten. Want in het donker vond Juju het zo fijn om de klamboe met haak en dergelijke uit het plafond te trekken. Toen dit gebeurde zagen we na enige tijd 3 hoofden aan de deur: Nelleke, Marjolijn en Riet die een vreemd geluid hoorde... lachen tot de buik er pijn van deed.
Kerstdag:
Op kerstdag zijn we met zijn allen richting de kathedraal getrokken om de ochtendmis bij te wonen. Vreemd gevoel... ik miste pastoor Ronny en Ludo wel een beetje. We moesten het met Bischop Debecker doen (een belg!!). Tijdens de viering was er een super mooi koor en werd Men. Brahim bekrood tot Commandeur door de paus. Toen we buiten kwamen, kregen we een drankje aangeboden door Fernandes en brandde de zon op mijn bol. Vreemd zo in december, op kerst!!
Terug thuis, hebben we de overschot opgegeten en vervolgens zaten we allemaal in een inkakmoment. Dus slaaptijd. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben naar huis gefietst. Daar even met mama geskypt en toen ging het fout...
Tranen kwamen en kwamen... Ik miste mijn familie, mama, papa en vooral mijn broerie Sep!! Maar goed ben in mijn bed gekropen en geslapen zoals een roos. Dit dipje hebben we ook gehad...
Tweede kerstdag:
Juju en ik hadden goede plannen... Gaan zwemmen... nuja het zwembad gesloten. Dan maar sapje gaan drinken in het T vat. HEERLIJK... Rustig teruggereden naar huis en de dag was ook weer voorbij...
Abonneren op:
Posts (Atom)