Op vrijdag 21 januari 2011 zijn Juju, Rietje, Brampie en ik richting Ralleighvallen vertrokken.
Nuja... Ruben is ons thuis komen ophalen en heeft ons gebracht naar wita gron waar we vervolgens voor zo'n 3 uur in een korjaal moesten. Heerlijk zo een plank onder je reet... Na een zonnige tocht en een getjol moet al het materiaal kwamen we aan op Fungu-eiland. Het eiland van de ralleighboys. Super mooi landschap, heerlijke natuur,... Wat moet je nog meer hebben?
Wanneer aangekomen, steeds hetzelfde liedje: hangmatten ophangen en fris colake drinken. Vervolgens aanschuiven voor het eten: Spaghetti (vraag van de dag: hoe kan het toch dat Ruben dat zo lekker kan maken en dat zelf niet eet?). Daarna nog een borgoeke proberen te versieren en ons hangmatteke in. Klaar voor de koudste nacht ooit...
De volgende ochtend moesten we al vroeg uit de hangmat, want omstreeks 08.00 moesten we in de boot zitten. Wanneer we 1 minuut te laat waren, ging de boot vertrekken. STRESS... Na een boterhammeke met ei, zaten we ruim op tijd klaar om in de boot te springen (toen konden we nog springen). Na 10 minuten varen werden we de boot uit gezet en kon de tocht beginnen. Na korte tijd begon het zweet al van ons koppie te lopen. Onderweg werd er hier en daar even gestopt om uitleg te geven bij een of andere plant, om iets in onze mond te steken, te drinken,... . Patrick heeft ons dieje bos doorgejaagd... We waren net recruten van het leger. Eens op een plateau aangekomen konden we het laatste halfuur van onze tocht zien... NE super hoge berg. Daar gingen we dan... letterlijk vertikaal omhoog, om 12.00 in de blakke zon. De warmte voelde we gewoon door onze schoenen (Ja mama, ik had bergschoenen aan). Eens boven was het uitzicht geweldig... Boterhammeke met choco achter de kiezen en vervolgens afdalen. Gedver mijn voeten schoven vooruit in mijn schoenen (wat de gevolgen waren, wist ik toen nog niet). Eens terug aangekomen bij een waterval... Toch maar even de schoenen uit, zouten opnemen, rugske liggen en vervolgens weer de boot in. Wassen in de rivier en klaar voor het avondmaal. Na enige tijd was mijn kaarske uit... Hangmat in en ronken maar.
De volgende ochtend gingen we naar de vallen. Leuk plan was dat, maar mijn voeten wouden niet meer mee. Gelukkig was er redder in nood Ewald, die één of andere witte zalf op mijn enkel plamuurde en vervolgens een verbandje hierrond deed. WIEHAAAAA.... branden gelijk zot.... ik vloeg vooruit. Onderweg werd ons geleerd hoe we een palmendak moesten maken en kreeg ik een kroon gemaakt uit een liaan. Aangekomen terug op het domein nog even chillen, vervolgens wandeling op het eiland. Naar de airstrip, dieren spotten. Ondedoen mocht ik van Rudie niet. MEEGAAN MOEST IK!!! Na het avondeten mochten we naar een optreden van de Reilighboys gaan kijken. Deze danspartij eindige samen met enkele boys op een bankske. De Leo probeerde zijn kans te wagen, maar helaas.... Daar had hij het even mis. Volgende ochten racen om tijdig in de boten te geraken en onze terugtocht kon ingezet worden. Woeps.... even vergeten dat mijn telefoon en mijn huissleutels nog in de auto van Ruben waren. Even Rudie gevraagd of hij een telefoontje kon plegen. Geregeld... na een busrit terug thuis. Daar was Ruben al met mijn achtergebleven goederen.
Weer een tripje erop zitten... En wat voor eentje... Amaai mijn voeten.... ;)
