Dinsdagavond omstreeks 19.30 stond Ruben voor mijn deur om me op te halen. Ik mocht niet weten waarheen we gingen... Spannend toch?!
Eerst gestopt bij Elvin om nog enkele zaken te regelen en zijn NIEUWE AUTO te bewonderen. Woow... wat een super mooi ding is dat!!! Super...
Goed... broer en elvin in de auto gezet en vertrekken konden we naar de volgende stopplaats: Shakers. Daarna nog bij broer van Elvin en vervolgens ging onze tocht richting Zanderij. mmm... gaan ze me op het vliegtuig zetten ofzo???
Toen ik het bordje Repubiek zag, wist ik het. We gaan naar Marcie en zijn Familie. Upla... gelijk had ik. Omstreeks 22.00 kwamen we aan bij de familie van Marc. Het was een warme ontvangst. Ik gaf dan ook licht in het donker en werd uitgebreid voorgesteld aan de ganse familie. Hihi... en die heren maar lachen achter me... Even snel gegeten en vervolgens waren we Ruben al kwijt. Tot we plots gesnurk hoorde uit een hangmat. AAAAAHHH.... hij was in droomland. Sterren gekeken (nog nooit heb ik zoveel sterren gezien!!) en beetje in het water gezeten. Ooohja... de vuurwerkshow was ik even vergeten. De jongens hadden vuurwerk meegenomen. Dus klein showke... ook de kleinste aanwezige: 5 jarig meisje, was van de partij. Heerlijk... zo'n kind te horen spreken in het engels. Ze had dan ook letterlijk de GVR gevonden (Nonkel Marc is dan ook 2 meter). Super genoten die avond... Na enige tijd Ruben toch maar uit zijn schoonheidsslaapje gehaald (woow... dat was duidelijk op eigen risico!). Maargoed... hij was snel weer op zijn positieve... terug de auto in en naar de stad.
Het was een heerlijk uitje...
Merci Ruben, de jongens en familie van Marcie...
woensdag 29 december 2010
Kerstmis in de tropen...
De voorbije week is het ook in Suriname kerstfeest geweest...
Een kort verslagje:
Het personeelsetentje:
Donderdag 23 december 2010 werden alle personeelsleden van de Huberstichting uitgenodigd om deel te nemen aan het kerstfeestje en de cadeautjes uitwisseling. Zowel Nelleke, Judith als ik vonden het een geweldig idee. De week ervoor ongelofelijk stress voor het gepaste cadeau te vinden, maar nadat ik men creatieve brein had laten werken, toch wat gevonden. 'Een tas, niet kort, met handvat'.
De dag zelf zijn we omstreeks 17.40 vertrokken richting de plaats van afspraak, Warung Reza. Daar aangekomen werden we verzocht plaats te nemen aan tafel. Toen de verantwoordelijke aankwam, moesten de tafels herschikt worden, goed zo'n 30minuten later waren we gezeten. Er werd stilte gevraagd voor het gebed en vervolgens kregen de het voorgerecht (heerlijke Sautosoep) voor onze neus gezet. Mmmm...... genieten. Tussen het voorgerecht en de hoofdschotel was er ruimte en tijd voor het zingen van kerstliederen. Zuster Hellen gaf alvast de maat en toon aan... ;)
Vervolgens nasi rames achterover slaan en de tijd voor de cadeautjes was aangebroken. Stress en spanning was te voelen in de zaal. Eén voor één moesten we naar voren gaan om cadeautje te geven of om in ontvangst te nemen. Hihi... toen het mijn beurt was keek Trees zeer verbaasd. Dat kon niet haar cadeau zijn, dacht ze. Maar niets was minder waar! Ikzelf heb 3 meter stof gekregen, dat ik ga gebruiken voor pangi en sjaal van te maken. Ten slotte nog het dessert en foto's schieten.
Het was een geslaagd kerstfeestje...
Party bij de Belgen:
De volgende dag 24 december werd ik omstreeks 16.00 verwacht in de Agilalaan 33. Daar zaten vier meiden op me te wachten, klaar om eraan te beginnen. De voorbereidingen voor het kerstetentje konden beginnen. Ieder was verantwoordelijk voor zijn eigen gerechtjes. Heerlijk zag het er allemaal uit.
Omstreeks 18.30 stond Juju erop de flessen te kraken. Eerlijk zo'n glaasje Martini brut met enkele hapjes.
Vervolgens konden we aan de eerste tapaz beginnen. mmmmm... het ene na het andere. Ondertussen telefoon van Ruben (vanuit het binnenland), verjaardag vieren van Soetkin en cadeautjes uitwisselen. Ik heb echt geweldige cadeautjes gekregen (MERCI RIET). De nacht heb ik ook bij de dames doorgebracht. Ik had de eer het bed te mogen delen met Juju. Nuja;.. dat ging niet zonder horten en stoten. Want in het donker vond Juju het zo fijn om de klamboe met haak en dergelijke uit het plafond te trekken. Toen dit gebeurde zagen we na enige tijd 3 hoofden aan de deur: Nelleke, Marjolijn en Riet die een vreemd geluid hoorde... lachen tot de buik er pijn van deed.
Kerstdag:
Op kerstdag zijn we met zijn allen richting de kathedraal getrokken om de ochtendmis bij te wonen. Vreemd gevoel... ik miste pastoor Ronny en Ludo wel een beetje. We moesten het met Bischop Debecker doen (een belg!!). Tijdens de viering was er een super mooi koor en werd Men. Brahim bekrood tot Commandeur door de paus. Toen we buiten kwamen, kregen we een drankje aangeboden door Fernandes en brandde de zon op mijn bol. Vreemd zo in december, op kerst!!
Terug thuis, hebben we de overschot opgegeten en vervolgens zaten we allemaal in een inkakmoment. Dus slaaptijd. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben naar huis gefietst. Daar even met mama geskypt en toen ging het fout...
Tranen kwamen en kwamen... Ik miste mijn familie, mama, papa en vooral mijn broerie Sep!! Maar goed ben in mijn bed gekropen en geslapen zoals een roos. Dit dipje hebben we ook gehad...
Tweede kerstdag:
Juju en ik hadden goede plannen... Gaan zwemmen... nuja het zwembad gesloten. Dan maar sapje gaan drinken in het T vat. HEERLIJK... Rustig teruggereden naar huis en de dag was ook weer voorbij...
Een kort verslagje:
Het personeelsetentje:
Donderdag 23 december 2010 werden alle personeelsleden van de Huberstichting uitgenodigd om deel te nemen aan het kerstfeestje en de cadeautjes uitwisseling. Zowel Nelleke, Judith als ik vonden het een geweldig idee. De week ervoor ongelofelijk stress voor het gepaste cadeau te vinden, maar nadat ik men creatieve brein had laten werken, toch wat gevonden. 'Een tas, niet kort, met handvat'.
De dag zelf zijn we omstreeks 17.40 vertrokken richting de plaats van afspraak, Warung Reza. Daar aangekomen werden we verzocht plaats te nemen aan tafel. Toen de verantwoordelijke aankwam, moesten de tafels herschikt worden, goed zo'n 30minuten later waren we gezeten. Er werd stilte gevraagd voor het gebed en vervolgens kregen de het voorgerecht (heerlijke Sautosoep) voor onze neus gezet. Mmmm...... genieten. Tussen het voorgerecht en de hoofdschotel was er ruimte en tijd voor het zingen van kerstliederen. Zuster Hellen gaf alvast de maat en toon aan... ;)
Vervolgens nasi rames achterover slaan en de tijd voor de cadeautjes was aangebroken. Stress en spanning was te voelen in de zaal. Eén voor één moesten we naar voren gaan om cadeautje te geven of om in ontvangst te nemen. Hihi... toen het mijn beurt was keek Trees zeer verbaasd. Dat kon niet haar cadeau zijn, dacht ze. Maar niets was minder waar! Ikzelf heb 3 meter stof gekregen, dat ik ga gebruiken voor pangi en sjaal van te maken. Ten slotte nog het dessert en foto's schieten.
Het was een geslaagd kerstfeestje...
Party bij de Belgen:
De volgende dag 24 december werd ik omstreeks 16.00 verwacht in de Agilalaan 33. Daar zaten vier meiden op me te wachten, klaar om eraan te beginnen. De voorbereidingen voor het kerstetentje konden beginnen. Ieder was verantwoordelijk voor zijn eigen gerechtjes. Heerlijk zag het er allemaal uit.
Omstreeks 18.30 stond Juju erop de flessen te kraken. Eerlijk zo'n glaasje Martini brut met enkele hapjes.
Vervolgens konden we aan de eerste tapaz beginnen. mmmmm... het ene na het andere. Ondertussen telefoon van Ruben (vanuit het binnenland), verjaardag vieren van Soetkin en cadeautjes uitwisselen. Ik heb echt geweldige cadeautjes gekregen (MERCI RIET). De nacht heb ik ook bij de dames doorgebracht. Ik had de eer het bed te mogen delen met Juju. Nuja;.. dat ging niet zonder horten en stoten. Want in het donker vond Juju het zo fijn om de klamboe met haak en dergelijke uit het plafond te trekken. Toen dit gebeurde zagen we na enige tijd 3 hoofden aan de deur: Nelleke, Marjolijn en Riet die een vreemd geluid hoorde... lachen tot de buik er pijn van deed.
Kerstdag:
Op kerstdag zijn we met zijn allen richting de kathedraal getrokken om de ochtendmis bij te wonen. Vreemd gevoel... ik miste pastoor Ronny en Ludo wel een beetje. We moesten het met Bischop Debecker doen (een belg!!). Tijdens de viering was er een super mooi koor en werd Men. Brahim bekrood tot Commandeur door de paus. Toen we buiten kwamen, kregen we een drankje aangeboden door Fernandes en brandde de zon op mijn bol. Vreemd zo in december, op kerst!!
Terug thuis, hebben we de overschot opgegeten en vervolgens zaten we allemaal in een inkakmoment. Dus slaaptijd. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben naar huis gefietst. Daar even met mama geskypt en toen ging het fout...
Tranen kwamen en kwamen... Ik miste mijn familie, mama, papa en vooral mijn broerie Sep!! Maar goed ben in mijn bed gekropen en geslapen zoals een roos. Dit dipje hebben we ook gehad...
Tweede kerstdag:
Juju en ik hadden goede plannen... Gaan zwemmen... nuja het zwembad gesloten. Dan maar sapje gaan drinken in het T vat. HEERLIJK... Rustig teruggereden naar huis en de dag was ook weer voorbij...
vrijdag 24 december 2010
Enkele cijfergegevens en weetjes
- Ik heb eindelijk een verblijfsvergunning voor het land Suriname. Deze is nog even geldig!! Heerlijk...
- Ik ben nog ongeveer 49 dagen in Suriname
- Ik moet nog 8 nachtjes slapen en Annemie staat met haar beide voeten op Surinaams grondgebied
- Ook mijn mama kom terug naar Suriname (25/1 tot 3/2)
- Ik heb nog zo'n 8 uitstappen op de planning staan
- Ik wens jullie allemaal een vrolijk kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar!!!
- Ik ben nog ongeveer 49 dagen in Suriname
- Ik moet nog 8 nachtjes slapen en Annemie staat met haar beide voeten op Surinaams grondgebied
- Ook mijn mama kom terug naar Suriname (25/1 tot 3/2)
- Ik heb nog zo'n 8 uitstappen op de planning staan
- Ik wens jullie allemaal een vrolijk kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar!!!
Alles klaar voor de komst van de kerstman?
De week in de stichting:
De voorbije week was het druk druk op het werk. Iedereen: personeel en kinderen waren precies even alle structuur kwijt. Het was één heksenketel. Maargoed... de week is voorbij...
Gisteren (donderdag 23 december 2010) was het personeelsetentje met de Huberstichting. Omstreeks 18.00 werden we verwacht in warung Raza.
Alvorens te eten werden de tafels herschikt, werd er een moment van gebed voorzien en begon Zuster helen in het niets kerstliedjes te kelen... heerlijk!
Het was een ontspannende avond met het personeel van de Huberstichting. Merci!
De komende dagen:
De komende dagen is het ook hier in Surianme kerstmis. Vanavond heb ik ervoor gekozen te vieren samen met 5 andere Belgen. Morgenochtend worden we om 10.00 verwacht in de kerk, om vervolgens den overschot op te eten. De 26ste is de kaars uit en moeten we ons klaarmaken om de 29ste te beginnen feesten voor het einde van het jaar... (verslag volgt nog).
De voorbije week was het druk druk op het werk. Iedereen: personeel en kinderen waren precies even alle structuur kwijt. Het was één heksenketel. Maargoed... de week is voorbij...
Gisteren (donderdag 23 december 2010) was het personeelsetentje met de Huberstichting. Omstreeks 18.00 werden we verwacht in warung Raza.
Alvorens te eten werden de tafels herschikt, werd er een moment van gebed voorzien en begon Zuster helen in het niets kerstliedjes te kelen... heerlijk!
Het was een ontspannende avond met het personeel van de Huberstichting. Merci!
De komende dagen:
De komende dagen is het ook hier in Surianme kerstmis. Vanavond heb ik ervoor gekozen te vieren samen met 5 andere Belgen. Morgenochtend worden we om 10.00 verwacht in de kerk, om vervolgens den overschot op te eten. De 26ste is de kaars uit en moeten we ons klaarmaken om de 29ste te beginnen feesten voor het einde van het jaar... (verslag volgt nog).
Brownsberg en stone-eiland editie 2
Terug van weggeweest...
Het voorbije weekend (18-19 december) ben ik samen met de vier belgen richting Brownsberg getrokken.
Zaterdag ochtend omstreeks 08.00 werden we verwacht aan T vat. Wanneer ik aankwam was de verantwoordelijke Ruben net aangekomen en de reisleiders Rudi en Ewald waren ook reeds van de partij. De belgen hadden enige vertraging opgelopen... Van Ruben had ik een stuk chocoladetaart in mijn handen gedrukt gekregen en zo moest ik dan gepakt en gezakt de bus op.
Vertrekken konden we.. (samen met nog ongeveer 8 andere).
De weg richting brownsberg verliep niet echt vlekkeloos. Het is hier namelijk regentijd... de weg naar het plateau van Brownsberg is niet verhard. Dus.... U kan de gevolgen al inschatten... schuiven....
Onze bus had niet geheel veel problemen om de berg op de komen, maar andere bussen voor ons wel. Zo een een bus van Berg en Dal waarin enkele kinderen zaten. Vrouwen en kinderen van die bus hebben wij dan opgevangen in onze bus... Best gezellig zo met zen alle...
Ondertussen bij de stilstaande bussen verscheen....(jullie geloven het nooit)... Rastaman S. Het was een heerlijk weerzien met drie kussen en een brasa. Net zoals het moet!
Na enige tijd praten, moest ik weer de bus in, om onze tocht verder te zetten.
Wanneer aangekomen, genoten van uitzichten, gebak, hangmatten opgehangen en toen riep Reisleider Rudi: Binnen 10 minuten vertrekken we... WAaaa... stappers aan en klaar stonden we... in een rij twee aan twee.
De tocht naar de Ireneval en de Leoval kon beginnen. Onderweg stilgestaan bij tunnels, bomen en dergelijke. Het water van de vallen was heerlijk koud... Na ongeveer 4 uur waren we terug in het basiskamp.. Heerlijk..
Douche, Nasi eten (gemaakt door Ewald) en ontspannen. Ook gedag zeggen tegen Valentino die onze busbestuurder werd. Maar helaas, hij is met een groep de berg moeten afglijden, in het donker, naar de stad. Dit omdat de andere bestuurder niet meer wou ridjen.
Na enkele spellekes konden we kipjes eten met gebakken aardappelen... MMMMMM....
Omstreeks 21.00 zat de sfeer er al dik in...(hoe zou dat komen zo vroeg? Zou de Borgoe er iets mee te maken hebben gehad? ).
We hebben een concert gehouden met allemaal meezingers, spelletjes gespeeld zoals 'Seg ken jij de mosselman?',... het was dolle pret... (en de bodem van de fles Borgoe kwam steeds dichter en dichter).
Niet veel later was dan ook onze kaars uit... Wanneer ik in mijn hangmat kroop had ik een hoofd waarin het kermis was... Boenke boenke... hihi...
De volgende ochtend om 06.00 de hangmat uit om de zonsopgang te zien... Stukje ervoor gelopen zelfs... Woow... wat een inspanning... Maar wel de moeite waard!!!
Om 08.30 ontbijt (en Ja, geen minuut later want Rudi stond met de klok erbij). Vervolgens naar het hoogste punt van de berg, foto's schieten en terug om bami tot ons te nemen.
Daarna inpakken en wegwezen... terug die bus in richting Stone-eiland. Heerlijk schuiven die berg af...
Wanneer aangekomen heerlijk hangmatteren en praatje maken met rudi en ewald. De tijd vloeg haast voorbij en de twee jongens hebben een nieuwe bijnaam:
Rudi = bosjesman
Ewald = coconuthoofd-man.
Onderweg naar de stad beetje getukt in de bus...
Het was een zeer geslaagde trip...
MERCI Rudi, Ewald, Belgen en andere gasten!!
Dikke zoen Saar
Het voorbije weekend (18-19 december) ben ik samen met de vier belgen richting Brownsberg getrokken.
Zaterdag ochtend omstreeks 08.00 werden we verwacht aan T vat. Wanneer ik aankwam was de verantwoordelijke Ruben net aangekomen en de reisleiders Rudi en Ewald waren ook reeds van de partij. De belgen hadden enige vertraging opgelopen... Van Ruben had ik een stuk chocoladetaart in mijn handen gedrukt gekregen en zo moest ik dan gepakt en gezakt de bus op.
Vertrekken konden we.. (samen met nog ongeveer 8 andere).
De weg richting brownsberg verliep niet echt vlekkeloos. Het is hier namelijk regentijd... de weg naar het plateau van Brownsberg is niet verhard. Dus.... U kan de gevolgen al inschatten... schuiven....
Onze bus had niet geheel veel problemen om de berg op de komen, maar andere bussen voor ons wel. Zo een een bus van Berg en Dal waarin enkele kinderen zaten. Vrouwen en kinderen van die bus hebben wij dan opgevangen in onze bus... Best gezellig zo met zen alle...
Ondertussen bij de stilstaande bussen verscheen....(jullie geloven het nooit)... Rastaman S. Het was een heerlijk weerzien met drie kussen en een brasa. Net zoals het moet!
Na enige tijd praten, moest ik weer de bus in, om onze tocht verder te zetten.
Wanneer aangekomen, genoten van uitzichten, gebak, hangmatten opgehangen en toen riep Reisleider Rudi: Binnen 10 minuten vertrekken we... WAaaa... stappers aan en klaar stonden we... in een rij twee aan twee.
De tocht naar de Ireneval en de Leoval kon beginnen. Onderweg stilgestaan bij tunnels, bomen en dergelijke. Het water van de vallen was heerlijk koud... Na ongeveer 4 uur waren we terug in het basiskamp.. Heerlijk..
Douche, Nasi eten (gemaakt door Ewald) en ontspannen. Ook gedag zeggen tegen Valentino die onze busbestuurder werd. Maar helaas, hij is met een groep de berg moeten afglijden, in het donker, naar de stad. Dit omdat de andere bestuurder niet meer wou ridjen.
Na enkele spellekes konden we kipjes eten met gebakken aardappelen... MMMMMM....
Omstreeks 21.00 zat de sfeer er al dik in...(hoe zou dat komen zo vroeg? Zou de Borgoe er iets mee te maken hebben gehad? ).
We hebben een concert gehouden met allemaal meezingers, spelletjes gespeeld zoals 'Seg ken jij de mosselman?',... het was dolle pret... (en de bodem van de fles Borgoe kwam steeds dichter en dichter).
Niet veel later was dan ook onze kaars uit... Wanneer ik in mijn hangmat kroop had ik een hoofd waarin het kermis was... Boenke boenke... hihi...
De volgende ochtend om 06.00 de hangmat uit om de zonsopgang te zien... Stukje ervoor gelopen zelfs... Woow... wat een inspanning... Maar wel de moeite waard!!!
Om 08.30 ontbijt (en Ja, geen minuut later want Rudi stond met de klok erbij). Vervolgens naar het hoogste punt van de berg, foto's schieten en terug om bami tot ons te nemen.
Daarna inpakken en wegwezen... terug die bus in richting Stone-eiland. Heerlijk schuiven die berg af...
Wanneer aangekomen heerlijk hangmatteren en praatje maken met rudi en ewald. De tijd vloeg haast voorbij en de twee jongens hebben een nieuwe bijnaam:
Rudi = bosjesman
Ewald = coconuthoofd-man.
Onderweg naar de stad beetje getukt in de bus...
Het was een zeer geslaagde trip...
MERCI Rudi, Ewald, Belgen en andere gasten!!
Dikke zoen Saar
donderdag 9 december 2010
De voorbije werkweken...
De afgelopen drie maanden heb ik vooral dingen verteld die zich afspelen tijdens mijn vrije tijd. Het lijkt wel alsof ik hier op vakantie ben toch?!
Wel niets is minder waar... Ik ben hier nog steeds actief als vrijwilliger in de Huberstichting. Daarom heb ik ervoor gekozen om dit bericht te wijden aan een werkweek binnen de stichting.
Maandag:
Maandag ochtend omstreeks 07.30 sta ik (fris en monter) in de stichting. Er is dan vaak nog maar één kindje. De andere worden opgehaald met bussen. Het volledige aantal kinderen is ten vroegste aanwezig tussen 09.00 en 10.00. Dus wachten is de boodschap... Vervolgens doen we een korte ochtendzegen en kunnen de kinderen naar hun groepen (de kinderen zijn in groepen ingedeeld) en de school. Ondertussen begin ik met de eerste therapiesessies. Omstreeks 11.30 worden de kinderen verbroekt en krijgen de eerste kinderen eten. Hierbij assisteer ik, waar het zelfstandig kan probeer ik te stimuleren. Om 12.00 gaat de schoolbel en komen de kinderen van de school ook naar de zaal. Daar probeer ik terug wat therapie te geven aan kinderen die schoollopen. Wanneer de klok 13.00 slaat eten de andere kinderen. Hierbij geef ik vaak eten en welbepaalde kinderen. Daarna mogen de kinderen niets actief doen, geen therapietijd dus. Omstreeks 13.45 zit mij werkdag erop.
Dinsdag:
Dit is de enige dag in de week dat ik namiddagdienst draai. Dit ziet er even heel anders uit. De kinderen die blijven overnachten binnen de stichting zijn nog aanwezig. Kinderen staan op speelmodus. Dus... spelen is de boodschap: in het zand, met bakfietsen, racen,... Maar het is ook tijd voor individuele therapie in de kleine ruimte. We zijn dan ook maar met 3 begeleiders + ik (veel minder dan in een gemiddelde voormiddag). De kinderen kijken echt uit naar individuele therapie. Dan krijgen ze even persoonlijke aandacht, in een afzonderlijk lokaal. Na deze sessies is er een groot deel van de tijd verstreken. Omstreeks 18.00 eten de kinderen brood en drinken ze thee. Vervolgens worden ze gebaden. Heerlijk... kinderen wassen met de sproeier, inzepen zodat ze wel barka's lijken,... Kinderen in slaapkleren en bedje in is de boodschap. Tussen 19.00 en 20.00 zit men werkdag erop... Moe en voldaan kan ik huiswaarts keren.
Woensdag:
Ziet er ongeveer hetzelfde uit als een maandag. Alleen zijn de kinderen reeds aanwezig in de stichting. Wanneer ik om 07.30 mijn hoofd laat zien in de stichting wordt luid mijn naam geroepen en komen de kinderen naar me toe gespurt. Ieder kind kreegt individueel een "goede morgen". Ook al kunnen ze niet zelfstnandig van plaats. Ik vind het een super gevoel als ik zo binnen kom. Een ochtendhumeur heb je opslag niet meer toch? HIERVOOR DOE IK HET, DE KIDS!!!
Vervolgens weer ochtendzegen en blabla (zie maandag).
Donderdag:
Gaat van start zoals woensdag, behalve het verschil dat ik omstreeks 09.00 vertrek met twee kids naar de ergotherapeut in het revalidatiecentrum, 1 kind naar de logopediste en nog een aantal kinderen naar de tandarts. Heel hectische bedoening. Eerst alle kinderen in de bus... dan wachten op busbestuurder (die meestal ergens in de stichting aan het dwalen is). Dan vertrekken en hun naar het reva. Iedereen terug die bus uit. Allemaal bij de juiste therapeut en vervolgens wachten bij de tandarts. Geen evidentie, tandarts bij deze kinderen. Hoewel als ze eens de mond opendoen, blijven liggen gaat het heel eenvoudig.
Kort verhaal: Vorige week moest ik met kindje naar de tandarts. Het had tandpijn. Goed... Kind op de stoel, allemaal geen probleem (wat een luxe). Tand moest getrokken worden! Even met een wattenstaafje met roosspul erop tegen het tandvlees, tang en vala klaar. Even op doekjes bijten en weg konden we... Euh... ik zag bleek in de plaats van het kind.
Omstreeks 11.00 à 11.30 komen we terug aan in de stichting en dan jah;.. eten geven en blabla (zie vorige dagen).
Moe en voldaan kan ik donderdag omstreeks 13.45 zeggen: " Tot volgende week, prettig weekend!"
Zo nu hebben jullie ongeveer een die hoe mijn werkweek er standaard uitziet. Af en toe komen er uitzonderingen tussen en dergelijke. Geen elke dag is dezelfde toch?!
Wel niets is minder waar... Ik ben hier nog steeds actief als vrijwilliger in de Huberstichting. Daarom heb ik ervoor gekozen om dit bericht te wijden aan een werkweek binnen de stichting.
Maandag:
Maandag ochtend omstreeks 07.30 sta ik (fris en monter) in de stichting. Er is dan vaak nog maar één kindje. De andere worden opgehaald met bussen. Het volledige aantal kinderen is ten vroegste aanwezig tussen 09.00 en 10.00. Dus wachten is de boodschap... Vervolgens doen we een korte ochtendzegen en kunnen de kinderen naar hun groepen (de kinderen zijn in groepen ingedeeld) en de school. Ondertussen begin ik met de eerste therapiesessies. Omstreeks 11.30 worden de kinderen verbroekt en krijgen de eerste kinderen eten. Hierbij assisteer ik, waar het zelfstandig kan probeer ik te stimuleren. Om 12.00 gaat de schoolbel en komen de kinderen van de school ook naar de zaal. Daar probeer ik terug wat therapie te geven aan kinderen die schoollopen. Wanneer de klok 13.00 slaat eten de andere kinderen. Hierbij geef ik vaak eten en welbepaalde kinderen. Daarna mogen de kinderen niets actief doen, geen therapietijd dus. Omstreeks 13.45 zit mij werkdag erop.
Dinsdag:
Dit is de enige dag in de week dat ik namiddagdienst draai. Dit ziet er even heel anders uit. De kinderen die blijven overnachten binnen de stichting zijn nog aanwezig. Kinderen staan op speelmodus. Dus... spelen is de boodschap: in het zand, met bakfietsen, racen,... Maar het is ook tijd voor individuele therapie in de kleine ruimte. We zijn dan ook maar met 3 begeleiders + ik (veel minder dan in een gemiddelde voormiddag). De kinderen kijken echt uit naar individuele therapie. Dan krijgen ze even persoonlijke aandacht, in een afzonderlijk lokaal. Na deze sessies is er een groot deel van de tijd verstreken. Omstreeks 18.00 eten de kinderen brood en drinken ze thee. Vervolgens worden ze gebaden. Heerlijk... kinderen wassen met de sproeier, inzepen zodat ze wel barka's lijken,... Kinderen in slaapkleren en bedje in is de boodschap. Tussen 19.00 en 20.00 zit men werkdag erop... Moe en voldaan kan ik huiswaarts keren.
Woensdag:
Ziet er ongeveer hetzelfde uit als een maandag. Alleen zijn de kinderen reeds aanwezig in de stichting. Wanneer ik om 07.30 mijn hoofd laat zien in de stichting wordt luid mijn naam geroepen en komen de kinderen naar me toe gespurt. Ieder kind kreegt individueel een "goede morgen". Ook al kunnen ze niet zelfstnandig van plaats. Ik vind het een super gevoel als ik zo binnen kom. Een ochtendhumeur heb je opslag niet meer toch? HIERVOOR DOE IK HET, DE KIDS!!!
Vervolgens weer ochtendzegen en blabla (zie maandag).
Donderdag:
Gaat van start zoals woensdag, behalve het verschil dat ik omstreeks 09.00 vertrek met twee kids naar de ergotherapeut in het revalidatiecentrum, 1 kind naar de logopediste en nog een aantal kinderen naar de tandarts. Heel hectische bedoening. Eerst alle kinderen in de bus... dan wachten op busbestuurder (die meestal ergens in de stichting aan het dwalen is). Dan vertrekken en hun naar het reva. Iedereen terug die bus uit. Allemaal bij de juiste therapeut en vervolgens wachten bij de tandarts. Geen evidentie, tandarts bij deze kinderen. Hoewel als ze eens de mond opendoen, blijven liggen gaat het heel eenvoudig.
Kort verhaal: Vorige week moest ik met kindje naar de tandarts. Het had tandpijn. Goed... Kind op de stoel, allemaal geen probleem (wat een luxe). Tand moest getrokken worden! Even met een wattenstaafje met roosspul erop tegen het tandvlees, tang en vala klaar. Even op doekjes bijten en weg konden we... Euh... ik zag bleek in de plaats van het kind.
Omstreeks 11.00 à 11.30 komen we terug aan in de stichting en dan jah;.. eten geven en blabla (zie vorige dagen).
Moe en voldaan kan ik donderdag omstreeks 13.45 zeggen: " Tot volgende week, prettig weekend!"
Zo nu hebben jullie ongeveer een die hoe mijn werkweek er standaard uitziet. Af en toe komen er uitzonderingen tussen en dergelijke. Geen elke dag is dezelfde toch?!
 |
| Therapiesessie in Logo/Ergo lokaal. |
dinsdag 7 december 2010
Gebeurtenissen van de laatste dagen...
Weer even weggeweest...
Waar zal ik beginnen? Goed laat me inpikken op Donderdag 2 december 2010. Specifiek deze datum om 03.00 in de ochtend. Toen ging mijn wekker af. Bed uit, kleren aan en een boterhammeke met choco achter de kiezen. Nog geen 15 minuten later kreeg ik bericht: we zijn er over 10 minuten. Perfecte tijdsinschatting.
Omstreeks 03.25 stopte Rudie met de auto voor mijn deur. De andere inzittende waren Ruben en Elvin. Plaatsgenomen en richting Zanderij konden we...
De twee heren waren nogal stil... na even hun ervan bewust te hebben gemaakt van: Allo jullie mogen op vakantie. Was het al beter.... Na een uur durende autorit kwamen we aan waar we moesten zijn... De luchthaven... Auto uit, inchecken, eten en dan dag zeggen...
(Gedver, ik besefte ineens hoe moeilijk ik het ga hebben als ik terug naar België ga moeten keren. Mmmm. :'( )
Om 05.55 was ik terug thuis... niet meer de moeite om te slapen. Want om 07.00 moest ik op het werk zijn. De tijd opgevuld met skypesessies... heerlijk...
Om 07.00 stond ik fris en opgewerkt op het werk, want.... het was KINDERDAG!! WIehaaa... pieterbaas spelen altijd geestig. Een laag houdskool op uw gezicht, armen en nek en klaar waren we... HEERLIJKE dag... kinderen hebben echt genoten.
(na het middageten heb ik me toch twee uur in mijn bed gelegd).
S avonds was ik uitgenodigd bij de vier belgen (Nelleke, Judith, Marjolijn en Riet). Met een Sangria en een Borgoe zijn we de nacht in gegaan... (Merci Meiden).
Vrijdag logistieke dag en op tocht...
Vrijdag ochtend naar het bankkantoor (waar het weer een massabedoening was), vervolgens naar de Cambio en de winkel. Thuisgekomen even alles in men hoofd op een rijtje en vervolgens richting de Belgen. Klaar voor een fietstochtje richting de stad. Na beetje fout te hebben gereden kwamen we aan waar we moesten zijn... boekenmarkt. Vervolgens richting "ons erf" voor de craftbeurs. Super...
Daarna in het donker terug naar huis... we waren overdag al een bezienswaardigheid (6 bakra's op een fiets). Voor de mannen hier een once in a lifetime moment! Laat staan als het donker was...
(eerlijk: ik voelde me niet zo op mijn gemak op mijn fietske).
Als de kat van huis is, dan....
Vervolgens bij de Belgen een borgoe-colake en een douche. Op naar de stad, de nacht in...
Juist, eerst nog een fondke leggen in T vat. Mmmm...toch maar voor patat gekozen (achteraf gezien: gelukkig).
Na onze maaltijd naar La Caff, waar enkele bakra's zich hadden verzameld. Gekozen om te rest van de avond verder te doen op Borgoe... Na enige tijd voelde ik het toch stevig in mijn hoofdje.. Plots was het ook 02.30. Maar het feestje was nog lang niet gedaan... Op naar Zin, voor afterparty. Plons, een aantal van ons het zwembad in. Ik ben braaf langs de kant gebleven.... Heerlijke avond...
De volgende ochtend..
De volgende ochtend, is het altijd wat minder na zo'n avonden. Stem super hees, verdwaasde kop, beetje brak. Maar oké nog... Tegen de middag terug naar de Belgen. Eens kijken hoe het daar gaat... ook 4 brakkies. Alle moed bij elkaar en richting het zwembad. Beetje afkoelen. Heerlijk een 50 meter bad. Ik was wel bijna dood als ik aan de overkant kwam. Maargoed... Het was ook wel zwemmen in de regen... eens iets anders toch?!
Zondag: Kinderdag in Nos Kasita
Eén voor twaalf, had ervoor gezorgd dat de kinderen van Tante lottie (90 weeskinderen) ook kinderdag konden vieren. Super te zien hoe deze kinderen genoten... Een schuimkussen, eten met hopen, soft om te drinken, super taart, cadeautjes voor iedereen,... Ikzelf was overeten na deze dag... Hihi...ben thuisgekomen, douche en de kaars was uit. Maandag terug werkendag....
Waar zal ik beginnen? Goed laat me inpikken op Donderdag 2 december 2010. Specifiek deze datum om 03.00 in de ochtend. Toen ging mijn wekker af. Bed uit, kleren aan en een boterhammeke met choco achter de kiezen. Nog geen 15 minuten later kreeg ik bericht: we zijn er over 10 minuten. Perfecte tijdsinschatting.
Omstreeks 03.25 stopte Rudie met de auto voor mijn deur. De andere inzittende waren Ruben en Elvin. Plaatsgenomen en richting Zanderij konden we...
De twee heren waren nogal stil... na even hun ervan bewust te hebben gemaakt van: Allo jullie mogen op vakantie. Was het al beter.... Na een uur durende autorit kwamen we aan waar we moesten zijn... De luchthaven... Auto uit, inchecken, eten en dan dag zeggen...
(Gedver, ik besefte ineens hoe moeilijk ik het ga hebben als ik terug naar België ga moeten keren. Mmmm. :'( )
Om 05.55 was ik terug thuis... niet meer de moeite om te slapen. Want om 07.00 moest ik op het werk zijn. De tijd opgevuld met skypesessies... heerlijk...
Om 07.00 stond ik fris en opgewerkt op het werk, want.... het was KINDERDAG!! WIehaaa... pieterbaas spelen altijd geestig. Een laag houdskool op uw gezicht, armen en nek en klaar waren we... HEERLIJKE dag... kinderen hebben echt genoten.
(na het middageten heb ik me toch twee uur in mijn bed gelegd).
S avonds was ik uitgenodigd bij de vier belgen (Nelleke, Judith, Marjolijn en Riet). Met een Sangria en een Borgoe zijn we de nacht in gegaan... (Merci Meiden).
Vrijdag logistieke dag en op tocht...
Vrijdag ochtend naar het bankkantoor (waar het weer een massabedoening was), vervolgens naar de Cambio en de winkel. Thuisgekomen even alles in men hoofd op een rijtje en vervolgens richting de Belgen. Klaar voor een fietstochtje richting de stad. Na beetje fout te hebben gereden kwamen we aan waar we moesten zijn... boekenmarkt. Vervolgens richting "ons erf" voor de craftbeurs. Super...
Daarna in het donker terug naar huis... we waren overdag al een bezienswaardigheid (6 bakra's op een fiets). Voor de mannen hier een once in a lifetime moment! Laat staan als het donker was...
(eerlijk: ik voelde me niet zo op mijn gemak op mijn fietske).
Als de kat van huis is, dan....
Vervolgens bij de Belgen een borgoe-colake en een douche. Op naar de stad, de nacht in...
Juist, eerst nog een fondke leggen in T vat. Mmmm...toch maar voor patat gekozen (achteraf gezien: gelukkig).
Na onze maaltijd naar La Caff, waar enkele bakra's zich hadden verzameld. Gekozen om te rest van de avond verder te doen op Borgoe... Na enige tijd voelde ik het toch stevig in mijn hoofdje.. Plots was het ook 02.30. Maar het feestje was nog lang niet gedaan... Op naar Zin, voor afterparty. Plons, een aantal van ons het zwembad in. Ik ben braaf langs de kant gebleven.... Heerlijke avond...
De volgende ochtend..
De volgende ochtend, is het altijd wat minder na zo'n avonden. Stem super hees, verdwaasde kop, beetje brak. Maar oké nog... Tegen de middag terug naar de Belgen. Eens kijken hoe het daar gaat... ook 4 brakkies. Alle moed bij elkaar en richting het zwembad. Beetje afkoelen. Heerlijk een 50 meter bad. Ik was wel bijna dood als ik aan de overkant kwam. Maargoed... Het was ook wel zwemmen in de regen... eens iets anders toch?!
Zondag: Kinderdag in Nos Kasita
Eén voor twaalf, had ervoor gezorgd dat de kinderen van Tante lottie (90 weeskinderen) ook kinderdag konden vieren. Super te zien hoe deze kinderen genoten... Een schuimkussen, eten met hopen, soft om te drinken, super taart, cadeautjes voor iedereen,... Ikzelf was overeten na deze dag... Hihi...ben thuisgekomen, douche en de kaars was uit. Maandag terug werkendag....
Abonneren op:
Posts (Atom)